'Of we kans maken tegen Max? Nou, ik denk dat we er voor de gezelligheid bij zijn'

• Stefan van der Weijde

  .

Ooit waren ze concurrenten in dezelfde sport, stonden ze op hetzelfde startpodium van een NK. Nu zijn ze beiden olympisch kampioen, maatjes bovendien, en nemen ze het woensdag op tegen Max Verstappen om de titel Sportman van het Jaar.

"Of we een kans maken? Dat is een retorische vraag zeker? Ik denk dat Harrie en ik er voor de gezelligheid bij zijn woensdag", verwijst Niek Kimmann naar zichzelf en Harrie Lavreysen.

Wekker gezet

Kimmann, olympisch kampioen BMX, keek vol bewondering naar de verrichtingen van Verstappen de laatste weken. "Het gaat wat ver om te zeggen dat ik een fan ben, maar ik was in Colombia toen de laatste grand prix verreden werd en toen heb ik er wel even mijn wekker voor gezet."

Lavreysen, tweevoudig olympisch kampioen op de baan en sinds maandag Wielrenner van het Jaar, vult aan: "Wat Max gedaan heeft, is zó bizar. Maar een kans maken? Het zijn voornamelijk olympische sporters die hun stem uitbrengen. Ik weet niet wat ze zullen stemmen."

"Heel Nederland heeft met hem meegeleefd", vervolgt Kimmann. "Eerder in het jaar heeft hij al Zandvoort kunnen vullen. Ik denk dat geen Nederlander kan tippen aan wat hij gedaan heeft. Misschien dat we in andere jaren een kans zouden maken op deze prijs, maar nu denk ik niet."

Feit is dat ze er allebei, zowel Kimmann als Lavreysen, alles aan gedaan hebben om de titel in de wacht te slepen. Méér winnen in hun tak van sport was nauwelijks mogelijk.

Kimmann pakte na Tokio ook nog de wereldtitel mee. Lavreysen fietste op de baan in Japan naar twee olympische titels in het sprinttoernooi, pakte ook nog eens brons op de keirin en kroonde zich in 2021 tevens tot meervoudig Europees én wereldkampioen.

Maar dát ze nu beiden genomineerd zijn, stond nooit in de sterren geschreven.

Terug naar 2015. Twee jongens slijten hun dagen met trainingen op Papendal. Ze delen een gang, want hun kamers zijn op dezelfde verdieping, en ze delen ook dezelfde droom: olympisch kampioen BMX worden.

De één, Niek Kimmann, is al eens jeugdwereldkampioen geworden en heeft naast crossen nog een andere hobby: YouTube-filmpjes maken. Tussendoor komt hij geregeld een tosti halen bij de ander, Harrie Lavreysen.

Lavreysen is vanaf zijn zesde al helemaal weg van BMX'en en werd in zijn leeftijdscategorie (hij is een jaar jonger dan Kimmann) al eens Nederlands en Europees kampioen. Maar blessures zitten hem dwars. Zijn schouders raken vaak uit de kom, zo vaak zelfs dat de dokters hem in 2015 adviseren te stoppen met crossen.

"Dat was echt k**. Ik was net achttien en ik moest een hele grote boodschap vertellen aan iedereen", kijkt Lavreysen er nu op terug.

"Al was ik natuurlijk helemaal nog niet bekend voor de buitenwereld, het was vooral voor mezelf een hele grote boodschap om te vertellen. Ik wilde dat verhaal maar één keer uit de doeken doen, dus ik vroeg Niek om mij te interviewen en om het online te zetten."

En zo zitten de twee, maatjes maar ook concurrenten, tegenover elkaar dat voorjaar. De één gedesillusioneerd, "want ik vond het geweldig om op Papendal met topsport bezig te zijn", de ander die het filmt.

Bekijk hieronder het interview uit 2015

Lavreysen benadrukt achteraf geen spijt te hebben. Baanwielrennen was wel mogelijk met zijn handicap en de coaches hadden zijn talent (lees: wattages) daarin snel ontdekt. Al in zijn tweede jaar op de baan was hij over de teleurstelling heen.

Freak qua fysiek

"Het was achteraf een geluk bij een ongeluk", blikt Kimmann erop terug. "Kijk, je kunt niet voorspellen hoe het zou zijn gelopen als hij toch door was gegaan. Maar ik denk niet dat Harrie in het BMX'en zó goed was geworden als dat hij nu op de baan is geworden. Hij moet het hebben van het fysieke, daarin is hij een freak. En BMX is toch meer een technische sport."

Lavreysen: "Of ik zonder die blessures in een olympische BMX-finale had gestaan? Je weet het niet. Het klopt wel dat ik het meer van mijn fysiek moest hebben. Daarom won ik in de jeugd ook zoveel wedstrijden, ik was fysiek sterker dan mijn leeftijdsgenootjes."

Zo herinnert Lavreysen zich één race in 2012, waarbij hij het opnam tegen ene Niek Kimmann. "Ik vind het altijd nog mooi om het daar even over te hebben met hem", lacht Lavreysen.

"In principe crossten wij niet tegen elkaar in de jeugd, omdat hij een jaar ouder is. Maar bij het NK voor nieuwelingen nemen 15- en 16-jarigen het tegen elkaar op. Dus racete ik tegen Niek, die dat jaar alles had gewonnen wat er te winnen viel."

'Ja dat verhaal weer zeker?'

Kimmann: "Ja, op elke verjaardag krijg ik dit verhaal wel te horen... Maar het zat zo: die dag keek ik eerst naar het NK van mijn broertje Justin. En toen hij verloren had, vijf minuten voor mijn race, was ik daar zó kapot van dat ik eigenlijk al op voorhand verloren had."

Lavreysen: "Ja, dat verhaal weer zeker, dat het mentaal was? Haha, dat hoor ik vaker. Nou, ik denk dat ik gewoon sneller was." Kimmann werd derde in die race.

Over de fysiek van Lavreysen bestaat overigens een interessante theorie. "Ik at inderdaad veel tosti's in die tijd. Bizar veel. Ik weet eigenlijk niet waarom. Ja, ik had zo'n apparaat en ik vond ze lekker. Maar misschien ben ik daardoor wel zo sterk geworden."

Ze komen tegenwoordig nog steeds bij elkaar langs. Tosti's hebben plaatsgemaakt voor koffie of een sterk drankje. En ze houden elkaar via WhatsApp op de hoogte, met aanmoedigingen en vooral met speldenprikjes over en weer. "Laatst nog", weet Kimmann. "Was ik weer begonnen met trainen en kreeg ik een appje van Harrie met de vraag of dat wel goed ging. Had hij net vakantie en stuurde hij een foto van een biertje... "