Het Duitse parlement heeft ingestemd met onderhandelingen over een derde hulppakket voor Griekenland. De uitslag was: 439 voor, 119 tegen, 40 onthoudingen. Daarmee heeft de Bundestag zich na Frankrijk, Finland, Estland, Oostenrijk en Nederland achter het hulppakket geschaard.
In Nieuwsuur vanavond een gesprek met journalist Marc Brost van de Duitse krant Die Zeit. Over de positie van de Duitse minister van financien Wolfgang Schauble.
Eén mond
Voor de linkse partijen in Duitsland is het debat een mooie gelegenheid om forse kritiek te uiten op de manier waarop de regering zich de afgelopen dagen heeft opgesteld. Vooral de minister van Financiën Wolfgang Schäuble (CDU) moet het ontgelden.
De partijgenoot van Merkel heeft in de ogen van velen de duimschroeven bij de Grieken te ver aangedraaid. Daarmee heeft hij Europa "bijna in tweeën gespleten", meent de fractievoorzitter van de Grünen.
Schäuble vindt dat een Grexit wellicht een betere optie is voor Griekenland. Dat valt slecht in Duitsland. De oppositie vraagt zich af of de regering nog met één mond praat. Een televisiecommentator noemt de positie van Schäuble zelfs onhoudbaar. "De regering wil stemmen over een reddingspakket, terwijl hij over andere opties praat. Als hij het niet eens is met Merkel, moet hij eigenlijk aftreden."
Stoïcijns
In Europa geniet Schäuble de reputatie van moraalridder. Regels zijn regels, Griekenland moet bloeden voor zijn roekeloze beleid. Een Grexit zou daarvan het logische gevolg zijn.
Volgens Marc Brost van Die Zeit staat een ding vast: Schauble is een overtuigd Europeaan, met een duidelijke kijk op het functioneren van de Europese Unie en de politiek. Schauble, in 1990 doelwit van een aanslag en sindsdien invalide, is volgens Brost bovenal een stoïcijns man. Hij gaat onverstoorbaar zijn gang, populair of niet.
Onverzettelijk
Schauble geldt als een workaholic en tegelijkertijd als de meest vrije politicus van Duitsland. Hij is afhankelijk van de politiek, waar hij zich met ziel en zaligheid in heeft gestort. Tegelijkertijd is hij vrij - in de zin dat hij zich niets aantrekt van zijn (im)populariteit.
In eigen partij is die overigens zeer groot, daarbuiten wordt hij gehaat, ook bij coalitiegenoot SPD. Een ding staat vast: hij is de machtigste minister van Financien sinds de eenwording van Duitsland, misschien wel sinds de Tweede Wereldoorlog. Een Kraftmensch en een Machtmensch, een man die niet bij de pakken neerzat na de aanslag op zijn leven. Sterker: hij maakte van zijn handicap een wapen. Zelfs zijn rolstoel ademt onverzettelijkheid.
