Kerbaol belichaamt 'nouvelle vague' in Franse wielrennen: 'Pidcock is mijn voorbeeld'

"Crazy. Just crazy...". Zo omschreef Cédrine Kerbaol in haar beste Engels de zege in de zesde etappe van de Tour de France Femmes.

Met een gedurfde aanval in de slotfase schreef 23-jarige Bretonse geschiedenis: ze is de eerste Franse etappewinnares sinds de Tour in 2022 terugkeerde op de wielerkalender.

Sinds de dominantie van Jeannie Longo in de jaren tachtig en negentig hunkert Frankrijk naar nieuwe sterren. De 'iron lady' van het Franse wielrennen - die ondanks een flink gedocumenteerd dopingverleden twee weken geleden nog werd geëerd bij de olympische wegrit in Parijs - boekte in haar lange loopbaan die reikte tot aan haar 57ste meer dan 900 zeges.

Een kleine greep uit het oeuvre van Longo: vijf wereldtitels, een olympische titel en drie eindzeges in de Tour Féminin met liefst 31 ritzeges.

Nouvelle vague

Zover is Kerbaol nog lang niet. Maar samen met Juliette Labous en Evita Muzic vormt ze wel de Nouvelle Vague van het Franse wielrennen. Niet geheel toevallig kleurden die drie vandaag de etappe in de Franse Jura.

"Normaal ben ik vaak de eerste die aanvalt", aldus Kerbaol. "Maar nu was het Labous die ging. Ik heb gewacht tot de afdaling, want ik wist dat dat in mijn voordeel was. Tom Pidcock is mijn voorbeeld als het om afdalen gaat. Ik wilde hem nog zelfs om een spoedcursus vragen. Ik had niet het gevoel dat ik grote risico's nam, maar ik ging wel zo hard mogelijk."

Druiven zuur

Voor Pauliena Rooijakkers waren de druiven zuur. De renster van Fenix-Deceuninck zat in het wiel van Kerbaol, maar raakte dat wiel kwijt in de afdaling.

"Bij de tweede bocht in de afdaling slipte ik en verloor ik haar wiel", vertelde de Limburgse, die later terugviel in de groep met achtervolgers.

"Zij ging zo hard naar beneden en ik kreeg een beetje schrik. Dat was niet fijn. Ik baal er ook van om op die manier een koers te verliezen. Het is een verloren kans, maar ik wilde die risico's niet nemen. Mijn focus ligt nog steeds op het klassement."

In dat klassement staat Rooijakkers knap achtste op 1.08 van de gele trui. Kerbaol - vorig jaar nog beste jongere in de Tour - steeg dankzij haar knappe afdaling naar de tweede plaats, op slechts 16 tellen.

Kan de Française zich nu al mengen in de strijd om het geel? Of is het wachten op alleskunner Pauline Ferrand-Prévot, die volgend jaar terugkeert en de Tour als hoofddoel heeft aangewezen?

"Ik wil zo hoog mogelijk eindigen", zegt Kerbaol zelfbewust. "Het hoogste is het geel natuurlijk. Dat zal moeilijk worden, maar waarom zou ik er niet van dromen? Niets is onmogelijk."

Vollering favoriet

Daar is niets aan gelogen, maar de grote favoriet voor de eindzege is toch echt nog altijd Demi Vollering, die weinig last leek te hebben van haar valpartij. Ze moet wel 1.19 goed maken op Kasia Niewiadoma, de vrouw die haar vorig jaar het langst kon volgen op de Tourmalet.

"Ik ben erop gebrand het geel terug te pakken", klonk het strijdbaar uit de mond van Vollering. "Misschien nog wel meer dan voor die valpartij."

Op papier zou Niewiadoma geen partij moeten zijn op lange, zware beklimmingen zoals de Col du Glandon en Alpe d'Huez. Maar de Poolse is niet zomaar iemand.

Psychologische oorlogsvoering

Voor de etappe van vandaag begon ze de psychologische oorlogsvoering al door zich fijntjes af te vragen waarom Vollering na haar val een tijdje moest wachten op steun van ploeggenoten.

"Ik weet niet precies hoe Vollering zich vandaag voelde, want ze is hard gevallen. Maar ze is een ongelooflijke vechter. Zij gaat echt niet zomaar opgeven. Ik ben klaar voor de pijn in de komende dagen."

Ook Puck Pieterse staat er nog uitstekend voor in dat klassement, al raakte ze vandaag wel haar bolletjestrui kwijt aan de Belgische Justine Ghekiere, die als lid van de kopgroep veel bergpunten opraapte.

"Ik voelde me niet zo goed in het begin", vertelde de nummer vier van het klassement (+0.22). "Ik moest er even inkomen. Toen de vlucht gegrepen was heb ik geprobeerd alsnog punten te pakken. Vorig jaar verloor Yara Kastelijn op één punt de bollentrui. Dus je moet pakken wat je pakken kan. Er is echt nog wel wat mogelijk, maar ik ga me focussen op het wit."

In dat jongerenklassement heeft Pieterse 0.45 voorsprong op landgenote Shirin van Anrooij. In het bergklassement staat ze nu drie punten achter Ghekiere, die haar geluk niet op kon.

"Ik zou eigenlijk niet starten", glunderde de winnares van het bergklassement in de Giro. "Ik ben hier als vervanger van Ashleigh Moolman-Pasio. Ik zei toen tegen Jolien D'hoore, mijn ploegleidster: dat is goed op één voorwaarde, namelijk dat ik niet voor het klassement hoef te gaan. Nee Justine, zei ze, onze Tour is geslaagd als je een dag in de bollen rijdt. Ik heb er hard voor moeten werken, maar: voilà, het is gelukt."

Groen

Hard werken, dat deed Marianne Vos ook. Ze moest tot het gaatje gaan om uiteindelijk als tweede te eindigen in de etappe. En toch waren al haar inspanningen het waard geweest.

Vroeg in de etappe sprong ze namelijk naar de kopgroep toe, met maar één doel: de 20 punten bij de tussensprint. Daarmee kwam ze op gelijke hoogte met de leidster in het puntenklassement, Charlotte Kool.

Daarna loste ze bij de favorieten, kwam op haar tandvlees terug, won de sprint achter Kerbaol en besliste daarmee de strijd om het groen.

"Dit was het hoogst haalbare", vertelde ze zittend op het asfalt na de finish, nog nahijgend van inspanning. "Het was loodzwaar. Of het groen nu zeker is? Poeh, eerst maar even herstellen."

De draagster van het groen nam met een groots gebaar afscheid van de puntentrui. "Die groene droom is wel over", beaamde Kool. "Als ik 'm dan toch aan iemand moet geven, dan is Marianne niet de slechtste. Het was een hele eer hierin te mogen rijden."