Mijn 2023 | Niemand aan de waterkant zag EK-goud van 'Snode Lenny' aankomen
2023 loopt ten einde. Elf sporters en één trainer kijken in de traditionele eindejaarsserie terug op een bewogen jaar. Vandaag: roeier Lennart van Lierop.
'Snode Lenny' hanteert geen kolenschop als roeispaan. Geruisloos klieft zijn blad door het water. Techniek, meneer. Zo liet de man uit Delft na de EK-finale skiff op het ruige meer van Bled de olympisch kampioen, de wereldkampioen en zeker ook zichzelf in verbijstering achter. Oeps, zomaar Europees kampioen op het koningsnummer.
"Wat doe jij nou, ben je helemaal gek ofzo!" was het laatste wat Karolien Florijn kon zeggen, voordat ze Lennart van Lierop (29) om de hals vloog. Haar eigen skiffmedaille was even niet belangrijk. Van Lierops goud bracht de hele Nederlandse roeiploeg in rep en roer.
Hij had toch best wat angst gevoeld, vlak voor die race in mei dit jaar. Omdat hij tegen de 'grote mannen' moest. Kansloos was hij, dacht men, tot hij op 500 meter van de finish nog steeds op kop roeide. Zijn verbazing na afloop was bijna aandoenlijk.
Vooral de dolenthousiaste roeimaatjes en stafleden op de waterkant haalt Van Lierop zo weer voor de geest. "Niemand zag het aankomen. Ik heb lang geroeid voor ik bij het Nederlands team kwam, voordat ik succes had. Dus dat maakte veel emoties los. Het werd mij gegund."
Boven op de gunst en de erkenning bracht zijn gouden slag in Bled hem misschien nog iets waardevollers: "Het zelfvertrouwen en een beetje arrogantie van 'ik ben gewoon goed'." Solo winnen in de skiff, dan laat je zien: ik mag er zijn.
Dit was wel de snoodste prestatie die ik kon leveren.
Maar vrij snel na zijn grootste prestatie ooit in een roeiboot kreeg Van Lierop toch een tikje op de neus. Bondscoach Eelco Meenhorst, uitgeroepen tot Coach van het Jaar, selecteerde hem in de nazomer níét als skiffeur voor de WK. Van Lierop werd in de dubbelvier gezet, met Finn Florijn, Tone Wieten en Koen Metsemakers.
Een serieuze kans op WK-goud in de skiff, zo door de neus geboord. Nee hoor, zegt Van Lierop, het WK-zitje in de viermansboot was geen straf. "Ik wilde ook echt graag door met skiffen en de eenzaamheid van alles in je eentje doen, kan ik hebben." Hoewel betoverd door de skiff, voelde Van Lierop ook: dit lukt mij niet zomaar elke keer.
"Mijn hart zei: de skiff. Maar mijn hoofd zei: stel jij gaat skiffen en zij worden wereldkampioen, dan sla je jezelf voor je kop."
Het hoofd kreeg gelijk. Met blij gemoed stapte Van Lierop in de boot met Florijn, Wieten en Metsemakers en in september volmaakte hij zijn roei-jaar met WK-goud.
De dubbelvier profiteerde van zijn skiffavontuur in Slovenië, stelt Van Lierop. Als één schroef van de boot een upgrade krijgt, vaart het hele schip een paar knopen harder. "Als je weet 'ik ben goed' en je weet dat mensen luisteren als je iets zegt, dat mensen mijn inbreng waarderen, dan is dat veel lekkerder werken."
Inmiddels is de blik gericht op de onsterfelijkheid die ligt te wachten in een bocht van de Franse rivier de Marne. Het viertal denkt alleen nog in blokletters aan Parijs 2024.
Geen mens betwijfelt dat Van Lierop, Florijn, Wieten en Metsemakers de zitjes krijgen in de dubbelvier. Echt nerveus was Van Lierop ook niet voor de trials van deze week, waarmee de bondscoach de botenindeling van komend seizoen mede bepaalt. Het vertrouwen van Bled als zwemvest.
'Snode Lenny'
Van Lierop heeft niet de grootste bek, maar komt wel scherp uit de hoek. De bijnaam 'Snode Lenny' was na een vinnige spelletjesavond gauw bedacht. Vanuit de luwte slaat de roeier toe, zoals hij de gouden skiffmedaille onder de neus vandaan griste bij olympisch kampioen Stefanos Ntouskos en wereldkampioen Oliver Zeidler.
"Dit was wel de snoodste prestatie die ik kon leveren."
Diefstal was het zeker niet, die twee kilometer in Bled. In het roeien is immers niets gestolen. Je bent zo goed als je eindtijd jou vertelt. De beste van die dag wint.
Daarom waagt Van Lierop zich niet aan de brutale gedachte dat het viertal wel even olympisch goud gaat ophalen in Parijs. Blessures, pech of God weet wat liggen op de loer. De snelheid van de boot is volgend seizoen nog ongewis. "Ik kan het nu wel heel stoer gaan roepen, maar dat legt vooral te veel druk op ons."
"Het kan natuurlijk altijd dat er gewoon iemand beter is. Als wij alles hebben gedaan wat wij kunnen, en we worden tweede of derde, dan is dat helaas wat het is. De tegenstand heb je niet in eigen hand."
Drang naar de spotlights heb ik zeker niet, maar het is wel heel stoer om in de skiff te kunnen winnen.
Dat besef torst een roeier mee. De boot vraagt totale toewijding en biedt weinig zekerheid. En dat terwijl roeiers zich vastbijten in Spartaanse trainingen. "Het is net een studie wiskunde, ook daar moet je de tanden in zetten. Veel tijd en energie erin stoppen."
Van Lierop kan het weten, als afgestudeerd wiskundige. Jaren werkte hij voor een bedrijf dat lesmethodes ontwikkelt, tot hij in 2020 volledig voor de roeiboot koos.
Op naar Parijs
"Ik werkte nog 30 uur per week. 's Ochtends roeien, 's middags werken, 's avonds roeien. Ik hoef nu niet meer van hot naar her te rennen." Vlot merkte Van Lierop dat hij harder ging roeien. Een leven op het water dat begon als twaalfjarige op de Delftse Schie, kwam in Bled en Belgrado tot een voorlopig hoogtepunt. Nu op naar Parijs.
Nieuwsgierigheid naar de skiff zal niet snel verdwijnen, wie weet dat het een optie is bij terugkeer uit Parijs. Die gedachte komt te vroeg, zegt Van Lierop. "Drang naar de spotlights heb ik zeker niet, maar het is wel heel stoer om in de skiff te kunnen winnen."
