Zuid-Afrikaanse rugbyers slaan weer toe in slotfase en boeken plek in WK-finale

De finale van het wereldkampioenschap rugby wordt een herhaling van de beroemde finale van 1995. Nadat Nieuw-Zeeland zich vrijdag al geplaatst had via een ruime zege op Argentinië, won Zuid-Afrika in een thriller met 16-15 van Engeland.

Drie minuten voor het einde schopte Handre Pollard de Zuid-Afrikanen uit een strafschop van bijna 50 meter voor het eerst op voorsprong. En dat volstond voor de titelverdediger, die ook in de halve finales tegen Frankrijk al met een punt verschil had gewonnen.

"Dit is mijn werk, hiervoor sta ik in het veld", zei Pollard, die niet eens aan de wedstrijd begonnen was, na afloop. "Het was leuk."

Engelsen domineren eerste helft

In een reprise van de finale van 2019 startte Engeland uitstekend. Met twee penalty's van captain Owen Farrell liep de wereldkampioen van 2003 uit naar 6-0. De fly-half van Engeland begon het toernooi nog op de tribune, waar hij een schorsing van twee wedstrijden uitzat.

Hoewel George Ford een prima vervanger bleek, bestond er geen enkele twijfel over dat Farrell terug zou keren in de ploeg. Even leek een droomfinale tussen Engeland en het favoriete Ierland, waar zijn vader Andy Farrell bondscoach is, in de maak.

Dat het zover niet zou komen, was al duidelijk na de nederlaag van de Ieren tegen Nieuw-Zeeland in de kwartfinales.

Engeland, dat in tegenstelling tot de Ieren de laatste jaren ver onder de maat presteert, mocht ronde na ronde blijven dromen van een tweede wereldtitel. In de eerste helft was de ploeg zelfs duidelijk beter dan titelverdediger Zuid-Afrika. al bleek het maken van een try voor de Engelsen nog altijd een probleem.

Met dominant spel en uitstekend schopwerk van Farrell gingen de Engelsen met 12-6 de rust in.

Zuid-Afrika verandert plannen

De Zuid-Afrikaanse coach Jacques Nienaber begreep al snel dat hij het over een andere boeg moest gooien en bracht tien minuten voor rust met fly-half Pollard (voor de flexibelere Manie Libbok) een speler die zich kon meten aan Farrell als het gaat om het benutten van vrije trappen.

Vervolgens ontspon zich een spannende strijd, waarbij het venijn in de staart zat. Tien minuten voor tijd bracht invaller Rudolph Snyman met een try de marge terug tot drie punten en dankzij de benutte conversie van Pollard volstond vervolgens een succesvolle trap voor de overwinning.

Die kans kwam er toen de Nieuw-Zeelandse arbiter Ben O'Keeffe een overtreding van de Engelsen zag in de scrum. En zo mocht Pollard alsnog aanleggen om zijn land naar de vierde WK-finale in de geschiedenis te schieten.

"Het was lelijk vandaag, het was heel erg lelijk", vond de Zuid-Afrikaanse aanvoerder Siya Kolisi. "Net als vorige week tegen Frankrijk. Maar daar worden kampioenschappen van gemaakt. We moeten de Engelsen de credits geven, ze overklasten ons in de eerste helft met hun kicking game. Maar we hebben ons teruggeknokt en daar ben ik heel erg trots op."

Herhaling van historische WK-finale

De finale aanstaande zaterdag in het Stade de France in Saint-Dénis wordt dus een reprise van de beroemde WK-finale van 1995. Dat jaar organiseerde Zuid-Afrika voor het eerst sinds de afschaffing van de Apartheid het WK.

Onder toeziend oog van Nelson Mandela, gekleed in een groen rugbyshirt van de Springbokken en met Chester Williams als de eerste gekleurde speler in de tot dan als blank bekendstaande sport versloegen de Zuid-Afrikanen toen Nieuw-Zeeland met legende Jonah Lomu.

Aanvoerder Kolisi, de eerste zwarte aanvoerder die Zuid-Afrika naar de wereldtitel leidde, blikte alvast vooruit op die finale. "Het wordt heel erg zwaar tegen de All Blacks, want die hebben heel goed gespeeld. Maar we kijken ernaar uit."