Rugbytalent uit Akersloot maakt furore in Nieuw-Zeeland en droomt van All Blacks

Een droom heeft-ie. En niet zomaar eentje. Fabian Holland, een jongen uit het Noord-Hollandse Akersloot, wil spelen voor de All Blacks, het rugbyteam van Nieuw-Zeeland dat zich mag rekenen tot een van de beste landenteams ter wereld. Het is alsof een jongen uit Luxemburg zegt dat hij in het Braziliaanse elftal wil voetballen.

Toch is de ambitie van de 18-jarige Holland niet meer zo onrealistisch. Hij speelt al ruim twee jaar aan de andere kant van de wereld en is eerder deze maand geselecteerd voor de Baby Blacks, het beloftenteam van Nieuw-Zeeland. Met die ploeg speelt hij in juni onder meer twee wedstrijden tegen Australië, een andere grootmacht in het rugby.

De uitverkiezing van Holland is bijzonder te noemen als je kijkt naar zijn achtergrond. Hij groeide op in een gezin waar rugby nou niet direct centraal stond. Maar toen hij op jonge leeftijd wat sporten mocht uitproberen, belandde hij op zijn vijfde bij de Castricumse Rugby Club. Daar merkte hij dat hij een andere jongen werd als hij het rugbyveld betrad. "Ik was meer mezelf."

Via-via op de juiste plek

Het vuur in hem werd verder aangewakkerd toen de All Black Sevens, het team dat Nieuw-Zeeland vertegenwoordigt bij de grote internationale toernooien, in 2014 een trainingskamp belegde bij de club waar hij speelde. "Ik vond het zo gaaf om te zien dat de spelers als één geheel hard werkten om de beste van de wereld te worden. Ik dacht: wauw, daar wil ik later ook tussen staan."

Bekijk hieronder een reportage van het Jeugdjournaal dat in 2014 op bezoek ging in Castricum toen de All Blacks daar waren.

Daarom ging Holland begin 2019 naar Nieuw-Zeeland om er te studeren en te rugbyen bij de Christchurch Boys' High School. En zoals het wel vaker gaat: hij kwam via-via op de juiste plek terecht. Dankzij de contacten van een bekende van zijn rugbyclub in Castricum die ook actief was in Nieuw-Zeeland, kon Holland een ticket boeken.

Holland was zestien toen hij aan de andere kant van de wereld voet op de grond zette voor een verblijf van slechts zes maanden. Maar met zijn 2,04 meter, 118 kilogram en talent sprong hij in het oog in Christchurch. Hij ging van het tweede naar het eerste team en zijn verblijf werd verlengd.

Nadat hij zijn middelbare school in Christchurch had afgerond, stonden meerdere grote clubs in de rij voor de rugbyer. Waaronder het succesvolle team uit de stad, de Crusaders.

Research

Toch koos de Nederlander voor de Onder 20 van The Highlanders uit Dunedin, omdat ze daar een plan hadden over hoe hij zich als rugbyer en student verder kon ontwikkelen. Holland: "Je wilt niet weten hoeveel research ze hebben gedaan. Ze gingen zelfs terug naar wedstrijden die ik heb gespeeld toen ik jonger dan acht jaar was."

De coronacrisis, die de sportwereld goeddeels lamlegde, gooide geen roet in het eten van Holland. Het virus hield op de eilandengroep minder huis, al moest de rugbyer wel even in lockdown. Die periode gebruikte hij voor het halen van zijn VWO-diploma.

Holland is inmiddels begonnen aan een studie sportwetenschappen aan de Universiteit van Otago. Bovendien verzamelde hij aan de andere kant van de wereld mensen om zich heen die hem dierbaar zijn. "Best bijzonder in zo'n korte tijd", aldus de rugbyer.

Ook binnen het veld heeft hij zich ontwikkeld. Holland speelde in Nederland op een positie in de backline en belandde via de nummer 8-plek op een 'lockpositie'. De lock is, kort gezegd, de motor van de scrum, waarbij de spelers in een voorover gebogen houding tegenover elkaar staan als het spel weer wordt hervat. Die functie wil hij niet op de traditionele manier invullen. "In Nieuw-Zeeland kijken ze op een hele andere manier naar deze positie", vertelt de relatief snelle en beweeglijke rugbyer.

Gebeld tijdens college

Dat viel ook Tabai Matson op, de bondscoach van de Baby Blacks die Holland graag wilde toevoegen aan zijn team. "Hij belde terwijl ik college had. Ik nam dus niet op. Toen ik terugbelde, nam híj niet op", aldus Holland.

Uiteindelijk kwam de boodschap alsnog over, waarna Holland om twee uur 's nachts Nederlandse tijd contact opnam met zijn ouders. "Dat was emotioneel, want dit hadden wij natuurlijk nooit verwacht toen ik twee jaar geleden hierheen vertrok."

Via de Baby Blacks hoopt hij in de voetsporen te treden van zijn grote voorbeelden Samuel Whitelock en Brodie Retallick, de locks van de All Blacks en "meesters op hun positie". Zover is het echter nog niet, want om in aanmerking te komen voor het prestigieuze team moet je vanaf je achttiende vijf jaar in Nieuw-Zeeland wonen.

Inmiddels timmert ook het Nederlandse rugbyteam met een talentvolle lichting aan de weg. Wat zou Holland doen als bondscoach Zane Gardiner contact met hem opneemt? "Dan zou ik heel vriendelijk nee zeggen. Ik heb alles hier: mijn vriendin, vrienden en studie. Bovendien wordt het dan een lastig verhaal met het regelen van visums."

Holland zegt de verrichtingen van Oranje wel met grote interesse te volgen. "Ik zal altijd met trots zeggen dat ik een Nederlander ben. Ik ben blij dat ik in Nederland ben opgegroeid, ik had niet anders gewild."