Vijf maanden na het massaontslag bij VDL Nedcar: heeft iedereen weer werk?
Vijf maanden geleden beleefden de werknemers van VDL Nedcar in Born een zwarte dag toen de laatste Mini van de band rolde. Hiermee kwam niet alleen een einde aan de laatste autoproductie in Nederland, maar ook moesten 4000 mensen op zoek naar een nieuwe baan.
Toen het massaontslag werd aangekondigd, was het UWV hoopvol dat de meeste mensen weer snel een baan zouden hebben. De afgelopen maanden hebben ze bij de uitkeringsinstantie een drukke periode achter de rug om dat voor elkaar te krijgen. "Het is een enorm uitzonderlijke situatie, het gaat om het grootste ontslag in Limburg sinds de mijnen werden gesloten", zegt Manuel Stoffels van het UWV.
Is het inderdaad gelukt om de meeste ontslagen werknemers weer aan het werk te krijgen?
20 procent nog werkloos
Het korte antwoord is ja. Van de 4000 ontslagen werknemers hebben de meeste mensen zelf een baan gevonden. 1300 hebben zich bij het UWV gemeld voor een werkloosheidsuitkering. Omdat er ook werknemers zijn ontslagen die over de grens woonden, is het onduidelijk of alle mensen die zich niet hebben gemeld al zelf ander werk hadden gevonden. Toch is het een goede indicatie dat veel mensen zelfstandig in staat zijn geweest alternatief werk te vinden, zegt Stoffels.
Van de 1300 mensen die zich bij het UWV hebben gemeld, hebben inmiddels 550 vervangend werk gevonden. Een groep van 750 mensen, ongeveer 20 procent van het totaal aantal ontslagen, is nog steeds op zoek naar een baan.
De arbeidsmarkt is nog steeds erg krap: er zijn nog altijd meer vacatures dan werklozen. Ideale omstandigheden om snel aan een baan te komen, zou je denken. Toch is dat niet vanzelfsprekend, zegt Stoffels.
"Veel van de mensen die zijn ontslagen, werkten al twintig tot dertig jaar bij VDL Nedcar. Onder hen zijn veel 50-plussers die vaak hetzelfde soort werk hebben gedaan." Stoffels benadrukt dat deze mensen enorm waardevol zijn en een schat aan ervaring hebben, maar dat er nu geen autofabriek meer in Nederland is. "Vrijwel iedereen moet dus een carrièreswitch maken."
Volgens Stoffels is er bij de meesten een hoge bereidheid om zo'n stap te maken: "Er is verdriet omdat mensen iets achterlaten waar ze jarenlang aan hebben bijgedragen. Toch zetten ze hun schouders eronder, zijn gemotiveerd om in het diepe te springen en in een nieuwe omgeving bij een nieuwe werkgever waarde toe te voegen." Veel zijn uitgeweken naar sectoren zoals logistiek, industrie, groenvoorziening en zelfs de zorg.
Van de fabriek naar de zorg
Danny Wilbers is een van de mensen die ontslagen werden bij VDL Nedcar. Hij werkte 20 jaar in de fabriek, waar hij motoren van auto's in elkaar zette. Via een banenmarkt, georganiseerd door het UWV, vond hij een nieuwe baan bij WonenPlus. Nu helpt hij mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking.
"Toen ik hoorde dat de fabriek zou sluiten, stortte mijn wereld in. Ik had een sterke band met mijn collega's en het bedrijf, dus het deed echt pijn", zegt Wilbers. "Daarnaast maakte ik me grote zorgen of ik weer een baan zou vinden. Als je 50 bent, lijkt het erg moeilijk om ander werk te vinden." Toch ging het vinden van een baan makkelijker dan verwacht en kon hij na de banenmarkt vrij snel aan de slag.
Wilbers ervaart zijn nieuwe werk als een positieve cultuurshock. "Ik heb heel mooie herinneringen aan de fabriek, maar het was een wat hardere wereld. Hier is iedereen heel lief voor elkaar."
Judith Hamers, die Wilbers aannam bij WonenPlus, is blij met zijn komst. "Natuurlijk, hij doet nu iets totaal anders dan voorheen, maar dat is juist het mooie van dit verhaal. Wat mij betreft zouden we met zijn allen wat vaker moeten kijken naar wat er mogelijk is, in plaats van in belemmeringen te denken."
Zowel Wilbers als Hamers is te spreken over de manier waarop het UWV ze aan elkaar heeft gekoppeld. Hamers: "Je hoort vaak alleen als er iets misgaat, maar hier verdienen ze toch wel een dikke pluim."
