Een gestolen fiets, een vernielde auto, een inbraak, misdrijven waar de politie soms van zegt: we kunnen er niet veel mee. Burgers hebben op hun beurt steeds minder de neiging om misdrijven te melden.
Lizanne van der Zwaan kreeg vorig jaar mei inbrekers op bezoek. Ze had haar slaapkamerraam openstaan, toen daar om drie uur in de nacht een paar handen naar binnen kwamen. Ze duwde een man terug naar buiten en belde de politie. Die kwam maar adviseerde haar geen aangifte te doen. Dat zou niets uithalen.
Na lang aandringen maakte ze een afspraak op het politiebureau in Zwolle. Maar ook daar werd haar afgeraden aangifte te doen. En daar liet ze het dus bij. "Ik vind dat erg. Ik krijg echt het idee, aangifte doen heeft geen zin."
Een intern onderzoek van de politie en het Openbaar Ministerie, dat in handen kwam van dagblad Trouw, laat zien dat het aantal misdrijven vijf keer hoger ligt dan het aantal aangiftes. Het kabinet noemt het rapport een intern "discussiestuk" en erkent dat er meer onderzoek moet komen naar niet-geregistreerde misdrijven.
In 2015 werden 960.000 misdrijven geregistreerd. Volgens het rapport is het werkelijke aantal delicten echter ongeveer 4,5 miljoen.
Het contrast tussen de aangiftes en het aantal gepleegde misdrijven heeft twee oorzaken, denken de onderzoekers die het rapport schreven: burgers doen vaak geen aangifte omdat ze denken dat de politie er niets mee kan doen.
De politie ontmoedigt soms het doen van aangifte vanwege het gebrek aan mankracht. Daarnaast wordt er met daadwerkelijke aangiftes vaak niets gedaan.
De onderzoekers noemen de trend van meer misdrijven en minder aangiften zorgwekkend. Criminelen dreigen overheidsinstanties op "onoverbrugbare achterstand" te zetten.
