IMF-topvrouw Christine Lagarde is voorgedragen om de komende acht jaar de Europese Centrale Bank (ECB) te leiden. Als beoogd president moet zij zorgen dat de euro waardevast blijft, dat de Europese economie blijft draaien, en dat de banken in Europa zich aan de regels houden.
Het is misschien wel een van de belangrijkste banen in Europa. En de Française wordt de eerste jurist aan het roer van de Europese Centrale bank.
Oud-minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem, kent Lagarde uit zijn tijd bij de Eurogroep. Volgens hem is Lagarde de juiste vrouw voor deze functie: "Ik vind het een hele goede keuze, zij heeft enorm veel ervaring in economie en financiën. Als minister, als baas van het IMF, ook in de moeilijkste periode van de economische en financiële crisis. En ook qua karakter, buitengewoon prettig om mee te werken, maar wel heel helder en standvastig waar nodig."
Econoom Mathijs Bouman noemt de keuze voor Lagarde opvallend: "Haar naam werd wel eens genoemd, maar de belangrijkste kandidaten waren toch eigenlijk insiders zoals de huidige president van de Deutsche Bundesbank Jens Weidmann of Olli Rehn van de centrale bank van Finland. Ook de naam van onze Klaas Knot werd wel gefluisterd."
Bovendien wordt Lagarde de eerste ECB-president zonder ervaring bij de centrale bank. "Alle drie haar voorgangers zijn allemaal president van hun nationale centrale bank geweest. Dat maakt deze benoeming nogal politiek, en het wekt misschien twijfel op over de onafhankelijkheid", aldus Bouman.
Qua beleid verwacht Bouman niet dat er veel zal gaan veranderen met Lagarde aan het roer. "Lagarde is waarschijnlijk geen hard-liner, maar meer pragmatisch zoals de huidige voorzitter van de ECB Mario Draghi. Zij heeft ook geen agenda met een strak monetair beleid met de bijbehorende hogere rente. Integendeel: het IMF heeft onder haar leiding de draai gemaakt naar een minder orthodox economisch beleid, waarbij ze ook centrale banken heeft opgeroepen meer te stimuleren."
De belangrijkste taak voor Lagarde wordt volgens Bouman misschien wel het terugbrengen van harmonie. "Onder Draghi is einde gekomen aan 'collegiale bestuurscultuur' bij de ECB, zoals die ooit ingevoerd was door Duisenberg, de eerste ECB-president. Besluiten werden altijd in harmonie genomen, met instemming van de centrale banken van alle eurolanden. Onder Draghi viel de eenheid uit elkaar."
