Het kabinet besluit dinsdag hoe het na 6 april verder gaat op de scholen, maar minister Slob van Onderwijs liet gisteravond bij Op1 al doorschemeren dat het zeer waarschijnlijk is dat ze langer dichtblijven. Dat zou betekenen: langer thuisonderwijs. Met gevolgen voor de leerlingen zelf en voor hun ouders, die die de begeleiding meestal combineren met hun baan of bedrijf.
"Oké, dit worden lange weken": dat was het eerste dat de Utrechtse Marinza Verschuren dacht toen ze het nieuws hoorde. "Ik weet natuurlijk dat het belangrijk is en zelf red ik het ook wel. Maar voor mijn kinderen vind ik het heel lastig." Want die missen hun vriendjes en vriendinnetjes en haar zoontje Lev (7) mist uitdaging en baldadig doen. "Hij heeft nu alleen zijn moeder en zus om op af te reageren, dus hij zit wat sneller tegen het plafond."
Zzp'er Verschuren, die een co-ouderschap heeft met haar in de zorg werkende ex, is nog aan het experimenteren met wat het beste werkt. Een vaste planning met tijden, of vakjes maken die Lev en dochter May (9) kunnen aankruisen als ze een opdracht af hebben. De aanpak wisselt per dag.
Ik ben niet van plan om zes uur per dag schooltje te spelen.
"Nu het vooruitzicht anders, of eigenlijk onzeker is, moet ik er toch echt in gaan komen. Maar alsnog ben ik niet van plan om zes uur per dag schooltje te spelen. Ik merk gewoon dat ik geen juf ben. Gelukkig scoren mijn kinderen op bijna alle vakken boven niveau."
Hun kleine school had eerst nog niet echt iets geregeld, maar deze week konden ze hun schoolwerk ophalen. "Nu hebben ze weer hun eigen vertrouwde werkboekjes. Via thuisnaarschool.nl hebben ze ook les gekregen van andere juffen en meesters. Dat was heel fijn. Ze vonden het leuk en ik had drie uur om zelf te werken."
Bij de familie Schilders begint de 'schooldag' gewoon om 08.30 uur thuis in Utrecht. Jasmijn (11), Eefje (10), Pelle (8) en Douwe (6) zitten aan de keukentafel. Ze werken aan hun taal- en rekenlessen en kunnen dingen vragen aan hun ouders. Om 10.00 uur eten ze fruit, om 12.00 uur is er lunch, net als op school. "Die routine proberen we er zoveel mogelijk in te houden", zegt vader Sander.
De school stuurt opdrachten en schema's op. "Het is enorm veel, ze passen het niet aan nu de kinderen thuis zijn. We hebben het echt druk!", zegt hij lachend. In het begin was het nog wel een uitzoekwerkje, wie wat moet doen, met allerlei verschillende boekjes en taken, maar daar is het gezin inmiddels aan gewend en de kinderen werken zelfstandig.
We proberen het vrolijk en gezellig te houden.
"Wij kijken mee. Het is wel aanpoten, met vier verschillende niveaus. Je moet echt alert blijven en in de gaten houden wat iedereen doet." Bij derdegroeper Douwe valt dat nog wel mee, maar de staartdelingen en breuken van Jasmijn (groep 8) zijn ook voor haar ouders soms lastig. "Zij leren dat op een andere manier dan wij vroeger. En ik wil ze ook niet in de war brengen. Gelukkig staan de juf en meester paraat via de app of mail. We leren zelf ook weer bij, dat is een voordeel."
Er is dan wel een routine in huize Schilders, echt streng zijn de ouders niet. "We zitten natuurlijk continu op elkaars lip. Als iets niet af is, dan lost dat zichzelf wel op." De kinderen vinden het veel leuker om naar school te gaan, met klasgenoten te leren en ze missen hun juffen. "Maar het moet en we gaan het ook gewoon doen. We proberen het vrolijk en gezellig te houden en zien wel waar het schip strandt."
De dochters van Christien d'Hondt uit het Zeeuws-Vlaamse Hulst bepalen zelf hun tijden en tempo. Als Sophie (15), Jasmijn (13) en Sarah (11) hun schoolopdrachten aan het einde van de dag maar af hebben. "Ze gaan heel goed om met die vrijheid."
Haar oudste twee, die vmbo-basis en gymnasium volgen, hoeft ze niet echt te helpen. De jongste uit groep 7 wel. En helemaal vanzelf gaat dat niet. "Ik moest weer even opzoeken wat ook alweer het lijdend- en meewerkend voorwerp was."
Maar we gaan ervoor zorgen dat het blijft werken.
Als mede-eigenaar van een kinderdagverblijf dat nog open is, wordt D'Hondt geregeld gebeld door ouders of bijvoorbeeld de veiligheidsregio. "Dat schakelen vind ik wel lastig, dan is mijn dochter geconcentreerd bezig, moet ik opnemen en haal ik haar uit haar concentratie. Als ik merk dat er weerstand is, laat ik haar maar even. Dan heeft het toch geen zin."
Deze eerste tijd thuis ging D'Hondt en haar dochters goed af. Maar omdat ze hun vrienden missen, en die ook nu niet los van school zien, gaat het met het verstrijken van de weken wel pittig worden, verwacht ze. "Maar we gaan ervoor zorgen dat het blijft werken."
