Henk de Jong
NOS Voetbal

Mijn 2023 | De Jong is 'gewoon Henk' en dat bleek cruciaal: 'Opnieuw loterij gewonnen'

  • Luuk Blijboom

    redacteur NOS Sport

  • Luuk Blijboom

    redacteur NOS Sport

2023 loopt ten einde. Elf sporters en één trainer kijken in de traditionele eindejaarsserie terug op een bewogen jaar. Vandaag: SC Cambuur-trainer Henk de Jong.

Hoeveel geluk een mens in zijn leven kan hebben? Op de valreep van een jaar dat hij zelf niet anders kan omschrijven dan "heel bijzonder", weet Henk de Jong het antwoord wel. In de verlaten sponsorruimte van het stadion van SC Cambuur knijpt de 59-jarige Fries op deze stormachtige middag nog maar eens zijn handen in elkaar. "Ik heb voor de tweede keer in mijn leven de Staatsloterij gewonnen."

De eerste keer was hij 24 en als beginnend trainer in dienst van Drachtster Boys. Hij kocht een lot waarvan hij, 35 jaar na dato, nog altijd het nummer weet. 0001978 bleek goed voor een bedrag van 100.000 gulden.

Porsches

Eerst ging De Jong in het plaatselijke café een avond lang rond met het vingertje. Tegen sluitingstijd rekende hij lachend een bonnetje van 1.200 gulden af. Daarna kocht hij vier tweedehands Porsches. "Het kunnen er ook vijf zijn geweest, dat weet ik niet meer precies." De Jong dacht de snelle bolides met dikke winst door te kunnen verkopen. "Ik raakte ze alleen aan de straatstenen niet kwijt."

Spijt van die impulsieve daad heeft hij nooit gehad. Alleen vraagt hij zich soms nog wel af of hij de centen misschien niet beter had kunnen besteden. "Van dat geld kon ik destijds twee pandjes kopen in Groningen. Als ik dat had gedaan, was ik nu binnen geweest."

Dat ik gewoon Henk de Jong ben, is mijn redding geweest.

Henk de Jong

En nu heeft hij dus opnieuw een winnend lot uit de loterij in handen. Wéér prijs. In figuurlijke zin weliswaar, maar de vreugde is er niet minder om.

Sinds het einde van 2021 kampte De Jong met onverklaarbare klachten. Hij zag dubbel, had een gevoelloze neus, trad tijdens gesprekken in herhaling en was zijn gevoel voor oriëntatie kwijt. Dagelijks bracht hij 21 uur slapend door. "De rest van de tijd was ik er wel en tegelijkertijd ook weer niet. Echt, ik had geen leven."

Pinealiscyste

Op 28 maart van dit jaar werd hij in het Radboud UMC geopereerd aan een pinealiscyste van twintig millimeter doorsnee die in zijn hersenen bleek te zitten. Op 12 september werd hij volledig genezen verklaard, waarna hij op 10 oktober voor de vierde maal in zijn leven werd aangesteld als hoofdtrainer van Cambuur, de club waarmee hij vergroeid is.

Geëmotioneerd blikt De Jong nog een keer terug op zijn bewogen 2023

En dat allemaal als gevolg van dat ene berichtje dat tijdens een boottocht tussen Harlingen en Vlieland plotseling op het scherm van zijn telefoon verscheen.

Via LinkedIn kreeg De Jong een berichtje van de Eindhovense arts Jos Eijkenboom, die hem vertelde dat zijn echtgenote met dezelfde klachten kampte als waar De Jong tijdens zijn ziekte openlijk in de media over sprak.

De vrouw bleek een goedaardig gezwel te hebben bij de pijnappelklier en was daaraan succesvol geopereerd door de Nijmeegse arts Erik van Lindert. Misschien, zo las hij, kampte hij wel met hetzelfde euvel en kon zo'n ingreep ook voor hem zijn redding betekenen.

Gewoon Henk de Jong

Een tijdlang vroeg De Jong zich af hoe het kon bestaan dat Eijkenboom hem wist te vinden. Mensen in zijn omgeving hielpen hem aan het antwoord. In de knotsgekke wereld van het voetbal is hij nu eenmaal Henk de Jong. Of, zoals hij het zelf zegt: "Gewoon Henk de Jong."

"Dat ik ben wie ik ben, is uiteindelijk mijn redding geweest. Ik val op, omdat ik te allen tijde mezelf blijf. Mensen denken wel eens dat het eigenlijk helemaal niet kan, de manier waarop ik me staande houd in het voetbal. Het valt blijkbaar op dat ik zo gewoon ben."

De Jong is een man die altijd voor iedereen klaarstaat. "Je krijgt in het leven wat je geeft, denk ik vaak." En zie. "Karma? Misschien wel, ja."

Geen zorgen, De Jong is ook na de operatie gebleven wie hij is. "Als er iets veranderd is, dan is het hooguit dat ik wat anders naar het leven ben gaan kijken. Bewuster, vooral. Je móet genieten, je móet relativeren. Elke dag kan het afgelopen zijn."

Geen moment kijkt De Jong om in wrok. "Ik ben tijdens mijn ziekte nooit kwaad geweest. Geen seconde. Ik heb nooit lelijk gedaan tegen mijn vrouw en kinderen door te foeteren ofzo. Ik wilde niemand tot last zijn."

Geëmotioneerd

Ineens stokt zijn adem. De woordenstroom komt tot stilstand en droogt op. Praten over die periode valt De Jong van het ene op het andere moment zwaarder dan hij lange tijd vermoedde.

Dan, geëmotioneerd: "Als de operatie verkeerd zou uitpakken, wilde ik maar één ding. Dat ik niet gezeurd had. Dat ik niet vervelend had gedaan tegen wie dan ook. Het had in dat geval iets moeten zijn van: oké, dit was het dus."

"Dat ik nu zo emotioneel reageer, komt omdat alles ineens weer terugkomt nu ik erover praat. Terwijl ik het voor mezelf juist ergens diep van binnen had weggestopt."

Vreemd genoeg, zegt hij, is hij eigenlijk nooit bang geweest voor de dood. "Natuurlijk is het wel eens door mijn hoofd geschoten hoe het leven van mijn vrouw en kinderen er uit zou zien als ik er niet meer ben. Maar ik wilde zó graag weer leven, dat ik nauwelijks aan de dood dacht."

"Het was mijn stellige overtuiging dat ik een nieuw leven zou krijgen als dat ding in mijn kop werd weggehaald. Ik ben ook geen moment zenuwachtig geweest voor die operatie, hoeveel risico er ook kleefde aan die ingreep. Ik heb het met de dienstdoende chirurg een half uur voor de ingreep eerst nog even gezellig over Cambuur gehad. Toen zei ik tegen hem: hup, we gaan los! Zo ben ik erin gegaan."

En zie eens hoe hij er nu bij zit, zegt hij. "Ik geniet. Iedere dag weer. Volgend jaar word ik 60, zoveel tijd heb ik niet meer. Ik hoop zo lang mee te gaan als het maar kan. Ik sta weer op het veld met de jongens en steun daarnaast lotgenoten die ook met een pinealiscyste kampen. Weet je, ik heb het allermooiste leven dat er bestaat. Zelfs dit weer kan mijn goede humeur niet verpesten."

Wandtegel

Misschien klinkt het vreemd, zegt hij. Maar toch. "In zekere zin is die ziekte een verrijking voor mij gebleken."

Het leven, lacht De Jong, is precies zoals dat ene wandtegeltje dat ergens in de catacomben van het stadion in de Friese hoofdstad hangt.

Tel je zegeningen. En de punten van Cambuur.

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl