"Nu zien we dat we in een leugen leefden", zegt Hala Mjaly. Ze is Palestijns, maar geboren en getogen in Israël. Ze woont in een gemengd stadje bij Nazareth en studeerde en werkt samen met Joodse Israëliërs. Maar door al het geweld zijn de relaties tussen Joden en Palestijnen in Israël flink onder druk komen te staan.
De gewelddadigheden van de afgelopen tijd beperkten zich niet alleen tot Gaza en steden als Jeruzalem en Tel Aviv. Door heel Israël botsten Joden en Palestijnen met elkaar en dat ging er soms gewelddadig aan toe.
Laura Mansour komt uit Akko, een gemengde stad in het noorden van Israël. "Een situatie zoals deze hebben we sinds de tweede intifada niet meer meegemaakt." Ook in Akko botsten Joden en Palestijnen met elkaar. Palestijnen vernielden een restaurant en hotel van Joodse eigenaren. En Joden vernielden Palestijnse winkels.
Bekijk hier de reportage die correspondent Lucas Waagmeester in Akko maakte:
"Ik hoorde buiten mensen 'dood aan de Arabieren' schreeuwen", zegt Mansour. "Ik zei tegen mijn man dat we geluk hebben dat we een lichte huidskleur hebben en mensen ons niet direct als Palestijnen herkennen. Dat ik dat zeg, is echt heel triest." Volgens haar zet de situatie alles in perspectief: "We leven wel samen, maar ik vraag me nu wel af of dit wel coëxistentie is. Want het is duidelijk dat wij geen gelijke rechten hebben."
Door de recente ontwikkelingen in Oost-Jeruzalem en Gaza komt de vraag over de identiteit van Palestijnen in Israël weer meer ter sprake. "Ik identificeer me niet als Israëli. Ik heb een Israëlisch paspoort, maar ik ben Palestijns. En er zijn Israëliërs die dat moeilijk vinden om te accepteren. Ze zeggen dat Palestina nooit bestaan heeft. Ze willen dat ik mijzelf identificeer op een manier die voor hen comfortabel is. Maar dat is niet hoe coëxistentie werkt. De eerste stap naar coëxistentie is juist de pijn van de ander erkennen.", zegt Mansour.
"Joodse vrienden zijn boos dat ik het Israëlische leger niet steun, ze snappen niet dat dat voor mij heel anders ligt", zegt Mjaly.
We wonen, werken en studeren samen, dus we hebben geen keuze dan in vrede te leven.
De Joodse Adi Moran komt uit het zuiden van Israël, maar woont en studeert nu in Jeruzalem. "Wat er gebeurt tussen Israël en Hamas is beangstigend. Maar wat er in de rest van het land gebeurt tussen Joden en Palestijnen, vooral in gemengde steden, is ook echt beangstigend", zegt Moran. Ze maakte niet eerder zoiets mee: "Ik was echt verdrietig en bang dat het nog erger zou worden."
Toch kijkt Moran wel positief naar de coëxistentie tussen Joden en de Palestijnen in Israël: "Ik heb me aangesloten bij een Facebookgroep die de 'relaxte meerderheid' heet. Daarin zitten allemaal mensen van beide kanten die vrede willen. Dat doet me goed. De extremisten zijn luid, maar ze zijn in de minderheid. Ik geloof echt dat de meeste mensen gewoon in vrede willen leven."
Volgens de Palestijnse Reham Mohammad is vreedzaam samenleven niet een kwestie van willen: "We wonen, werken en studeren samen, dus we hebben geen keuze dan in vrede te leven."
Ze werkt op een advocatenkantoor in Haifa en is de enige Palestijn op het kantoor: "Gelukkig stuurde mijn manager een mail naar iedereen dat we op werk niet over politiek en de recente ontwikkelingen moeten praten. Dat is denk ik ook maar beter, want als we dat wel doen komen er problemen."
Ze denkt dat het lastig gaat worden de komende tijd: "Er is zoveel gebeurd en er is zoveel haat richting Arabieren. De laatste jaren ging het goed, maar nu zal het echt moeilijk worden om weer samen te leven zoals eerst. Het zal misschien nooit meer hetzelfde worden."
Het is leuk om te knuffelen en samen hummus te eten, maar een moeilijke situatie is pas een echte test of je elkaar kunt vertrouwen
De Joodse Robi Damelin woont in Jaffa en denkt ook dat er de komende tijd veel werk aan de winkel is om relaties weer op te bouwen: "Veel mensen maken zich meer zorgen over wat er in Israël gaande is tussen Joden en Palestijnen dan over wat er gebeurt in Gaza. Want de oorlog met Gaza is op te lossen met een staakt-het-vuren, maar wat hier gebeurt, los je niet op met een wapenstilstand. Maar het gaat wel om onze toekomst."
Volgens Damelin zijn de vriendschappen tussen Joden en Arabieren die nu verloren gaan niet gebaseerd op vertrouwen: "Vertrouwen is heel belangrijk. Het is leuk om te knuffelen en samen hummus te eten, maar een moeilijke situatie is pas een echte test of je elkaar kunt vertrouwen."
