De rode afdruk van de wielerbidon staat in zijn gebruinde torso. Eigenlijk had hij zijn eigen flesje keihard terug moeten gooien, vloekt de jonge Hagenees in ontbloot bovenlijf. Maar het ging allemaal veel te snel, toen het peloton van de Tour de France Femmes met vijftig in het uur voorbij raasde over de Vaillantlaan in de Schilderswijk. "Huh, waren het vrouwen? Echt?"
Het vrouwenpeloton bulderde in de eerste etappe van de Tour 2024 van Rotterdam naar Kijkduin door vijf Haagse stadsdelen. Door de Schilderswijk, maar ook Laakkwartier en Transvaal. Niet de welvarendste delen van Den Haag.
Een bewuste keuze van de gemeente, zegt Hilbert Bredemeijer, de Haagse wethouder van Onderwijs, Jeugd, Sport en Dienstverlening.
"De route is zo gemaakt dat we in wijken komen waar de sportdeelname achterloopt op de rest en waar het voor mensen niet altijd vanzelfsprekend is dat zij op vakantie kunnen. Daar waar gezinnen zijn bij wie het niet allemaal vanzelf gaat. Op die plekken kan topsport echt een meerwaarde zijn: het brengt mensen samen."
Een soort Koningsdag
Anderhalf uur voordat de renners langsfietsen, zitten drie buurtbewoners al op plastic stoeltjes op de stoep. "Het is mooi dat ze door deze buurt komen. Er gebeurt hier niet zo veel, weet u", vertellen ze. Met wielrennen heeft het drietal niet veel. "Maar het is leuk voor de buurt. Een soort Koningsdag."
Op de hoek van de Vaillantlaan en de Hoefkade, waar politie en verkeersregelaars het kruispunt afzetten, stromen even later langzaam plukjes mensen toe.
Al roepend stapt een jongen in sportkleding, hangend voor een kruidenierszaak, een verhoginkje op: "Waarom is dit hier? Doen Marokko en Turkije ook mee? Ze fietsen maar 120 kilometer. Dat is niks, man. O, gaan ze morgen weer?"
Vrijwilligers in gele shirts met Tour de France Femmes-logo leggen het uit: de weg moet even dicht, over twee uur gaat-ie weer open.
Een vrouw op een scootmobiel mag nog net oversteken van de beveiliging. Een man op slippers zag de koers thuis op tv en wil ondanks de broeierige zomerhitte langs de route kijken.
Mathieu van der Poel, die naam kent hij nog wel. "Maar hoe heet die ene bekende renster ook alweer? Vol, uhm, Volle..?"
Allereerste trainer
Even buiten de wijken waar wielrennen relatief onbekend is, gaan andere mensen uit de regio juist specifieker op zoek. Zo reist Lia Gravensteijn, de allereerste trainster van Demi Vollering - die dus - bij Tourclub Pijnacker, vandaag achter haar oude pupil aan.
Bij de start in Rotterdam ziet ze Vollering nog even. "Hé, jullie ook hier, zei ze", vertelt Gravensteijn lachend. Heel bijzonder vindt ze het dat de Tour in de buurt is.
Sinds Tourwinnares Vollering een bekendheid is, zijn meer jonge meiden bij de wielerclub in Pijnacker komen fietsen, weet Gravesteijn. En de Tour, merkt ze, doet deze dagen wel degelijk iets met de regio. Ze komt tal van jeugdleden tegen. "Ik denk dat het inspireert."
"Dit prachtig grote evenement moet een cadeau zijn aan de stad", zegt wethouder Bredemeijer. "En tegelijkertijd moet het mensen aan het fietsen krijgen. Men hoeft echt niet allemaal op de wielerfiets te stappen, maar als één iemand al gestimuleerd raakt, is het hartstikke mooi."
Gouden tijden
Of de Schilderswijk zich aangesproken voelt, is de vraag. Even verderop ligt langs het parcours op de Loosduinseweg fietswinkel Bontekoe verscholen. In 1925 opgericht door oud-wielrenner Gerrit Bontekoe, doorgegeven van vader op zoon - die maten was met Jan Janssen - aan kleinzonen Peter (59) en Ger (61).
"Schitterend dat de Tour hier langskomt", zegt Peter, maar de gouden tijden van hun wielerwinkel uit de buurt zijn geweest.
"Veel wielerzaken in de buurten hier zijn weggegaan. Tegenwoordig gaat alles online, hè, of het gaat naar die megagrote winkels. Daar kan ik niet mee meekomen."
Wielerfanaten
Voor twee derde verkleinde Bontekoe zijn winkel. Kleding en racefietsen verkoopt hij al jaren niet meer. "Onze hoofdzaak is de reparatie en wij teren op onze naam."
"Nog een jaar of drie, dan houdt het op. Ik heb geen kinderen, mijn broer heeft geen kinderen. Wij zijn de laatste generatie", zegt Bontekoe. "Het pand waar de winkel in zit en de woningen erboven zijn ons eigendom. Een mazzeltje, die waardes zijn zo gigantisch uit de hand gelopen. Een pensioensregeling heb ik niet, dus dat is mijn oudedagvoorziening."
Bontekoe kan wel wat nieuwe wielerfanaten in zijn klantenbestand gebruiken.
Ingehouden adem
"Deze buurt heeft veel met sport, alleen niet echt specifiek met wielrennen", zegt beveiliger Yusuf op de Vallaintlaan. "Maar mensen hangen wel uit de ramen, zie je. Dat zie je niet vaak: rolgordijnen open en mensen op hun balkon."
Dan wijst een vrouw langs de hekken plots de lucht in: "Kijk de helikopter daar!" Even wordt het stil in de Schilderswijk en kijkt de buurt met ingehouden adem naar 150 fietsers. Wel kort. Yusuf: "Mensen zeiden: heb ik hier nou op gewacht?"
De jonge Hagenees bij wie de rode plek van de gegooide bidon paars geworden is, ziet als alle ploegwagens voorbij zijn toch de charme van de Tour. "Wel mooi, man. Maar wanneer gaan die hekken weg? Ik wil gewoon naar huis."
