Schloesser-Bayardo mikt na handbooghuwelijk op medaille voor Oranje

Inmiddels is ze redelijk ingeburgerd in het Limburgse leven, mede dankzij haar echtgenoot. Boogschutter Gabriela Schloesser-Bayardo, geboren in Mexico, moet het echter de komende weken zonder haar steun, toeverlaat en trainingsmaatje Mike (27) doen.

Schloesser-Bayardo (ook 27) doet in Tokio voor Nederland een gooi naar olympisch eremetaal op het onderdeel recurve. "Zij leeft hier vier jaar naartoe. Ik leef van wedstrijd naar wedstrijd", zegt de achtergebleven Mike Schloesser, in de handboogwereld bekend als 'Mr Perfect'.

Die bijnaam verdiende hij door in 2015 in Nîmes als eerste alle zestig pijlen (600 punten) tijdens een wereldbekerwedstrijd in de roos te schieten. Maar in tegenstelling tot zijn vrouw schiet Schloesser op het niet-olympische onderdeel compound. En dus zit hij vrijdagnacht thuis in Nuth voor de televisie.

Achtertuin

Het grootste deel van het jaar zijn ze samen. Of thuis in Nuth, waar ze veelal hun trainingsuren maken op hun eigen baan achter hun huis, of tijdens de wedstrijden die zich over de hele wereld afspelen. Guatemala, Lausanne, Parijs, Amerika: het echtpaar verliest elkaar amper uit het oog. Alleen in Tokio is het niet mogelijk.

Mike, wereldkampioen in 2013, ontbreekt omdat compound nu eenmaal niet olympisch is, maar vooral omdat de Olympische Spelen in Tokio vanwege het coronavirus zonder publiek en dus zonder familie van de aanwezige sporters plaatsvinden.

Zelf kreeg hij twee keer te maken met het virus en werd ziek. "De eerste keer vorig jaar en dit jaar nog eens, toen in mindere mate."

De twee handboogschutters kregen jaren geleden via hun sport een relatie, In eerste instantie reisden ze op neer tussen de wedstrijden en tussen Mexico en Nederland, maar uiteindelijk kozen ze voor Nuth in Limburg als thuisbasis.

"Dat leek ons de beste keuze", zegt Mike, die zichzelf niet zo snel in Mexico zag wonen. Gabriela heeft de overgang van het drukke leven in metropool Mexico-Stad naar het rustige plaatsje in Zuid-Limburg inmiddels verwerkt. "We hebben wel wat hobbels moeten overwinnen", kijkt ze terug op de beginfase.

Snackbar

Haar schoonouders hebben haar vanaf het begin geweldig opgevangen, bijvoorbeeld toen ze een jaar niet aan wedstrijden kon deelnemen toen ze voor Nederland koos en echtgenoot Mike nogal eens van huis was.

Inmiddels is ze een inburgeringscursus verder, spreekt ze de taal, is ze in bezit van een Nederlands paspoort, kent ze de plaatselijke snackbar en is ze gewend aan het Nederlandse leven.

Vorig jaar mei bezochten we het echtpaar tijdens een online competitie van Schloesser, met toen nog vriendin Bayardo.

Schloesser-Bayardo deed vijf jaar geleden in Rio de Janeiro nog voor haar geboorteland mee aan de Spelen (vijfde in de landenwedstrijd). "Nederland en Mexico zaten naast elkaar op het olympisch complex", herinnert ze zich nog goed. "Nu zullen we ook wel weer bij elkaar in de buurt zitten."

Op de vraag of ze dan een Nederlandse of Mexicaanse vlag ophangt, volgt een grote grijns. "Nederlands met een vleugje Mexico", klinkt het gevat. "De Mexicanen zijn bij handboogschieten goed vertegenwoordigd in Tokio. Het vrouwenteam heeft zich opnieuw geplaatst en in het Amerikaanse team zit ook nog een Mexicaans meisje. Dat zijn dus vijf deelneemsters."

Zelf is ze de eerste vrouwelijke recurve-schutter in 25 jaar die voor Nederland actief zal zijn op de Spelen. De laatste was Christel Verstegen in 1996 (Atlanta). "Toen ik in Nederland kwam, was het niveau bij de vrouwen op recurve niet heel erg hoog. Als ik aan wedstrijden deelneem, krijg ik ook vaak de vraag: waarom zijn de Nederlandse mannen zo goed en de vrouwen niet?", vertelt Schloesser-Bayardo.

"Ik denk dat Nederlandse meisjes niet zo snel voor handboogschieten kiezen of liever voorrang geven aan school. Maar momenteel is er wel talent."

Bij Bayardo, geboren in Tijuana, was het qua sport ook geen liefde op het eerste gezicht. Ze kwam via een schoolprogramma in aanraking met handboogschieten. "Ik vond het vooral heel saai", kijkt ze terug naar het begin.

Ze had echter wel talent, verhuisde naar Mexico-Stad en bouwde aan een topsportloopbaan. "Ik begin nu aan mijn tweede Olympische Spelen en ik heb er mijn man aan overgehouden", klinkt het vrolijk op de vraag wat de sport haar heeft gebracht.

Toen corona een streep zette door de Spelen in 2020, zakte haar motivatie in eerste instantie wat weg. Ze had net haar Nederlandse paspoort ontvangen, maar er waren geen wedstrijden. Trainen gebeurde alleen thuis op de baan in de flinke tuin achter het huis. Contact met haar ouders in Mexico was er slechts via Facetime.

Aangepaste bruiloft

Haar ouders waren er ook niet bij toen het stel vorig jaar augustus in Nederland trouwde. "Er waren vanwege alle beperkingen 35 mensen op de bruiloft. Twee dagen erna mochten nog maar zes man op bezoek komen", zegt Mike.

"We gaan onze bruiloft nog een keer overdoen in Mexico, maar wel als we weer een normaal feest kunnen houden", voegt zijn vrouw toe.

Maar eerst de Olympische Spelen. Waar Mike normaliter bij zo'n beetje alle wedstrijden van zijn vrouw aanwezig is, moet ze zich nu zonder zijn support zien te redden. De compoundschutter weet dat dat geen probleem zal opleveren.

"Haar sterkste kant is dat ze een vechter is. Ook als een ronde een keer niet zo goed verloopt, is ze in staat dat van zich af te zetten en terug te vechten."

Baalt Schloesser er dan niet van dat hij nooit met zijn vrouw op het hoogste sportpodium zal staan? "Ik heb meegedaan aan de World Games, dus ik kan me wel iets bij de Spelen voorstellen. Het lijkt me een prachtig evenement. Ik zie het echter niet als gemis."

"Ik verdien een goede boterham als compoundschutter. In compound is, door een groot professioneel circuit in Amerika, veel meer te verdienen dan met recurve. In die discipline gaat het meer om status. Ik krijg in Nederland geen steun als topsporter, maar kan me door goede Amerikaanse sponsors goed redden."

"En wie weet...", vervolgt hij. "Als echtpaar naar de Spelen zou wel leuk zijn. Dat zal niet zoveel voorkomen. Als het ooit gebeurt, zou het in 2028 in Los Angeles moeten zijn. In Amerika is compound een grote sport. De komende tijd ga ik voor de televisie zitten om Gabriela te zien. En heel veel Facetimen."

Eerst presteren, dan genieten

Bij de openingsceremonie, vrijdag, zal zijn vrouw niet in beeld zijn. Schloesser-Bayardo komt de openingsdag al meteen in actie en schiet vroeg in de ochtend.

"In 2016 mocht ik wel naar de openingsceremonie voor Mexico, maar ook toen waren we meteen aan de beurt. Toen ben ik ook niet gegaan. Je bent er om te presteren. Genieten komt op de tweede plaats", is de debutante in de Nederlandse ploeg helder.

"Dat is dit keer niet anders. Door het gebrek aan publiek zal het anders zijn, maar het blijven de Olympische Spelen. Al is het jammer dat de koning er niet bij is."