Een dag na de explosie: woede en verdriet in Libanon

• Lennard Swolfs

  redacteur Buitenland

Een dag na de explosie in de haven van Beiroet, zien veel Libanezen vandaag de ravage die het heeft aangericht. Hun stad ligt in puin. De 38-jarige Rola Seifeddine barst in huilen uit als ze vertelt wat ze ziet. "Alles is kapot, overal in de stad ligt glas", zegt ze tegen de NOS. "Veel mensen doneren bloed aan elkaar."

De inwoners van de stad proberen vandaag een begin te maken met de lange weg naar het herstel:

Seifeddine woont en werkt al 12 jaar bij een bank in Dubai, maar komt nog regelmatig in haar thuisland. Afgelopen september kocht ze zelfs een appartement in Beiroet, vlakbij de haven waar de explosie plaatsvond. "Deze zomer verbleef ik samen met mijn man en 9 maanden oude dochter voor het eerst in het appartement", vertelt ze met trots. "Twee dagen geleden kwam onze bank binnen, we waren eindelijk klaar met inrichten." Haar woning is nu flink beschadigd.

Foto's van het appartement van Rola Seifeddine na de explosie:

Op het moment van de explosie zat Seifeddine in de auto met haar man, dochter en schoonmoeder. "Ik hoorde een knal en wist niet wat me overkwam. Het voelde alsof we werden weggevaagd. Ik raakte in totale paniek." De ruiten van haar auto zijn verbrijzeld, maar niemand raakte zwaargewond.

Wantrouwen

Behalve veel pijn en verdriet, voelt Seifeddine ook woede. Ze is boos op de regering. "Het blijft speculeren wat er precies is gebeurd, maar het is hoe dan ook de schuld van onze politici. Ze wisten dat er zwaar explosief materiaal in de haven lag opgeslagen, maar deden niets om de burgers te beschermen." Ze verwijst hier naar de 2700 ton ammoniumnitraat die al 6 jaar in de loods ligt opgeslagen.

Ook de 23-jarige student Osama Rahwanji heeft weinig vertrouwen in de overheid. "De regering doet niks voor ons. Op veel plekken is geen water en elektriciteit. Natuurlijk kunnen ze de gevolgen van deze explosie ook niet aan."

Rahwanji studeert medicijnen in Hongarije, maar is in de zomermaanden altijd bij zijn ouders in Beiroet. Ook zij wonen vlakbij de haven waar de loods ontplofte. "Mijn broer en zus raakten gewond en moesten naar het ziekenhuis. Mijn vader reed de hele stad door, maar er was nergens plek. Uiteindelijk zijn ze geholpen in een ziekenhuis buiten de stad."

De 23-jarige Jennifer Ayvazian werkt als marketeer bij een muziekstreamingdienst in de hoofdstad. "Dit was de laatste klap", vertelt ze. "Eerst de economische crisis, toen de coronapandemie en nu is Beiroet van de kaart geveegd." Ook zij wantrouwt de regering. "Ik denk niet dat de overheid dit kan oplossen. Onze politici zijn corrupt en ik vertrouw ze niet. Ze maken het alleen maar erger."

Hoop of geen hoop?

Hoe erg de situatie ook is, Seifeddine houdt hoop voor haar land. "Ik weiger om dat te laten afpakken door die idioten in de regering." Als ze dit zegt, barst ze opnieuw in tranen uit. "Ik probeer zo'n vier keer per jaar terug te komen naar Libanon om de economie te stimuleren en zo mijn landgenoten te helpen. Dat is het minste wat ik kan doen." Wel snapt ze dat veel Libanezen die nog wel in het land wonen, die hoop verloren hebben.

En dat geldt inderdaad voor Ayvazian. "Ik zie geen toekomst meer voor Libanon", vertelt ze. "Het is zo pijnlijk om te zien hoe zo'n mooi land door zoveel dingen geraakt wordt." Wel is ze positief over de hulp vanuit de internationale gemeenschap. Maar ze benadrukt dat het belangrijk is dat het geld bij de juiste hulporganisaties terechtkomt en niet bij de regering. "Anders belandt het weer in eigen zak."

Ook Nederland biedt hulp. Vanavond vertrekken er 63 Nederlandse hulpverleners naar Libanon met acht speurhonden. Het zijn vooral reddingswerkers, maar er gaat ook medisch personeel mee. Seifeddine benadrukt dat deze hulp belangrijk is, maar vraagt de internationale gemeenschap vooral om te zorgen voor rechtvaardigheid. "Dat is wat de mensen hier echt nodig hebben."