Roadtrip door een swing state: 'Iedereen die ik spreek baseert keuze op angst'

• Heleen D'Haens

  redacteur Buitenland

In de suburbs van Bethlehem, een stad in Northampton County in Pennsylvania, wil ik spreken met mensen die president Trump steunen. Omdat er niemand op straat is, valt mijn oog op een huis met in de tuin drie Trump-borden en een vlag met twee machinegeweren en de slogan Make Liberals Cry Again. Ik twijfel om aan te bellen; erg verwelkomend voelt het niet.

Deze voorstad van Bethlehem is een van de haltes op een roadtrip door Northampton County. Northampton staat bekend als een bellwether county: een regio waarvan de verkiezingsuitslag opvallend vaak overeenkomt met de landelijke uitslag. Een goede plek om Amerikaanse kiezers te vragen op wie ze gaan stemmen, en waarom.

Ik volg Route 512, dwars door Northampton, en spreek onderweg tientallen mensen. De jongen die me een simkaart verkoopt, de vrouw die me de weg wijst naar de parkeergarage: zowat iedereen die zich in mijn buurt waagt, vraag ik naar de verkiezingen. En wat opvalt: er is niemand die er geen mening over heeft. In Northampton County is neutraal zijn geen optie meer.

Soms de inhoud, soms het persoonlijke

Wat ook opvalt: mensen zijn onvoorstelbaar aardig. Republikeinen en Democraten, mensen die Trump verafgoden of hem verguizen: allemaal vertellen ze graag en geduldig waarom. Voor sommigen gaat het om de inhoud, voor anderen is het persoonlijk.

Zo ervaart activiste Annisa Amatul, die een hoofddoek draagt, meer racisme dan vroeger. Jean Versteeg vindt dat Trump vrouwen benadeelt, en werd twee jaar geleden politiek actief om zich daartegen te verzetten. Sam Hotchner, die Trump-gadgets verkoopt, vindt de president juist een held omdat hij het politieke establishment uitdaagt.

Bekijk hieronder de video-portretten die we de afgelopen dagen maakten van Annisa, Jean en Sam:

Agree to disagree is een uitdrukking die je in deze regio vaak hoort. De 67-jarige Debra nodigt voor feestjes nog steeds alle buren uit, al praat ze met de Democraten niet meer over politiek. Ook enkele vijftigers die ik ontmoet in het centrum van Bethlehem zijn bevriend gebleven, ondanks hun uiteenlopende politieke ideeën. "He's a racist", grinnikt er een over de ander. "And he's a communist", sneert die terug.

Maar niet iedereen kan erom lachen. Jean Versteeg had altijd een goeie band met haar zus in Ohio, maar die is de afgelopen jaren na ruzies over politiek verwaterd. Haar moeder wordt na de verkiezingen geopereerd, maar ze twijfelt of ze wel op bezoek moet gaan. "Ik vrees dat het weer onaangenaam wordt."

Kiezen uit angst

Duidelijk is in elk geval dat deze verkiezing niet draait om hoop of idealen. Iedereen die ik spreek, baseert zijn keuze op angst voor de tegenkandidaat. Mensen die voor Trump stemmen hebben het vooral over de economie. In hun ogen wil de Democratische partij hen laten opdraaien voor luie mensen in verre steden, die een leven lang hun hand ophouden.

Mensen die voor Biden stemmen, doen dat grotendeels omdat ze bang zijn voor de gevolgen van nog vier jaar Trump. "Natuurlijk is hij niet mijn ideale kandidaat. Maar hij is een soort reset-knop. We moeten eerst Trump wegkrijgen en daarna zien we verder", vindt activiste Annisa Amatul.

Ik schrik van de vijandigheid waarmee vooral Trump-aanhangers op het platteland naar Democraten kijken. Bij de kraam van Sam Hotchner lachen twee zussen om een T-shirt met een afbeelding van de president, die een machinegeweer richt op Joe Biden. "Deze is hilarisch! Heb je hem in xxl?"

Vijandigheid ervaart ook Leo Bongiorno, die in 2016 een café opende in het centrum van de Trumpgezinde plaats Bangor. Sommige inwoners mijden zijn kroeg, nadat hij er een evenement organiseerde om fondsen te werven voor de Democraten. Ook Sam Hotchner vertelt dat hij liever niet naar dat café gaat. "Ik laat me niet in met dat volk. Ze zitten zo vast in hun eigen ideeën."

Happy halloween

Mensen vinden het moeilijk om nog met elkaar te praten, door de media horen ze nog wel wat de ander beweegt. Ik bel aan bij het huis met de Make Liberals Cry-vlag. Een vrouw van midden zestig opent de deur. "My god dear", zegt ze met oog op de lage temperaturen. "Heb je het niet koud? Kom binnen!"

Ze zegt dat ze 67 is en bijna met pensioen gaat. Als Joe Biden morgen wint, vreest ze dat de economie instort en ze haar spaargeld kan vergeten. "Hij wil van Amerika een communistisch land maken!" Het televisienieuws volgt ze niet meer. Politiek nieuws hoort ze van haar man, die het op internet leest.

We spreken over de vlag die buiten wappert. Of die niet bijdraagt aan de verdeeldheid, waar ze zelf zo klaar mee is? "Ach, het is maar een slogan. Mijn man vindt hem leuk." Na een gesprek van een half uur vertrek ik met vijf pagina's aan notities, een toeristische brochure over de regio en drie chocoladerepen. Happy Halloween, schreeuwt ze na. Onvoorstelbaar aardig.