Ongrijpbare blessure zorgde voor hoofdbrekens, maar Wijfje kan weer vooruit

• Joost Smedema

  redacteur schaatsen in Thialf

Een felicitatie vond ze het niet waard, maar blij met de stap vooruit was Melissa Wijfje zeker. Op het kwalificatietoernooi van eind oktober plaatste de 28-jarige schaatsster zich voor het eerst in drie jaar weer voor de wereldbekers.

Vanavond hoopt ze zich bij de Daikin NK afstanden in Thialf ook te kwalificeren voor de belangrijkste kampioenschappen van deze winter. Het hoopvolle begin van het seizoen was voor Wijfje een opsteker na een paar seizoenen waarin wereldbekertickets, laat staan podiumplaatsen, ver weg bleken.

Wijfje had last van een onderbeenblessure. Ondanks allerlei onderzoeken werd het lange tijd niet veel concreter dan dat. Wat haar precies mankeerde, kon niemand met zekerheid zeggen.

Na een operatie aan haar scheenbeenvlies, begin dit jaar, is Wijfje weer op de weg terug.

Bekijk hieronder het programma van de NK afstanden:

Vier jaar geleden won Wijfje op de nationale afstandskampioenschappen de grootste titel van haar carrière. Ze troefde eind 2019 verrassend Ireen Wüst af en won NK-goud op de 1.500 meter.

"Wijfje eerste, wie had dat gedacht?", reageerde ze opgetogen na haar overwinning. "Ik zou geen geld op mezelf hebben ingezet. Maar als ik dat had gedaan, was ik miljonair geweest."

Olympische Spelen

Twee jaar later, eind 2021, was Wijfje een outsider in de strijd om startbewijzen voor de Olympische Spelen. Maar op het OKT voelde ze dat er iets mis was. "Ik zei tegen mijn trainers: het klopt niet, mijn onderbeen werkt op het ijs niet mee zoals het zou moeten."

Een voorjaar en zomer voorzichtiger trainen loste de klachten niet op. "Met rust en fysiotherapie komen we er wel, dachten we steeds, maar dat hielp niet voldoende."

Bekijk hieronder de zege en de reactie van Wijfje bij de NK in 2019.

Het plezier in de sport nam af, de twijfel alleen maar toe. "Het begon in haar schenen. Daarna kreeg ze er ook in haar hoofd last van", zegt trainer Arjan Samplonius.

Wijfje: "Je denkt: hoe ga ik dit ooit weer onder controle krijgen, kan ik überhaupt nog wel schaatsen? En: ga ik hier tijd aan besteden? Het is zo frustrerend als je de vinger niet op de zere plek kan leggen."

Dat die vragen opdoemen, dat Wijfje zelfs dacht aan stoppen, is dan niet vreemd, zegt Samplonius. "Dat heeft iedere sporter bij zulke blessures. We hebben haar gestimuleerd om door te gaan. Toen we de oorzaak vonden en Melissa geopereerd kon worden, was er weer een weg omhoog. Daar kon ze zich aan optrekken."

Wijfjes klachten ontstonden in haar scheenbeen. Steeds weer raakte haar linkeronderbeen al na een paar ronden verzuurd, waardoor ze haar voet en enkel niet meer optimaal kon bewegen. Bij een operatie werd het vlies rond de scheenspier opengesneden, om de spier meer ruimte te geven.

"Normaal zou je twee, drie weken na zo'n operatie alles weer moeten kunnen, maar omdat ik er zolang mee heb rondgereden, is het een veel grotere fout in mijn systeem geworden."

Rondje voor rondje

De enige oplossing daarvoor: trainingen rustig opbouwen. "Het ging echt rondje voor rondje, elke week eentje meer", zegt Samplonius. Op het kwalificatietoernooi in oktober was Wijfje in staat de 1.500 meter (zo'n drieënhalve ronde) op wedstrijdsnelheid te rijden - een drie kilometer had ze toen in trainingen nog niet gedaan.

Wijfje schommelde in de wereldbeker op de 1.500 meter heen en weer tussen de B-groep en de A-groep. En ook al weet ze dat dat hoort bij haar herstelproces, makkelijk is het niet altijd. "In het verleden heb ik meegestreden om de podiumplekken. Ook al weet je dat je het niet meteen kunt verwachten, het zit in je hoofd."

De 7,5 ronden van een drie kilometer kan ze inmiddels weer aan, maar Wijfje wil meer dan alleen maar meedoen. Haar eigen ambities temperen zit niet in haar aard.

'Soms onrealistische doelen stellen'

"Ik denk dat je met een bepaald soort verwachting een wedstrijd in moet gaan, anders kun je beter niet meedoen. Je moet jezelf strijdlustig opstellen, anders kom je niet in de buurt van de wedstrijdenergie die je nodig hebt. Je moet jezelf soms onrealistische doelen stellen om jezelf in die positie te krijgen."

"Aan het einde van het seizoen wil ik weer zo realistisch naar het schaatsen kunnen kijken dat ik weer op het hoogste podium mee kan doen. Misschien is het dit seizoen niet allemaal je-van-het, maar sta ik er volgend jaar wel weer en kan ik gaan bouwen richting de Spelen van Milaan."