Pionieren in olympische schaatshal: met Chinees ijs terug naar Nederland
Een parkeergarage onder een schaatsbaan, Peter Kolder had het nog niet eerder gezien. De schaatscoach kent ijshallen over de hele wereld, maar in de Ice Ribbon, in februari decor van het olympisch schaatstoernooi, werd hij er toch door verrast.
Miljoenen schaatsliefhebbers zien via de televisie en livestreams alle hoeken en gaten van de hal, maar minder dan vier maanden voor de openingsceremonie was het voor de nationale schaatstop nog onbekend terrein. Normaal gesproken worden de WK afstanden in het seizoen voor de Spelen in het olympische stadion afgewerkt, maar dat zat er door de coronacrisis niet in.
Aantekeningen maken en rondkijken
China organiseerde daarom afgelopen weekeinde een testwedstrijd met de fraaie naam Experience Beijing Speed Skating China Open. Topschaatsers lieten het toernooi links liggen omdat het niet paste in hun voorbereiding, maar namens schaatsbond KNSB was Kolder er met negen junioren en nog vier begeleiders.
Het doel van de reis was het in kaart brengen van de olympische hal. Het is pionieren: kijken naar wat opvalt en aantekeningen maken. "Hoe ziet het eruit, wat zijn de looplijnen?", somt Kolder vragen op die de Nederlandse delegatie wilde beantwoorden. "Maar ook: hoe zijn de luchtstromen, wat voor faciliteiten zijn er en waar kunnen we tegenaanlopen?"
Wat het meest opviel, naast die parkeergarage? "Het is heel groot en ruim opgezet, er zijn veel hoge gangen, met grote kleedkamers en trainingshallen. Dat is wel apart vergeleken met andere ijshallen waar ik ben geweest."
Al die informatie wordt de komende weken gedeeld met vertegenwoordigers van de commerciële teams als Jumbo-Visma, de formatie van Sven Kramer, en Reggeborgh, de ploeg van Kjeld Nuis. Alles om de schaatsers en begeleiders zo goed mogelijk voor te bereiden op te Spelen.
Dat ijs is niet het ijs dat in Thialf ligt. Dat water gaan we onderzoeken.
En ook de shorttrackers keken met belangstelling naar de reis van Kolder en co. Zij rijden eind volgende week al de eerste wereldbeker in Peking, waar olympische tickets op het spel staan, en profiteren van de ervaringen van de langebaanploeg. "Jeroen Otter (bondscoach, red.) was heel benieuwd naar onze ervaringen. Hoe is het eten, wat moeten we meenemen...? Dat is erg waardevol voor ze."
Chinees ijs mee naar huis
Naast veel aantekeningen en foto's ging er ook een plasje water mee in de koffer. Gesmolten ijs, wel te verstaan. "Dat ijs is niet het ijs dat in Thialf ligt. Er zijn heel veel verschillende soorten water en we willen graag weten wat voor soort water ze gebruiken. Stoppen ze er wat in, bijvoorbeeld? Dat laten we onderzoeken."
China-correspondent Sjoerd den Daas nam alvast een kijkje bij de locaties waar straks de Olympische Winterspelen gehouden zullen worden. Veel stadions zullen de sportliefhebbers wellicht bekend voorkomen:
Dat Kolder met schaatsers op pad ging die zich richten op de Spelen van 2026, of zelfs 2030, vindt hij niet zo gek. "De topschaatsers zitten in de voorbereiding op een olympisch seizoen. Deze fase is ten aanzien van trainingen heel belangrijk voor wat ze straks nodig hebben."
"De wereldbekers na de NK afstanden (eind oktober, red.) zijn een belangrijke opmaat richting het olympisch kwalificatietoernooi (OKT). Als je op de NK al buiten de boot valt, wordt het een lastige exercitie richting het OKT. Die wereldbekers wil je niet missen."
Meestal deed ik er twee uur over om van het vliegveld naar het centrum van Peking te komen, dat kon nu in twintig minuten.
De week in Peking was ook bedoeld om kennis te maken met de Chinese coronamaatregelen. Die doen denken aan de protocollen die golden tijdens de Spelen van Tokio.
"Vanuit het hotel heb je een verbinding met de ijsbaan en dat is eigenlijk het enige wat je kunt doen", zegt Kolder. "We konden alleen naar de parkeerplekken rond het hotel, voor de rest hebben we weinig gezien. En je wordt elke dag getest."
Kolder heeft twee jaar in China gewerkt en verbaasde zich over de efficiëntie van afgelopen week. "De bizarste ervaring was de politie-escorte. Meestal deed ik er twee uur over om van het vliegveld naar het centrum van Peking te komen, dat kon nu in twintig minuten. Alles was tot in de puntjes georganiseerd. Dat hadden ze erg goed geregeld moet ik zeggen."
'Engels spreken is een probleem'
Toch moeten de Chinezen nog wel aan sommige dingen wennen. "Het grootste probleem is dat de meesten gewoon geen Engels kunnen. Dat is toch lastig met scheidsrechters en juryleden die mee moeten in een wedstrijd waar de voertaal Engels is. In dat opzicht is de ISU blij dat we er waren om feedback te geven."
"En de Chinese vrijwilligers zitten bijvoorbeeld heel dicht op de sporters, daar houden wij niet zo van. Als een vrijwilliger al drie of vier minuten voor de start begint: 'joh, je moet zo naar de start...' Daar worden ze door de ISU op aangesproken, een vrijwilliger moet niet te veel in de zone van een sporter komen, maar dat gebeurt dan toch.
"Maar dat is typisch China. Overgeorganiseerd en het zo goed willen doen. Dat is toch lastig."
