Sabine Oldenhave kreeg twee kinderen van een zaaddonor in het Rijnstate Ziekenhuis. Per toeval kwam ze er achter dat die donor veel meer dan de toegestane 25 kinderen had verwekt.
"Ze hebben geen idee wat ze ons aandoen en wat ze de kinderen aandoen. Je wordt er onzeker van en boos. Dit mag toch niet in Nederland, dit mag toch niet in een ziekenhuis?"
Biologische vader
Sabine klopte tien jaar geleden aan bij het Rijnstate Ziekenhuis. Ze was single en wilde graag een kind. Bewust koos ze voor een bekende donor, met in het achterhoofd dat haar kind op zijn zestiende informatie kon opvragen over de biologische vader.
Dat werd Peter, die ook bewust voor het 'bekende donorschap' was gegaan. Bovendien was het vanaf 2004, toen de nieuwe wet in ging niet meer toegestaan anoniem te donoren.
Als je de data bij elkaar optelt, dan zijn het om en nabij de vijftig kinderen.
Het zoontje van Sabine vraagt al van jongs af aan naar zijn vader, waarop ze besluit om een zoektocht te wagen naar de donor. Via het ziekenhuis heeft ze dusdanig veel informatie gekregen dat ze hem via het internet kan opsporen. Als zij een paar jaar later nog een kind van Peter krijgt, meldt ze de geboorte bij Rijnstate.
"Dan konden ze het meetellen voor het maximum van 25 kinderen", vertelt Sabine. Tot haar schrik krijgt ze dan te horen dat Peter al ver over die 25 kinderen heen zit.
Vijftig kinderen
Er volgt een periode van veel vragen aan het ziekenhuis waarop steeds andere antwoorden volgen. Peter en Sabine krijgen op enig moment zelfs twee verschillende lijsten met geboortedata van kinderen. Op de ene lijst staat een heel ander aantal dan op de andere lijst. En als je de data bij elkaar optelt, dan zijn het om en nabij de vijftig kinderen", zegt Peter.
Rijnstate heeft inmiddels ontdekt dat hun administratie van vóór 2014 rammelt. Er zijn vijftien donoren van wie er meer dan 25 kinderen zijn verwekt, zo ontdekken ze. Deze donoren worden allemaal gebeld en hebben volgens het ziekenhuis geen bezwaar tegen de overschrijding. Op één na: Peter.
Ik vind dat kinderen absoluut het recht moeten hebben om hun biologische oorsprong te weten.
Het ziekenhuis belooft Peter een onderzoek in te stellen en vraagt een externe gynaecoloog om dit op zich te nemen. Die controleert de informatie die door het ziekenhuis wordt aangeleverd maar duikt niet in alle dossiers. Dit tot onvrede van Peter.
En bij hem knaagt er nog iets: er is hem door het ziekenhuis een paar keer gevraagd of hij niet ook anoniem donor was geweest. "Ik heb absoluut nooit, nooit, nooit anoniem gedoneerd. Omdat ik vind dat kinderen absoluut het recht moeten hebben om hun biologische oorsprong te weten."
Het ziekenhuis zegt inmiddels uit te sluiten dat Peter als anonieme donor is gebruikt, maar Peter heeft weinig vertrouwen in die uitspraak. Ook hebben zich inmiddels meer ouders en donorkinderen gemeld die ontevreden zijn over de gang van zaken bij Rijnstate.
We moeten gewoon door want de onderste steen moet boven.
Peter en Sabine probeerden met een rechtszaak een groot onderzoek af te dwingen, maar verloren die zaak. Ze zijn nu in gesprek met het ziekenhuis en overwegen een hoger beroep. "Het probleem is te groot, voor mezelf maar ook voor het hele systeem", zegt Peter. "Ik wil gewoon weten hoeveel kinderen ik heb en wat er precies is gebeurd. Dan kan ik het pas afsluiten."
Voor Peter is het ook een principieel punt. "We moeten gewoon door want de onderste steen moet boven. Het gaat om duizenden vrouwen en duizenden kinderen. Dat is gewoon heel erg veel."
Foute informatie
Het Rijnstate ziekenhuis erkent in een reactie dat er foute informatie is verstrekt aan ouders en betreurt dit. Ook klopt het dat donoren zowel 'anoniem' als 'bekend' zijn gebruikt, "maar dit is altijd in overeenstemming met de donoren gebeurd", aldus het ziekenhuis.
De registratie van de status van de donor (bekend of anoniem) is in relatie tot de verwekte kinderen volgens het ziekenhuis op orde.
