Franse koers vindt rensters die auto's moesten ontwijken verwend: 'Kon écht niet'
"We reden op de linkerweghelft toen er auto's ons tegemoet kwamen rijden. We kwamen echt gewoon midden in het verkeer terecht. Dan denk je nog: dit is een incident. Maar het werd alleen maar erger: wegobstakels die niet waren aangegeven, auto's die uit zijwegen en opritten op het parcours kwamen. Dit had gewoon fataal kunnen aflopen."
Wielrenster Eva van Agt gaat de boeken in als de nummer 19 in het eindklassement van de Ronde van de Pyreneeën, de best geklasseerde renster van haar ploeg Jumbo-Visma. Maar zo zal de Zuid-Franse wielerkoers niet onthouden worden.
Inmiddels staat het internet vol met beelden van rensters die met gevaar voor eigen leven tussen tegemoetkomende auto's laveren. Na twee etappes was de maat vol en besloten de rensters zelf een punt te zetten achter de wedstrijd. "Dit kon écht niet."
Bekijk hieronder een compilatie van een paar hachelijke situaties die de rensters tegenkwamen in de Ronde van de Pyreneëen.
Van Agt is nog een relatieve nieuwkomer in het profpeloton. De 26-jarige laatbloeier hockeyde op hoog niveau in onder meer de Verenigde Staten, begon pas als student met wielrennen en kreeg vorig jaar een profcontract bij Le Col-Wahoo. Deze winter maakte ze al de overstap naar Jumbo-Visma.
"Ik verwonder me vaak over wat een ongelofelijke organisatie het is om zo'n koers veilig te regelen, wat voor mankracht daarvoor nodig is. Maar hoe meer je koerst, hoe meer je het als vanzelfsprekend begint te beschouwen. Nu werden we er goed aan herinnerd dat het ook anders kan. Zoiets als dit heb ik nog nooit meegemaakt."
'Verwende meisjes'
Je zou verwachten dat de organisatie van de Ronde van de Pyreneeën na dit alles de hand in eigen boezem zou steken. Niets is minder waar.
"De meisjes hebben eisen die niet passen bij het niveau waarop ze rijden", stelde koersdirecteur Pascal Baudron zondagochtend, toen duidelijk werd dat meerdere ploegen niet meer zouden opstappen. "Ze stellen zich voor dat ze de Tour de France rijden en dat alle wegen afgesloten zijn, dat alles op slot moet. In Frankrijk kan dat niet."
"Op een dag zal er geen koers meer zijn en dan zullen ze huilen", vervolgde Baudron. "Dat is wat er zal gebeuren. Eerlijk gezegd vraag ik me af of het de moeite waard is om een koers te organiseren en dan al die inspanningen verpest te zien worden door de grillen van verwende kinderen."
Bekijk in onderstaande tweet hoe Frans kampioen Audrey Cordon-Ragot bemiddelt tussen de organisatie en de rensters.
"Er reed één motard voor de wedstrijd, die het verkeer moest tegenhouden", vertelt Van Agt. "Maar vanaf het begin reden er al auto's op de route. Ook de ploegleiders vertelden dat er auto's in de karavaan kwamen en dat zij na een fietswissel gewoon andere auto's moesten inhalen. Op een gegeven moment was de auto van de dokter zo ver achteropgeraakt na een valpartij, dat de koers werd stilgelegd."
"Toen hebben we als rensters al overlegd en zijn we naar de commissaris gegaan om te zeggen dat we wilden stoppen, omdat het gewoon niet veilig was. Die commissaris beloofde toen dat er meer motards zouden komen. Dan denk je wel: oké, hoeveel kun je veranderen in een paar minuten? We dachten: we geven het nog een kans. Maar ja, een kans kan ook genoeg zijn voor een frontale botsing. En dat kan gewoon fataal zijn."
"Dat was nog maar het begin", vervolgt Van Agt. "Ik denk dat iedereen heeft gezien dat de kopgroep om allerlei auto's heen moest sturen in de straten van Lourdes. Ik zat zelf in de tweede groep en daar was het nog veel erger. Want als die ene motard weg was, dachten alle automobilisten dat ze gewoon de weg op konden. En achter mij hebben de meiden nog veel meer gevaar gelopen."
De organisatie vroeg om een tweede kans en beloofde beterschap.
"Na de eerste etappe heb ik 's avonds al bij de ploeg voorgesteld om de tweede etappe geneutraliseerd te rijden, in ieder geval tot de slotklim. Maar de organisatie vroeg om een tweede kans en beloofde beterschap. Zo zouden er veel meer motards ingevlogen worden. Uiteindelijk werd er een soort compromis gevonden dat wij de eerste 23 kilometer geneutraliseerd zouden rijden en dan als peloton mochten beslissen of we het veilig genoeg vonden."
In de remmen
Niet dus. De rensters knepen opnieuw in de remmen. "Je kon zien dat de organisatie wel zijn best had gedaan. Er waren inderdaad meer motards. Maar nog altijd was het gevaarlijk. Uit elke uitrit kon een auto komen. Ik ben ook helemaal niet bezig geweest met koersen, alleen maar met opletten of er niets aan kwam."
Tijdens die pauze vond een opmerkelijk staaltje rennersdemocratie plaats. "Onderweg hadden de ploegleiders natuurlijk contact met elkaar en iedereen leek het wel met elkaar eens dat het zo echt niet verder kon. Een paar ervaren rensters hebben toen het woord genomen, al was het best lastig om elkaar te verstaan. En toen hebben we gestemd: handen omhoog wie helemaal wilde stoppen en handen omhoog wie geneutraliseerd door wilde tot aan de Hautacam. Het werd het laatste."
Op de vermaarde Pyreneënreus werd strijd gevoerd alsof er niets aan de hand was, met Marta Cavalli als verdiende winnares. Van Agt werd op ruime afstand vijftiende. Die avond terug in het hotel barstte de bom.
'Organisatie wilde ons schuldgevoel aanpraten'
"We hebben een rennersapp en daarin werd de vraag gesteld of ze door wilden of niet. Uiteindelijk bleken 17 van de 24 ploegen voor stoppen met deze wedstrijd. Ook de ploegleiders hielden zo'n stemming en daar bleek ook de meerderheid voor stoppen te zijn. Maar ik begrijp ook wel dat het voor sommige ploegen lastig is. Zeker de Franse ploegen hebben vaak dezelfde sponsorbelangen. Die willen geen negatieve publiciteit."
Precies dat was ook de reactie van de koersdirectie op de uitkomst van de stemming. De rensters werd verweten dat ze het imago van de vrouwenkoers in diskrediet brachten. "Ik denk dat ze ons onder druk wilden zetten door ons een schuldgevoel aan te praten. Maar ik denk dat ze echt naar zichzelf moeten kijken."
In plaats van de slotetappe verkende Van Agt zondag maar de zevende etappe van de komende Tour de France Femmes, met de Aspin en de Tourmalet als slotstuk. "We kwamen in een Gran Fondo terecht, dus hadden we toch nog het gevoel dat we een soort koers reden".
