Natuurlijk had Fabio Jakobsen maandag mee willen sprinten om de zege in de derde etappe van de Tour de France. Maar kijkend naar de beelden thuis op de bank in Heukelum zal het ook weleens door zijn hoofd geschoten zijn: "Blij dat ik daar niet tussen heb hoeven rijden."
Exact 327 dagen na zijn huiveringwekkende valpartij in de Ronde van Polen ontving hij als een goede gastheer De Avondetappe in zijn Betuwse woning om naar de eerste massasprint in deze Tour de France te kijken.
Tim Merlier won de rit. Maar wat we vooral onthouden, waren de talloze valpartijen op de Bretonse wegen. Zelfs de sprint van de laatste overlevenden werd nog ontsierd door een harde smak tegen het asfalt. Jakobsen, mompelend: "Dit is niet leuk."
'Nog zeker niet opgelost met Groenewegen'
Op 11 april maakte Jakobsen zijn rentree in de Ronde van Turkije. Daar was de glimlach al te zien. Maar pas bij de Nederlandse kampioenschappen op de VAM-berg vorig weekend lachte hij zijn nieuwe voortanden bloot.
Die dag reed hij voor het eerst weer met Dylan Groenewegen, die vorig jaar augustus in Polen van zijn lijn afweek waardoor Jakobsen hard onderuitging. Na afloop van de NK werd een foto gemaakt waarop de twee elkaar lijken te groeten. "Zijn ploegmaat Timo Roosen had gewonnen. Dus ik stak mijn vuist uit en zei: "goed gereden"."
Aan de blikken van de andere renners op de foto is te zien hoe bijzonder die ontmoeting was. "Iedereen weet waar het is misgegaan", verzucht Jakobsen. "Dit laat wel zien dat we niet met elkaar op de vuist gaan. Althans ik niet met hem. Maar we zijn het nog zeker niet eens over wat er gebeurd is. En het is ook nog zeker niet opgelost."
Jakobsen refereert aan het gesprek dat hij kort voor de Giro voerde met Groenewegen. Wat een zalvend gesprek tussen twee jonge mannen had moeten zijn, werd - onder invloed van ploegbelangen en advocaten - een kil gevecht met woorden.
"Ik mis de verklaring: hoe dit is gebeurd en hoe hij het gaat voorkomen. Dat zou mij en andere jongens kunnen helpen, maar daar wacht ik nog steeds op", vertelt Jakobsen. "Excuses? Uiteraard. Maar zelfs dat is niet gekomen. Als mens is dat jammer. We moeten nog vaker tegen elkaar sprinten, dus dat zou wel helpen."
'Ik was bang om het niet te overleven'
Uitgerekend op de dag van het bezoek van De Avondetappe liet Jakobsen de bruggen die hij kreeg aangemeten, en die zijn gebit weer compleet moeten maken, controleren in het ziekenhuis. Kijken of alles nog goed vast zit. Langzaam maar zeker helen de wonden van die bijna fatale crash in Katowice.
"Mijn eerste herinnering na die val was een moment dat mijn vader en Delore, mijn vriendin, aan mijn bed stonden", vertelt Jakobsen. "Ik tikte op mijn horloge, want ik wilde weten hoe laat het was. Ze zeiden: "Het is vier uur, zaterdagmiddag". Ik wist dat ik op woensdag gestart was. Ik lig hier dus al drie dagen en dat is niet best."
Aan de val zelf, veroorzaakt door de manoeuvre van Groenewegen en verergerd door de aflopende weg en ondeugdelijk hekwerk, heeft Jakobsen geen herinneringen. "Mijn herinnering stopt op een kilometer van de streep. Tot dat moment weet ik alles nog. Ik heb nog gezwaaid naar mijn maatje Julius van den Berg, die in de kopgroep zat."
"De beelden van de sprint heb ik een dag later pas kunnen bekijken, maar dat kon ik niet goed zien op een kleine telefoon. Ik wilde weten wat er met me gebeurd was, maar ik kon het er niet echt uit opmaken. Ik had natuurlijk een zware hersenschudding. Ik zag wel iets misgaan, maar wist niet exact wat."
Die zondagmiddag werd hem ook voor het eerst door dokter Yvan Vanmol van zijn ploeg Deceuninck-QuickStep verteld dat hij buiten levensgevaar was. "Maar ik lag nog wel steeds op de IC, dus ik vertrouwde hem maar 90 procent. Ik was bang om het niet te overleven. Dat is nog steeds een litteken op mijn hart."
'Na mijn val is te weinig veranderd'
Hoe lastig is het dan naar een dag als maandag in de Tour te kijken? Zo'n dag waarop de helft van het peloton 'wel een keer' tegen de grond smakte? En ook de eindsprint ontsierd werd door een zware crash?
"Het is niet de eerste valpartij die ik heb gezien sinds mijn rentree", begint Jakobsen. "Na mijn val zijn er wel wat dingen veranderd. Maar niet genoeg om een dag als vandaag in de Tour te voorkomen", stelt de renner vast. "Zoals de dranghekken, of de dalende lijn die afgeschaft was. Blijkbaar niet dus."
Die dalende lijn naar de finish en een onnodige flauwe bocht naar rechts waren maandag in Pontivy een duidelijke factor in de valpartij van Caleb Ewan en Peter Sagan. "Uiteindelijk is het de parcoursbouwer, die beslist. En de renners gaan er vol voor, want het is de Tour."
Voorlopig lukt het dus nog niet om gezamenlijk een vuist te maken en de sport veiliger te maken. "Er zal geluisterd moeten worden naar renners en oud-renners, van sprinters tot klimmers klassementsmannen en tijdrijders", vindt Jakobsen.
"En dan samen regels opstellen waaraan een parcours moet voldoen. En anders niet. Maar het zal vooral vanuit de ploegen moeten komen. Renners zelf zijn maar met een ding bezig en dat is presteren."
