Bronzen Van der Vleuten verstaat de kunst van de barrage: 'Maar je hoopt op andere kleur'
Met tranen in de ogen bekeek ruiter Maikel van der Vleuten dinsdag zijn bronzen medaille na de olympische springwedstrijd. Hij was trots op zijn paard Beauville Z, met wie hij al jaren een eenheid vormt. Maar toch, in de barrage lukte het net niet.
"Als je zo dichtbij bent, dan hoop je natuurlijk op een andere kleur", beseft Van der Vleuten, die desondanks zeer blij was met zijn derde olympische medaille. Het was voor de derde keer dat Van der Vleuten op olympisch niveau een barrage reed.
De barrage is de climax in de paardensport. Het is dat ultieme moment waarop de samenwerking tussen paard en ruiter optimaal moet zijn. Er is nauwelijks voorbereidingstijd, er moet meteen weer gepresteerd worden. De 36-jarige Van der Vleuten, in 2022 ook al derde bij de WK in het Deense Herning, weet als geen ander hoe dat werkt.
De ruiter heeft dinsdagmiddag in Versailles slechts twintig minuten de tijd om zich met zijn veertienjarige ruin voor te bereiden op de jump-off, zoals de barrage ook wel wordt genoemd. Dat is best schakelen, want na de eerste ronde vindt er een verbouwing van het parcours plaats.
Auto's met aanhangers
Grote SUV's rijden op dat moment met aanhangers het parcours op om acht van de vijftien hindernissen weg te halen. Eigenlijk zonde, want de ene hindernis (vrijwel allemaal subtiele verwijzingen naar Parijs of Frankrijk) is nog mooier dan de ander.
Ondertussen wordt het parcours weer netjes aangeharkt. Niets wordt aan het toeval overgelaten in de tuinen van Versailles, dat er werkelijk schitterend bijligt.
Slechts drie combinaties zijn na de eerste ronde foutloos: naast Van der Vleuten azen ook de Duitser Christian Kukuk en de Zwitser Steve Guerdat nog op het goud. Dit geringe aantal geeft aan dat de parcoursbouwer voor een lastige wedstrijd heeft gezorgd.
"Het fijne is wel dat je dan al weet dat je een medaille hebt, dat geeft een goed gevoel. Verder is het zaak om rustig te blijven en je paard op z'n gemak te stellen", geeft Van Vleuten met de medaille om zijn nek een inkijkje hoe hij toeleeft naar een jump-off.
Aanpassingsvermogen
Bondscoach Jos Lansink van de springruiters zegt dat er ook aanpassingsvermogen nodig is. "Je moet ook een beetje geluk hebben dat een barrage het paard en ruiter een beetje goed ligt. Ze moeten snel kunnen schakelen."
"Bij de wedstrijd van Maikel had de eerste combinatie (de latere winnaar Christian Kukuk en zijn paard Checker 47, red.) de lat meteen heel hoog gelegd", aldus Lansink.
"Bij een barrage moet het vertrouwen tussen mens en dier nog groter zijn. Ze moeten elkaar helpen. Hoe meer ervaring je als combinatie hebt, hoe succesvoller je hiermee gaat zijn."
Volgens Van der Vleuten heeft het ook een voordeel als een tegenstander in een jump-off direct een een goed resultaat neerzet. "Hierdoor neem je ook wat meer risico. Bij een barrage moet je namelijk ontzettend snel schakelen", aldus Van der Vleuten.
Snelheid
Bij de barrage is het door de grotere ruimte op het parcours zaak om vooral snel te zijn, al worden foutieve sprongen uiteraard ook nog steeds bestraft. Alle ruiters zijn van tevoren op de hoogte hoe die barrage eruit komt te zien en welke hindernissen er eventueel worden weggehaald.
In aanloop naar de reguliere wedstrijd krijgen de ruiters met hun coaches ongeveer anderhalf uur tijd om het parcours te verkennen. De paarden blijven achter.
"Het is de kunst om dan te kijken wat bij je paard past, dan kun je bepalen hoeveel risico je neemt. De klik tussen de ruiter en het paard moet er zijn", zegt Harrie Smolders, die dinsdag in de eerste ronde door een foutje naast plaatsing voor de jump-off greep.
De klik tussen Van der Vleuten en Beauville is er absoluut, al jarenlang. "Beauville is fantastisch. Hij verdient deze medaille absoluut. Ik ben blij dat ik dit met dit paard kan meemaken", aldus de trotse Van der Vleuten.
