Mijn Afscheid | Van der Breggen is klaar voor nieuwe rol: 'Ben heel dankbaar'
In de laatste maand van het jaar kijken we traditioneel terug op de afgelopen twaalf maanden. Dit jaar is het thema 'Afscheid'. Vandaag wielrenster Anna van der Breggen.
Van een afstand lijkt het alsof Anna van der Breggen sinds haar wielerpensioen nog amper stil heeft gestaan. Een week na haar laatste koers stapte ze al in de ploegleiderswagen om Parijs-Roubaix van dichtbij mee te maken, ter voorbereiding op haar nieuwe baan als ploegleider.
Ze bracht haar eigen fietskleding uit, was co-commentator bij de Ronde van Drenthe en deed examen bij de UCI om haar 'ploegleidersdiploma' te halen. Inmiddels heeft ze het eerste trainingskamp met SD Worx ook al achter de rug.
Zelfs het interview op het Amelandse strand doet Van der Breggen wandelend, vlak nadat ze 'voor de lol' aan een hardloopwedstrijd van tien kilometer heeft meegedaan.
Bekijk het interview met Anna van der Breggen hieronder.
Eind september reed de 31-jarige Van der Breggen haar laatste wedstrijd. Ze nam afscheid voor het beste publiek dat ze zich had kunnen wensen: bij de WK in het wielergekke Vlaanderen.
De topvorm waarmee Van der Breggen onder andere olympisch goud en drie wereldtitels veroverde, was toen al ver te zoeken. Haar eindstreep lag eigenlijk in Tokio, waar ze na een teleurstellend verlopen wegwedstrijd nog brons greep op de tijdrit.
De blijdschap droop dan ook van haar gezicht na haar laatste meters als profrenster. Nadat ze gelost was, had de uittredend wereldkampioene genoten van twee laatste ererondjes over het WK-parcours in Leuven. "Ik ben heel opgelucht. Het is oké nu. Het is tijd voor iets nieuws", zei ze vlak daarna.
Plezier
Drie maanden later heeft Van der Breggen nog altijd geen spijt van haar besluit om te stoppen met de sport die al ze vanaf haar zevende beoefent. "Ik heb nog geen moment gedacht: doe ik hier goed aan? Ik heb nu gewoon heel veel plezier in nieuwe dingen doen", vertelt ze nadat ze met een flink tempo het Amelandse hardloopparcours heeft afgelegd.
"Normaal kon dat niet. Dan stond ik aan de kant te kijken en ging ik weer verder met trainingen. Het doel van elke dag is nu gewoon heel anders."
Dat Van der Breggen zo overduidelijk klaar was voor een nieuw leven, is misschien ook wel logisch. Voordat ze een punt achter haar loopbaan zou zetten, wilde ze graag nog een keer de Olympische Spelen meemaken. Dus toen die met een jaar werden uitgesteld vanwege de coronapandemie, besloot ze om nog een jaar langer te blijven fietsen.
Een bonusjaar, noemt Van der Breggen het. "Het ging supergoed, ik heb nog veel wedstrijden kunnen winnen", verwijst ze naar onder andere haar vierde eindzege in de Giro Rosa en haar zevende overwinning op rij in de Waalse Pijl.
"Ik heb ervan genoten om nog op de fiets te zitten en de dingen nog heel bewust mee te maken. Dat is iets wat ik vroeger misschien wel te weinig heb gedaan. En ik heb me beter kunnen voorbereiden op wat er komt."
Wat ging er mis op de Spelen?
De Olympische Spelen werden niet helemaal wat ze ervan gehoopt had. "Tokio viel tegen voor mij. Het proces daarnaartoe was mooi, maar op het gebied van prestatie was de wegwedstrijd een tegenvaller. Mijn vorm was ook minder."
De wegwedstrijd eindigde in een blamage voor de Nederlandse ploeg, die als torenhoog favoriet aan de start stond. De kopgroep kreeg veel te veel ruimte, waardoor de onbekende Oostenrijkse Anna Kiesenhofer naar het goud kon soleren.
"Ik denk niet dat je één ding kunt aanwijzen wat mis is gegaan; het was een combinatie van meerdere dingen", blikt Van der Breggen terug op de veelbesproken koers. "Een groep elf minuten weg laten rijden is te veel, dat snap ik nu ook. Het was ook niet duidelijk wie wat zou doen, wat de rollen waren. En het was een gebrek aan kennis van de Oostenrijkse, onderschatting van je concurrentes."
Van der Breggen klinkt al als een ploegleider, die nuchter nabeschouwt op een wedstrijd. Eén ding is zeker: de Zwolse neemt een bak aan ervaring mee in haar nieuwe functie bij SD Worx. Van 2014 tot haar laatste jaar als prof behoorde ze tot de absolute wereldtop, met een karrenvracht aan prijzen tot gevolg.
Toch begint Van der Breggen daar niet over als haar gevraagd wordt om terug te kijken op haar loopbaan.
"Uiteindelijk zijn het voor mij niet de medailles of bekers die bijblijven, maar meer wat ik heb geleerd door het fietsen. Ook wel door de overwinningen die ik heb gehaald, maar ook door de overwinningen die ik gemist heb. Dat maakt gewoon wie je bent. Ik ben heel dankbaar dat ik dit heb kunnen doen. En dat neem ik mee in wat ik nu ga doen."
Vaak krijgt Van der Breggen de vraag of ze nu ook de beste ploegleider ter wereld wil worden. "Maar serieus, daar gaat het mij niet om", lacht ze.
"Ik hoop dat ik plezier heb in wat ik straks doe, want ik weet dat ik dan op mijn best ben. Ik hoop gewoon dat ik het heel leuk ga vinden, en dat die meiden het ook leuk vinden dat ik het doe."
