Van der Poel trekt Glasgow-parallel voor de Spelen, maar 'het is een a-typische koers'

Mathieu van der Poel is klaar voor de Olympische Spelen. De wereldkampioen verwacht een open wegwedstrijd, die al vroeg open kan breken. "We moeten heel attent zijn."

Aankomende zaterdag staat het hoofddoel van de Nederlander al op het programma, slechts twee weken na het einde van een teleurstellende Tour de France.

Een slecht teken? Niet per se. "Ik had verwacht dat ik niet op topniveau de Tour de France uit zou komen en nog flink bij zou moeten trainen."

"Dat is niet anders dan vorig jaar in Glasgow, en toen won ik daar het WK."

Van der Poel soleerde een klein jaar geleden naar de wereldtitel, door onder meer Van Aert en Pogacar zijn hielen te laten zien:

En dus schroefde de Nederlander zijn trainingsarbeid op. Gewoon in België, waar hij woont. Van een nieuw trainingskamp in Spanje, waar hij in het voorjaar veel verbleef, was geen sprake. "Nu kan ik hopelijk mijn beste benen terugvinden zaterdag."

Parcours op maat

In het weekend moet het namelijk gebeuren, dan krijgt Van der Poel een parcours voorgeschoteld dat hem - op papier - geweldig ligt.

Eerst rijden de renners een grote omloop met veel korte hellingen, waarna de renners op een lokaal parcours in het centrum van Parijs komen. Daar moeten de renners in volle finale drie keer over de Côte de la Butte Montmartre.

Laat die beklimming nou net bezaaid zijn met kasseien, de ondergrond waarop Van der Poel floreert.

Alles bij elkaar is de wedstrijd 273 kilometer lang. Er zijn weinig renners die zowel de taaiheid om niet stil te vallen aan het eind van zo'n lange koers, als de explosiviteit om op korte beklimmingen het verschil te maken, bezitten. Van der Poel is een van de weinigen.

En toch is een medaille allerminst zeker, ondanks de goede voortekenen. "Het is ook een hele a-typische koers", vertelt de publiekslieveling.

Verschillen met andere wedstrijden

In het mondiale wielrennen is Van der Poel namelijk gewend om met grote ploegen van zeven of acht renners aan het vertrek te staan. En dat hij via oortjes met zijn ploeggenoten kan communiceren.

Op de Spelen bestaat de grootste ploeg uit vier renners en is die vorm van communicatie er niet. Nederland doet zelfs maar met drie renners mee in Parijs.

"Het wordt daarom een beetje afwachten hoe de wedstrijd gaat verlopen. Het zijn mijn eerste Olympische Spelen op de weg, dus ik moet sowieso een beetje aftasten."

Het gevaar zit daarom ook niet alleen in het slot van de wedstrijd. "De koers kan heel vroeg openbreken. We moeten heel attent zijn op groepjes die al vroeg aanvallen."

"Als alle grote landen mee zijn met een belangrijke pion, kan de wedstrijd ineens gereden zijn. Daar moeten we op letten."

Blik op België en Groot-Brittannië

En dus kijkt Van der Poel niet per se naar individuen, maar juist naar sterke blokken. "Zoals natuurlijk de Belgen", met zijn grote rivaal Wout van Aert, maar ook Remco Evenepoel. "En ook de Britten zijn heel sterk."

De Britse ploeg bestaat uit kersvers olympisch mountainbikekampioen Tom Pidcock, groot tijdrittalent Joshua Tarling, klassiekerspecialist Fred Wright en puncher Stephen Williams, die dit jaar al de Waalse Pijl won.

Pidcock maakte maandag indruk met een spectaculaire inhaalactie, die hem de olympische mountainbiketitel opleverde:

Vier outsiders voor de zege, een luxe die Nederland niet heeft. Daan Hoole is meegenomen voor de controle en Van der Poel is de kopman. De derde en laatste man in de selectie is de grillige Dylan van Baarle.

Op een goede dag behoort Van Baarle tot de wereldtop. Dit jaar heeft hij echter nog niet zo'n dag gehad, waardoor het ook gissen is naar zijn vorm op de Spelen in Parijs.

"Onze rolverdeling ligt open", vertelt Van der Poel. "Net zoals op de laatste WK's. Ik ben altijd fan van een meekoersende Dylan, dus dat gaan we niet aanpassen voor de Spelen."

Al met al ligt de crux voor Van der Poel in het vinden van de juiste aanval. "Het is gewoon zorgen dat je de goede groep niet mist."

"Het enige is dat niemand van tevoren weet wat de goede groep is. Dat maakt het altijd weer moeilijk."