'Ook al blijft het bij één gouden plak, wat Hassan doet is bijzonder'

"Drie keer goud gaat het niet meer worden, maar dat doet niets af aan de prestatie van Sifan Hassan. Die blijft bijzonder."

Inspanningsfysioloog Eugène Janssen volgt de verrichtingen van de Nederlandse atlete in Tokio met grote belangstelling. Haar missie voor drie keer goud noemt hij bewonderenswaardig. En hij achtte het doel ook zeker niet kansloos. "Haar innerlijke drive is sterk. Die komt voort uit het onderbewuste. Het onderbewustzijn zorgt ervoor dat je presteert."

Hassan gaat vanmiddag om 12.45 uur op jacht naar een derde olympische medaille. Twee keer goud is nog mogelijk na haar imposante zege op de 5.000 meter en het brons van vrijdag op de 1.500 meter. "Sifan heeft op een of andere manier iets in haar hoofd gezet dat ze wil en dan gaat ze het proberen. Haar wil is sterk en haar ambitie groot", zegt Janssen, die in het verleden bondscoach van de wegatletiek was in Nederland en met wielerploegen en wielrenners werkte.

Gefronste wenkbrauwen

De missie van Hassan wekte voor de Spelen gefronste wenkbrauwen op. Vrijwel onmogelijk, klonk er vaak. Janssen vindt dat onzin. "Onmogelijk betekent dat iets niet mogelijk is. Dat kun je in dit geval niet zeggen. Als het haar wel was gelukt, is de mening over een half jaar dat het gemakkelijk was. In Nederland geven we sporters te weinig de kans datgene na te streven wat ze willen. Het woord falen komt dan vaak om de hoek kijken als het niet goed gaat."

Janssen wil ermee zeggen dat de geboren Ethiopische, die sinds 2013 voor Nederland uitkomt, met goud en brons helemaal niet gefaald heeft. "Er zijn maar weinig sporters die het durven hun doelen duidelijk te maken en voor de moeilijkste uitdaging te kiezen", geeft de inspanningsfysioloog aan. In de ogen van Janssen bepaalt fitheid de mate van succes.

Baansprinters

Hij noemt de olympische tweestrijd om goud tussen de baansprinters Jeffrey Hoogland en Harrie Lavreysen als voorbeeld. "Lavreysen wint in drie heats. Hij is niet sneller dan Hoogland, nee, hij is op dat moment fitter. In de kwalificatie rijden ze exact dezelfde tijd. Ze hebben voor de finale allebei al gereden. Dan gaat het erom wie als fitste aan de start staat. De fitheid bepaalt mede het herstelvermogen."

In het geval van Hassan zal de fitheid vrijdag ongetwijfeld een rol hebben gespeeld. De atlete klaagde over het vele werk dat ze al had verricht in de hitte van Tokio, over de stress. "Het lijf moet het doen", zegt Janssen.

"Hassan maakte op mij bij de 5.000 meter en de series van de 1.500 meter de indruk heel fit te zijn. Als dat in de finale van de 1.500 meter niet zo is geweest, heeft dat met andere zaken te maken. Na haar olympische titel heeft ze nog van alles moeten doen: media, dopingcontrole. Iedereen wil dan iets van haar. Haar dag, met de serie 1.500 meter waarin ze ook nog eens viel, was erg lang", constateert de Limburger, die ook biochemicus en sportarts is.

Restklachten

Janssen denkt trouwens dat de buiteling haar kansen nog wel beïnvloed kan hebben. "Na een val kunnen er restklachten blijven bij een gekneusde spier. Natuurlijk zijn de fysiotherapeuten daar in Tokio mee aan de slag gegaan, maar je kunt er zelfs vijf dagen tot twee weken later last van krijgen. Als ze nergens last van heeft gehad, is ze gewoon verslagen door een betere tegenstander."

"Ook al blijft het bij één keer goud, dan blijft het dezelfde Sifan. Door alle beslommeringen zal ze het nog lastig krijgen op de 10.000 meter."