Motorcoureur Spaan afgelost door Veijer: 'Ik dacht: als iemand het zou kunnen...'
"Jaaaa, dit is prachtig toch? Ik ben er ook heel blij om." Het moge duidelijk zijn, Hans Spaan kan er geen moment rouwig om zijn dat hij niet langer de laatste Nederlandse motorcoureur is die een grand prix op zijn naam heeft weten te brengen. Na maar liefst 33 jaar loste Collin Veijer hem zondag af door in Maleisië naar de zege in de Moto3-klasse te racen.
Het geduld van motorsportminnend Nederland is al die tijd flink op de proef gesteld. Ook dat van de nu 64-jarige Spaan, die in 1990 in Brno bij de Grand Prix van - destijds nog - Tsjechoslowakije zijn laatste succes vierde. "Ik heb er lang op gewacht en ik heb ook er ook lang aan getwijfeld of er ooit nog een Nederlander zou komen. Maar begin dit seizoen al dacht ik: als iemand het zou kunnen, dan is het die Veijer wel."
'Bij het juiste end'
De Nederlandse troef in de lichtste motorcategorie was al drie keer als vierde over de streep gekomen toen hij twee weken geleden in Thailand als derde finishte en zich voor het eerst op het podium mocht melden. "Dan zit je er gewoon heel dichtbij, hè? Ik had het er ook vaak met mijn oude teambaas Arie Molenaar over: het kan zomaar gebeuren dat die jongen een grand prix wint. En nu denk ik: ik heb het toch wel bij het juiste end gehad."
Veijer reageerde opvallend koel op zijn persoonlijke primeur in nota bene zijn debuutjaar: "We waren hier al redelijk naar op weg. Hier ben je gewoon mee bezig; het is eigenlijk gewoon je werk. Als je de beste van de wereld wil zijn, moet je zulke resultaten ook neerzetten. Het is natuurlijk wel speciaal, maar dit is waar ik mee bezig ben."
Van een uitbundig feest was dan ook geen sprake. Sterker, de 18-jarige Veijer, die in Sepang vanwege zijn leeftijd de traditionele fles champagne op het podium niet mocht openen, vierde zijn zege zelfs helemaal níét. "Nee, want we hebben volgende week Qatar. Daar zit ik eigenlijk alweer klaar voor."
Spaan, die pas op zijn 30ste zijn eerste gp won, prijst die houding, zo blijkt zondagavond in het radioprogramma Langs de Lijn. "Dat is de juiste mentaliteit. In één woord. Kijk, als je je eerste grand prix wint, ben je heel erg blij. Maar als je alleen maar bezig bent met 'ik ben heel goed, ik kan heel goed rijden', als je dat van jezelf vindt, dan kom je er niet."
Strak met sturen
Spaan, die toen hij eind 1994 stopte met racen negen gp's op zijn naam had staan en twee keer vice-wereldkampioen was geweest, had zich zondagochtend om vijf uur voor de televisie geposteerd om de race in Maleisië te kunnen volgen. Hij was weer danig onder de indruk van Veijer.
"Als ik dat zie... Hij controleert de machine totaal. Hij zet de motor waar hij 'm hebben wil en vliegt bijna nooit de bocht uit. Hij is heel strak met sturen. Dat zag je zondagmorgen ook weer: in de bochten was hij gewoon sneller dan de rest."
"Hij heeft het ook echt verdiend. Hij reed zo sterk. Op een circuit waar hij nog nooit geweest was. Na de eerste training stond hij 29ste of zo. De tweede training kwam hij alweer een trapje hoger. En bij de kwalificatie stond-ie uiteindelijk op de plek waar hij hoort te staan."
Vanaf de tweede startplek won hij de wedstrijd uiteindelijk door bij het ingaan van de laatste ronde de leiding te nemen en die niet meer af te staan. Hij verwees teamgenoot en nummer twee in de WK-stand Ayumu Sasaki naar de tweede plaats en ranglijstaanvoerder Jaume Masia naar de derde.
En nu op naar Qatar. "Ja, zo is het. Ik won in Assen", herinnert Spaan zich 1991 nog. "Iedereen was in feeststemming en ik moest dit en ik moest dat en ik moest naar Studio Sport. Maar ik was alweer met de volgende wedstrijd bezig, in België. En gelukkig won ik die ook. Zo gaat dat: het is gewoon je werk."
