Marianne Vos was erbij, die laatste Touretappe van het vrouwenpeloton in 2009. De 'Tour Feminin' stopte definitief dat jaar, met vier nietszeggende etappes. Daar liet Vos het niet bij zitten. Dertien jaar later is er weer een Tour, van acht etappes, met Vos in het geel.
Vos vocht na 2009 voor een nieuwe versie van de Ronde van Frankrijk, eentje met een serieus parcours. Eendagswedstrijd La Course kwam in 2014 als tussenvariant, maar daar stopte het lobbyen voor een volwaardige ronde niet. In oktober 2021 presenteerde de Tourorganisatie een achtdelige koers.
"Nu kunnen jongens én meisjes dromen van de gele trui", zei Vos destijds. Zij is nu dat meisje in het geel. Vos oogde in het sprintje bergop naar Provins als de jonge Vos en is de leider in de Tour de France. "Onbeschrijflijk, ik heb nog niet echt de woorden. Echt iets heel speciaals. Morgen starten in geel, dat zal heel bijzonder zijn."
Een ritzege was het doel. De gele trui is een extraatje. Want: "De concurrentie is moordend." De renster die zelf zowat alles won wat er op twee wielen te winnen valt, kan het weten. "Je voelt de spanning", zei Vos zondag nog voor de start van de eerste etappe. Ze voorzag een week van nerveus koersen. "Dat zal elke dag zo blijven."
Profetische woorden, zo bleek 25 kilometer voor de finish van de tweede etappe.
'Linke boel'
Tientallen kilometers lang gebeurde er niets, maar plots verschenen her en der hoopjes rensters in beeld. Een FDJ-vrouw in foetushouding op het asfalt, een roze Valcar-tenue klauterend uit de berm, een renster in het graanveld verward op zoek naar haar fiets.
Toen iedereen weer op de fiets zat, ging het alweer mis. En nog een keer. En nog een keer. "De finale was gewoon een grote chaos", zei bolletjestruidrager Femke Markus na afloop. "De valpartij vlak voor de sprint, daar lag ik bijna nog bij. Het was linke boel."
"De wegen waren redelijk glad", zei Lorena Wiebes. "Ik viel zelf ook in de neutralisatie. Met de wind, super chaotisch, iedereen wil voorin zitten en dan gaan ze nog wel eens liggen, ja."
De harde zijwind blies het toch al nerveuze peloton wakker uit een middagdutje. Het ging op de kant, en er waren volgens Markus meer obstakels op de weg, "Hobbeltjes. Gaten. Als je één seconde niet oplet, liggen er vijftig man over je heen."
Markus' ploeggenoot Nicole Frain was verantwoordelijk voor de griezeligste crash van de dag. De Australisch kampioen merkte een valpartij niet op en reed op volle vaart in op de (bijna) stilstaande rensters. Ze raakte Marta Cavalli. De klassementsfavoriet werd gelanceerd, bleef lang liggen, stapte wel weer op, maar gaf uiteindelijk toch op.
Abandon voor een van de grootste bedreigers van Annemiek van Vleuten voor de eindzege deze Tour. Favoriet Cavalli reed een sterk voorjaar, met onder meer winst in de Amstel Gold Race - waar ze Demi Vollering en Van Vleuten verraste - en een tweede plek in de Giro Donne.
Giro-winnaar Van Vleuten miste zelf overigens ook de slag van de dag in de chaosetappe. De ogenschijnlijk geïrriteerde Movistar-kopvrouw verscheen na de race niet voor de camera's voor commentaar. In het algemeen klassement staat ze 0.50 achter Vos en 0.32 achter Elisa Longo Borghini. Concurrent Mavi Garcia rijdt maar 0.05 voor haar.
Met twee klimetappes als afsluiting is er geen man overboord, maar Van Vleuten zat niet mee met de grote namen. Een zeldzaamheid.
'Nu al zin in morgen'
De renster die de grootste chaos ontliep, was wittetruidrager Maike van der Duin. Want de chaos begon eigenlijk pas toen de 20-jarige Drentse besloot aan te vallen. "Het was de hele dag nerveus en er was kans op waaiers, maar eigenlijk gebeurde dat steeds net niet." Toen het wat rustiger was, ging Van der Duin op avontuur - in haar uppie.
Pas na de laatste tussensprint kreeg ze een groepje achter haar aan. "Ik keek achterom en zag alleen maar grote namen." Vos, Borghini, Elisa Balsamo. In soepele samenwerking reden ze naar de finish. Meesprinten zat er niet meer in voor Van der Duin. Maar: "Een van de mooiste dagen op de fiets. Ik heb nu alweer zin in morgen."
Wiebes sprintte mee in die laatste tussensprint, maar kon niet mee met de grote namen in de aansluitende ontsnapping. "Ik denk dat we net niet scherp genoeg waren na de tussensprint. Foutje hebben we daar gemaakt." Niets om je voor te schamen in zo'n chaotische finale.
Ook nervositeit op weg naar Épernay?
Dinsdag vertrekt het peloton vanuit Reims om 133,6 kilometer later te finishen in Épernay. Met drie klimmetjes van de vierde categorie en een van de derde categorie, waarvan de meesten te vinden in de laatste vijftig kilometer, liggen er opnieuw kansen voor vluchters. Ook de klassementsvrouwen moeten opletten, zeker in zo'n nerveus peloton.
De 'gele' Vos zal zich ongetwijfeld voorin laten zien, al moest ze even bijkomen na die sprint bergop. "Zere benen, maar dat is het absoluut waard."
