'De monnik aaide mij over m'n bol, dat kende ik niet'
Hij heeft het verhaal nooit eerder aan iemand verteld. Zelfs zijn vrouw weet niet dat hij in de tweede helft van de jaren 70 als 12-jarige in Waalwijk is misbruikt door een Thaise boeddhistische monnik. "Of misschien was ik nog jonger, ik zat in elk geval nog op de lagere school." We noemen hem Huub, maar dat is niet zijn echte naam.
Huub had het thuis niet prettig. Daarom zwierf hij veel over straat. Hij raakte gefascineerd door dat hoekhuis een paar honderd meter verderop. Een tempel, waar een groot gouden boeddhabeeld in de woonkamer stond. Soms waren er festiviteiten en dan stond de hele Talmastraat vol met mensen in oranje gewaden. Een niet bepaald alledaags schouwspel voor een jongetje in het Waalwijk van die jaren.
Blote voeten
Op een dag sprak een van die Thaise mannen hem aan. De monnik was nog relatief jong. "In ieder geval niet zo oud als die vieze mannetjes die je in de misbruikzaken in de Katholieke Kerk zag." De monnik vroeg Huub of hij niet binnen wilde komen. Hij liep op blote voeten in slippers. Huub weet pas door de publiciteit van de afgelopen dagen dat het om Mettavihari ging, de monnik die - tot zover nu bekend - in twintig jaar tijd zeker tientallen jonge mannen én minderjarigen misbruikte.
Huub was weliswaar schuchter, maar ook heel nieuwsgierig. Dus ging hij mee dat "vreemd ruikende" huis in. Huub kreeg een beker ranja. Echt een gesprek met de vijf of zes mannen daar was niet mogelijk; hij sprak nog geen Engels. Maar hij kreeg van die vriendelijk lachende monnik een paar keer een aai over zijn bol. "En dat deed mij wel iets. Ik ervoer het als een vorm van liefde. Dat was ik thuis niet gewend. Hij palmde me helemaal in."
Een kwartiertje later stond hij weer buiten. Met wat foldertjes over het boeddhisme. Zonder plaatjes, alleen tekst. In dat onbegrijpelijke Engels.
Ik heb hele slechte herinneringen aan dat huis. Bij mij in de buurt is een boeddhistisch centrum. Als het even kan, probeer ik daar niet langs te rijden.”
Een paar keer ging hij terug. En steeds kreeg hij weer die limonade. Huub weet nog dat hij dacht: dit huis is precies hetzelfde gebouwd als dat van ons. Een tempel in een woonhuis. De derde of vierde keer moest hij mee naar boven, naar de slaapkamer van de monnik.
Hij schiet vol als hij vertelt wat er toen gebeurde. "Ik moest hem bevredigen. De uitdrukking is 'als aan de grond genageld staan', maar ik zat als aan de grond genageld. Ik ben daarna keihard de trap afgerend. Beneden zaten nog steeds diezelfde vijf mannen."
"Ik ben nooit meer teruggegaan. Die tempel is enkele jaren daarna verhuisd naar een andere straat. Ik heb hele slechte herinneringen aan dat huis. Ik woon nu ergens anders, maar bij mij in de buurt is een boeddhistisch centrum aan een doorgaande straat. Als het even kan, probeer ik daar niet langs te rijden."
Schaamtevol
Aangifte heeft hij nooit gedaan. Ooit ging hij bij de politie in Waalwijk langs vanwege mishandeling door zijn stiefvader. Maar over het misbruik door de monnik begon hij toen niet. Het was te schaamtevol. "Ik durfde het gewoon niet."
"Ik heb deze nare ervaring altijd bij mijzelf gehouden, maar toen die affaires bij de katholieken begonnen te spelen, kwam het allemaal weer naar boven. Ik zag het nieuws bij de NOS en ik dacht: dat heb ik ook meegemaakt! Ik heb een hartstikke leuk gezinnetje, wat dat betreft is het allemaal goed gekomen met mij, maar toch gaat het momenteel niet goed met me. Er is bij mij nog veel meer gebeurd, ik ben gewoon kwaad op het leven."
Heeft u meer informatie over seksueel misbruik in boeddhistische kring? Stuur svp een e-mail naar Bas.de.Vries@NOS.nl.