Spanje-sensatie Williams voetbalt voor zijn helden: 'Alles wat ik doe is voor mijn ouders'

Nico Williams kreeg na de gewonnen wedstrijd tegen Italië in de EK-groepsfase een staande ovatie in de Spaanse kleedkamer. Zijn ploeggenoten, maar ook een speciale gast - koning Felipe VI van Spanje - klapten de handen stuk voor de man van de wedstrijd.

De 22-jarige buitenspeler droeg die prijs vervolgens niet op aan de Spaanse koning. Nee, die eer was voorbehouden aan zijn twee helden. Zijn ouders.

En ook als hij morgenavond het veld betreedt voor de EK-finale tegen Engeland, zal Williams eventjes denken aan zijn vader Félix en moeder María.

Ruim dertig jaar geleden trokken zij samen vanuit het Ghanese Accra op blote voeten dwars door de Sahara naar Marokko. Vastbesloten om hun toekomstige kinderen - María was zwanger - een beter leven te schenken in Europa.

Eigenlijk hadden ze Engeland in gedachten als eindbestemming, maar ze belandden in het noorden van Spanje. Daar, in het Baskenland, werd hun zoon Iñaki geboren, en jaren later ook Nico. Allebei schopten ze het tot profvoetballer bij de plaatselijke club Athletic Bilbao, waar ze nog altijd gebroederlijk spelen. Iñaki als rechtsbuiten, Nico als linksbuiten. En beiden werden international, de een voor Ghana en de ander voor Spanje.

"Alles wat ik doe, is voor mijn ouders", zei Williams tijdens het EK in gesprek met tijdschrift Esquire. "Ik probeer ze trots op mij te maken en vooral te laten voelen dat hun zoon een goed mens is en dat hij vecht voor zijn dromen."

En dat lukt allemaal alleraardigst. Dankzij de kunsten van Williams en natuurlijk ook het sinds vandaag 17 jaar oude wonderkind Lamine Yamal speelt Spanje het mooiste voetbal van het EK. Het ellenlange tiki-taka-breiwerk waar de Spanjaarden de afgelopen jaren om bekend kwamen te staan, heeft een transformatie ondergaan.

"Ik geloof dat de stijl van het team is veranderd", zei ook Williams, die vrijdag 22 jaar werd. "Het is niet zozeer het spelen van tiki-taka meer, we spelen directer, meer 'verticaal'. En daar heb ik persoonlijk veel profijt van."

Hij krijgt de vrijheid in het elftal van bondcoach Luis de la Fuente. Statistiekenbureau Opta berekende dat Williams op de Belgische linksbuiten Jérémy Doku na (35) de meeste dribbels (34) inzette tijdens dit EK. Meer dus dan bijvoorbeeld Kylian Mbappé, Jamal Musiala en zijn maatje Yamal.

Dribbelen brengt hem terug naar zijn jeugd, zei hij in een interview met El Pais. Naar voetballen op straat, altijd en overal, dribbelen en nog eens dribbelen. "Het zit in mijn bloed. Het is instinct, een geschenk dat God mij heeft gegeven. En het gaat me behoorlijk goed af, denk ik."

Ook in de Spaanse competitie dribbelt Williams er lustig op los. Met Bilbao beleefde hij een prachtseizoen door de Spaanse beker te winnen, de eerste prijs in veertig jaar voor de Baskische voetbalclub. Williams scoorde zeven keer en gaf maar liefst zestien assists.

Het levert hem na het EK hoogstwaarschijnlijk een transfer op naar FC Barcelona, dat naar verluidt zo'n 58 miljoen euro voor hem wil betalen. Weg dus van het ouderlijk nest. Weg ook van zijn acht jaar oudere broer en beste vriend Iñaki, die voor hem het pad effende bij Athletic, zo zei hij tegen dagblad El Mundo.

Williams: "En niet alleen voor mij. Iñaki heeft ook een erfenis nagelaten voor zwarte mensen, Afrikanen in Bilbao. Vroeger zag je geen zwarte spelers bij Athletic, tegenwoordig zijn er veel kinderen die deel uitmaken van de opleiding. Je had mijn broer en mij, en nu zie je een latino, een Marokkaan en een Guineeër. Het is een mengelmoes van culturen. Dat heeft mijn broer mogelijk gemaakt."

Racisme

Toch krijgt Williams in Spanje nog steeds te maken met racisme. Tijdens een wedstrijd in april bij Atlético Madrid maakten toeschouwers apengeluiden naar hem. Hij liet zijn voeten spreken door de gelijkmaker voor zijn rekening te nemen en vierde de goal door naar zijn huidskleur te wijzen.

Na afloop sprak hij klare taal. "Er zullen altijd domme mensen zijn, mensen die niet hun eigen ploeg aanmoedigen. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Het lijkt erop dat je nu zomaar alle ruimte krijgt om te beledigen. Dat zou niet zo moeten zijn. We zouden als voetballers wat meer beschermd moeten worden."

Zijn oplossing? "Ik denk dat het een kwestie van opvoeding is. Niemand wordt racistisch geboren, voor een kind zijn er geen verschillen tussen zwarte mensen, Aziaten of latino's. Als je je zoon of dochter goed opvoedt, als we ons daarop concentreren, dan hoop ik dat er dingen zullen veranderen."

En dat brengt hem automatisch weer bij zijn ouders. Zijn helden. "Net als veel andere immigranten. Ze zijn hierheen gekomen om te werken, niet om iets van wie dan ook af te nemen, maar om te integreren. Het is goed dat we het bewustzijn daarover vergroten."