Badmintonster Piek na donkere periode: 'Ondanks tegenslagen Tokio gefikst'
Met een flinke rugzak aan levenservaring meldt badmintonster Selena Piek zich in juli in Tokio voor haar tweede Olympische Spelen. En met een grote glimlach op haar gezicht, want ze is best trots op zichzelf. Piek is door diepe dalen gegaan de afgelopen jaren.
"Ik heb het toch maar gefikst die olympische kwalificatie", kijkt ze zo'n negen weken voor de start van het grootste sportevenement ter wereld vooruit. Piek doet in Tokio mee aan het vrouwendubbelspel en gemengd dubbelspel.
Tegenslag op tegenslag
Haar eerste Spelen, vijf jaar geleden in Rio de Janeiro, waren een hoogtepunt. "Echt een hoogtepunt", kijkt de 29-jarige badmintonster nu terug. Ze haalde in het vrouwendubbel met Eefje Muskens de kwartfinales. Eenmaal terug in Nederland ging echter alles mis: tegenslag op tegenslag.
Ik voelde me op Papendal in mijn eigen vertrouwde omgeving niet meer thuis.
Piek zet het zelf allemaal op een rijtje. "Ik kwam uit Rio terug met een blessure, mijn toenmalige trainer ging weg, de A-status van NOC*NSF viel weg en onze hoofdsponsor vertrok. En die blessure bleek een slepende." Het ging om een scheur in een voetpees en de blessure was ernstiger dan in eerste instantie werd gedacht. "Uiteindelijk liep ik een burn-out op."
Klap
Tot overmaat van ramp meldde haar dubbelpartner Muskens in 2017 ook nog dat ze stopte. "Dat was zo'n grote klap. Dat gebeurde net op het moment dat ik eigenlijk weer een beetje op niveau terugkwam. Ik dacht: wat nu? Ik raakte niet alleen mijn dubbelpartner kwijt, maar ook mijn maatje."
Daarnaast speelde na Rio mee dat Piek bij terugkeer op trainingscentrum Papendal in een hele jonge groep terechtkwam. "Ik voelde me daar niet meer thuis in mijn eigen vertrouwde omgeving", geeft ze aan. Piek was er even klaar mee en stopte tijdelijk. Ze ging in gesprek met een psycholoog, had veel steun aan haar fysiotherapeute en een vakantie met haar ouders naar Bali deed uiteindelijk wonderen.
Uiteindelijk lukte het haar de donkere periode achter zich te laten. Ze gaf de tegenslagen een plekje, vond in Cheryl Seinen en Robin Tabeling nieuwe dubbelpartners en het leven lacht haar weer toe.
"Ik heb die donkere periode uiteindelijk omarmd. Ik ben er sterker uitgekomen", stelt ze vast. De onbevangenheid van vijf jaar geleden rond Rio is ze wel kwijt. "Ergens is dat ook weer mooi. Ik heb een mooie rugzak op mijn schouders als ik in Tokio arriveer. Daar ben ik trots op. Dat ik het met die rugzak weer heb geflikt."
