Ze zijn onderweg naar een nieuw leven. Het liefst in de Verenigde Staten, maar als dat niet lukt proberen ze het misschien wel in Mexico. Maar ze gaan zeker niet terug naar huis. "In Honduras kan je niet leven. Vroeger misschien, maar nu niet meer", zegt de 33-jarige Luis die met zijn vrouw en zoontje meeloopt in de karavaan.
Ze zijn een van de honderden gezinnen die nu al weken in tentjes slapen. Het vertrek van Luis en zijn vrouw Keila uit Honduras was vrij plotseling. Ze besloten de avond voordat de karavaan zou vertrekken, dat ze mee zouden gaan. Veel bagage kon er niet mee. "We hebben alles achtergelaten."
De migranten leggen een tocht van duizenden kilometers af. De eerste karavaan begon zo'n vijf weken geleden. Deze week bereikten de eerste migranten die meelopen de Verenigde Staten. In de Mexicaanse grensstad Tijuana zijn inmiddels 3.000 migranten aangekomen, onder wie Luis en Keila, sinds gisteren.
Hulp onderweg
In de karavaan lopen mensen uit Honduras, maar ook uit Guatemala en El Salvador. Keila vertelt dat de migranten elkaar onderweg helpen. "Iemand met weinig bagage helpt bijvoorbeeld een persoon met veel koffers met dragen."
Er is ook veel hulp van buitenaf. In Mexico-Stad is op een sportcomplex een groot tentenkamp opgezet waar mensen even op adem kunnen komen. Er is gratis eten, kleding, onderdak en medische zorg. Er is zelfs gezorgd voor muzikaal vermaak, om de migranten even af te leiden van hun zorgen.
Het grootste deel van de deelnemers aan de karavaan komt uit Honduras. De economische situatie is er belabberd, maar voor veel migranten is de onveiligheid misschien wel het grootste probleem.
Honduras is een van de gewelddadigste landen ter wereld, onder andere door de beruchte 'maras', de straatbendes. Zowel de werkloosheid als de onveiligheid nemen de laatste tijd alleen maar toe, zeggen verschillende migranten.
Een van de bendes had het ook gemunt op de moeder van Keila. "Een jaar of vijf, zes geleden hebben bendeleden haar vermoord, omdat ze haar huis wilden hebben. Mijn moeder en haar man hadden er jaren over gedaan om dat huis te bouwen. Nu is ze het kwijt en is het in handen van criminelen."
Afgeperst
Zelf werd het stel ook afgeperst door bendeleden. "Twee maanden voordat we vertrokken werd ik bedreigd", zegt Luis. "Ik moest elke twee weken 1500 pesos betalen aan de bende. Alleen maar omdat ik een baan had."
Het is zeker niet vanzelfsprekend om een baan te hebben in Honduras. Mensen zonder baan belanden vaak in de criminaliteit, omdat dit beter verdient. Zo neemt de onveiligheid toe.
"Eerst betaalden we, maar toen we met de karavaan besloten mee te gaan zijn we daarmee gestopt", zegt Keila. Omdat Luis als witgoedmonteur zo'n 1500 tot 2000 pesos per maand verdiende, hadden ze simpelweg het geld niet om de afpersers te betalen.
Ik zou willen dat ik niet van mijn kinderen gescheiden was, maar ik doe dit voor hen.
En nu lopen de twee samen met hun zesjarige zoontje en duizenden anderen richting de Amerikaanse grens. Ondanks dat het jongetje nog jong is, snapt hij volgens zijn moeder best veel. "Als we tegen hem zeggen dat we moe zijn, gaat hij zelf lopen."
De twee andere kinderen van Keila zijn achtergebleven in Honduras. En daar heeft ze het heel zwaar mee. "Als de dag aanbreekt en als de nacht valt, zijn ze niet allemaal bij me. Ik zou willen dat we niet van elkaar gescheiden waren. Het is zwaar, maar ik doe het voor hen."
Extra militairen naar de grens
De Amerikaanse autoriteiten zijn niet van plan om de migranten toe te laten in de VS. President Donald Trump heeft onlangs zo'n 5000 extra militairen naar de grens met Mexico gestuurd om te voorkomen dat deelnemers aan de karavaan de grens oversteken.
Immigranten die illegaal de grens oversteken, kunnen straks geen asiel meer aanvragen in de VS. Volgens de aangekondigde nieuwe regels van de regering-Trump kan dat dan alleen nog maar als een immigrant zich bij een officiële grensovergang heeft gemeld.
