Wild went snel aan nieuw leven als docente: 'Mevrouw, bent u weleens naar de Spelen geweest?'

Twintig jaar lang draaide alles om de fiets. Ze ging van de ene titel op de baan naar de andere zege op de weg. Maar sinds dit jaar ziet haar leven er compleet anders uit. "Ik doe niet meer aan wielrennen, ik gééf nu wielrennen", zegt de 39-jarige Kirsten Wild met een lach.

Ze is sinds februari docente bij de CSE in Zwolle, een speciale middelbare school voor sporttalent. "Of ik in een zwart gat beland ben? Nee hoor, ik krijg mijn dagen wel gevuld."

Negen wereldtitels staan er op haar erelijst. Ze was ooit 's werelds beste op baanonderdelen als scratch, omnium, puntenkoers en, in 2021 nog, de koppelkoers. Maar vorig jaar besloot Wild dat het genoeg was geweest.

Toch weer naar WK

"Ik was er helemaal klaar mee", kijkt ze op haar laatste periode als baanrenster terug. Toch pakt ze deze week weer haar koffers om af te reizen naar de WK. Ze gaat vanaf woensdag het co-commentaar verzorgen voor de NOS.

"Dat lijkt me heel erg leuk. Gelukkig kon ik mijn lessen tijdelijk ruilen met een collega."

Het is dinsdagmiddag 12.30 uur als we Wild spreken. Ze heeft net een ochtend achter de rug met een groepje tieners. "Ik werk op een school waar kinderen de ruimte krijgen om te sporten. Ze hebben al enig talent als ze hier komen en ze mogen dat talent verder ontwikkelen. Ik help ze daarbij. Vanochtend gaf ik een intervaltraining aan een groep voetbalmeiden van 14 en 15 jaar oud."

Wild helpt middelbare scholieren uit elke tak van sport, zoals voetbal en judo. Maar de meeste tijd werkt ze met wielerjeugd. Ze legt ze uit wat het nut is van trainen, waarom bepaalde oefeningen beter zijn dan andere en ze probeert ook haar kennis over te brengen.

Soms moet ze dan eerst even uitleggen wie ze is. "Ik had laatst een kettinkje om van de olympische ringen. Kreeg ik de vraag: mevrouw, bent u naar de Olympische Spelen geweest? Wel drie, zeg ik dan. En daar vertel ik dan over. Vervolgens doen ze alles wat je van ze vraagt, dat is wel mooi om te merken."

Ook NOC*NSF had interesse in de ervaring van Wild. Ze kreeg dit jaar een rol als coach tijdens de Europese Jeugdspelen in Slowakije. "Ik mocht als wielercoach mee met de nieuwelingen. Ik had drie jongens en drie meiden bij me en we vielen namens TeamNL onder chef de mission Minke Booij. Dat was een hele leuke ervaring.

"Die jongeren rijden voor het eerst op zo'n niveau, dragen voor het eerst een oranje shirt. Dat is voor hen een hele ervaring, maar dat was het voor mij ook. Je werkt opeens op een heel andere manier naar een groot toernooi toe."

"Want hoe ga je met ze om? Je moet je ervaring op ze overbrengen, maar ook weer niet te veel. En niet iedereen heeft hetzelfde nodig. Je maakt een dagplan voor ze, je verkent het parcours voor een tijdrit op de weg. Je kijkt waar de knelpunten liggen. Erg leuk."

Al met al heeft de Zwolse, die actief was op zeventien wereldkampioenschappen, genoeg omhanden om het fietsen niet te missen. "Ik doe het nog wel steeds. Maar dat zijn rustige tripjes. Het mag allemaal, niets moet meer. Al is het soms nog lastig om los te laten, als ik bijvoorbeeld twee dagen niets gedaan heb. Maar dat komt omdat je twintig jaar in zo'n strak regime geleefd hebt. Daar moet je dan nog even aan wennen."

Amy

Haar laatste WK was bijzonder. Eigenlijk wilde ze er niet naartoe, het was Amy Pieters die haar overhaalde. "We hadden net de Spelen in Tokio achter de rug en ik was er wel helemaal klaar mee. Maar Amy wilde de nare smaak van de Spelen (waar Wild onderuitging op de koppelkoers, red.) wegspoelen. Ze zei: laten we het proberen, we doen het gewoon. Ik heb het toen heel lang afgehouden. Maar toen dacht ik bij mezelf: zeur niet zo. Het voelde toch al niet goed om direct gestopt te zijn, dus heb ik toch toegezegd."

Spijt kreeg ze er bepaald niet van. Het duo Wild/Pieters fietste naar een derde wereldtitel, de negende voor Wild in haar carrière. "Nee, ik heb er zeker geen spijt van gekregen! En achteraf krijgt het een nog grotere emotionele lading door wat er met Amy gebeurde. Ik kijk er extra bijzonder op terug. Het was echt ons laatste optreden."

Pieters revalideert nog altijd van een zware val tijdens een trainingskamp in december. Het staat vast dat ze niet zal terugkeren op haar oude niveau. "Ik had wel gehoopt om Amy te zien shinen op dit WK. Het was haar doel om hier bij te zijn en om door te gaan tot de volgende Spelen in Parijs."

Wild zocht haar laatst nog op. "Ze vindt het altijd fijn als je langskomt, dat merk je. Maar in hoeverre ze mij herkent? Dat weet ik niet zo goed. Ze zit in een zwaar traject, al maakt ze heel mooie stappen."

Uniek shirt

Om haar voormalige partner op de koppelkoers te helpen, zocht Wild contact met de UCI. "Ik wilde iets doen. Dus ik vroeg ze of ze nog een shirt hadden liggen dat we vorig jaar bij de WK hadden ondertekend. En ze vonden er nog een in Aigle. Daar staan alle krabbels van alle wereldkampioenen op, niet alleen die van ons maar ook die van Filippo Ganna, Elia Viviani en van de Nederlandse teamsprinters."

"Dat shirt krijg ik komende week om te veilen. Ik hoop dat de opbrengst ervan Amy zal helpen. Ik zou dat shirt zelf ook wel graag willen hebben, maar ik hoop dat er boven mijn budget geboden gaat worden."

Ten slotte: wat verwacht co-commentator Wild eigenlijk van het komende WK? "In het sprinttoernooi heb je Harrie (Lavreysen), Jeffrey (Hoogland) en Shanne (Braspennincx), naar hen kijk ik echt uit. De sprintploeg bij de mannen kan natuurlijk alleen maar verliezen. Het is wel grappig om ze nu zo te zien. Toen ik voor het eerst een wereldtitel pakte, in 2015, waren het nog jongetjes."

"Ze waren wel goed, maar dat ze zó goed zouden worden, dat kon je niet inschatten toen. Elke keer als de bondscoach even weg was, gingen zij meteen keten. En nu zijn het megafanatieke, doorgewinterde topsporters. Mannen zijn het. Al hebben ze nog wel steeds hun streken. Je ziet wel eens iets op Instagram, waarbij je denkt: ze zijn ook niks veranderd. Zoals Jeffrey met z'n crossmotor, dat moet hij gewoon niet meer doen. De risico's op blessures zijn te groot."

Ondertussen mist Wild haar oud-collega's op de duuronderdelen wel een beetje. "De gezelligheid van het gezamenlijk toewerken naar een doel zoals voor de Spelen, dat mis ik nog wel. Het is een hecht groepje. Ik ben bijvoorbeeld heel benieuwd naar hoe Jan Willem van Schip en Yoeri Havik het op de koppelkoers gaan doen deze week. En ik kijk uit naar Maike van der Duin, zij is een groot talent. Ze zal de scratch rijden en het omnium, mijn oude nummers."