Hassans coach Rowberry huilt van geluk: 'Moeilijke tijden gekend samen'

Tim Rowberry kende zondagochtend om acht uur voor de ingang van het stadhuis van Parijs, bij de start van de olympische marathon, gezonde twijfels. "Ik vroeg me af wat iedereen zich eigenlijk afvroeg", zei de coach van Sifan Hassan. "Kan ze dit? Houdt ze dit vol?"

Twee uur, tweeëntwintig minuten en vijfenvijftig seconden later kreeg de Amerikaan op het Place des Invalides het antwoord op een presenteerblad aangereikt. Rowberry zag zijn pupil als eerste over de streepkomen en barstte in huilen uit. "We hebben moeilijke tijden gekend. Alle emoties kwamen eruit..."

Voor het voltooien voor iets dat door velen als krankzinnig wordt bestempeld, moet je gek zijn, aldus de Amerikaan. "Sifan kan alleen maar op haar best zijn als ze een uitdaging heeft. Ze moet zich richten op meerdere doelen. Het was al een hel voor haar om een keuze te maken. Ze moest met pijn in haar hart de 1.500 meter laten afvallen."

Volgens Rowberry viel de 10.000 meter van vrijdag, waarop Hassan vergeefs haar titel verdedigde, de atlete het zwaarst. "Ik moest haar echt oprapen na die race, ze was er behoorlijk van slag van. Ik doe dan wat een coach moet doen: neem je proteïnen, benen omhoog en het ijsbad in. Daarin kun je ook je emoties verwerken."

Hobbelige weg

Het was een lange, moeizame en soms hobbelige weg die naar Parijs leidde, zei Rowberry. Coach en atlete zochten na Tokio, waar Hassan spotte met alle wetten door te zegevieren op de 5.000 en 10.000 meter en brons greep op de 1.500 meter, naar nieuwe uitdagingen.

Die werd gevonden in de olympische marathon. "Dat was de wedstrijd waar ze alles op zette." Alsof het nog niet ambitieus genoeg was, besloot ze de 5.000 en 10.000 meter te lopen als voorprogramma van de marathon.

Dit jaar volgden problemen bij de totstandkoming van het plan. "Er was sprake van onrust en frustratie omdat we niet wisten hoe het zou uitpakken."

Om het zogeheten Project Zátopek kans van slagen te geven, verzette Hassan in de laatste fase van de voorbereiding zoveel werk dat ze de grenzen van haar fysieke mogelijkheden bereikte.

"Ze is nooit overtraind geweest, zoals wordt gezegd. Ze was wel dusdanig vermoeid dat we een hoop trainingen niet hebben kunnen doen."

Beetje gek

Uiteindelijk kwam alles op zijn pootjes terecht. "Dit krijg je ervan wanneer je twee mensen bij elkaar zet die allebei een beetje gek zijn", lachte Rowberry. "Daar komt soms het beste uit."

Pas na de 5.000 meter wist Rowberry dat het plan kans van slagen had. "Dat was de sleutelafstand. Daar heeft ze zelfvertrouwen getankt."

Toch was het geen garantie voor succes op de marathon. "We hadden geen idee hoe ze zich na die 10.000 meter zou voelen."

Voorrecht

Met haar zege op de marathon maakte Hassan zich definitief onsterfelijk. "Ze is een internationale ster", wist ook Rowberry. "Maar voor mij was ze dat al langer."

Rowberry restte naast blijdschap slechts dankbaarheid. "Sifan is een inspirerend persoon. Het is een voorrecht en een eer geweest haar op deze reis te begeleiden."