Veurink: 'EK-titel met Engeland bevestigde dat wat Sarina en ik doen succesvol is'
31 juli 2022. Op een volgepakt Wembley schiet Chloe Kelly diep in de verlenging van de finale de winnende binnen: 2-1, de wedstrijd is beslist. De Engelse vrouwen worden Europees kampioen, bondscoach Sarina Wiegman en haar assistent Arjan Veurink schrijven voetbalhistorie.
Ze staan juichend langs de lijn, omhelzen elkaar vol ongeloof op het veld. Even later kijkt Veurink met de tranen in zijn ogen om zich heen. "Ik moest gewoon huilen. Ik heb er veel voor moeten doen en veel voor moeten laten. Eigenlijk kwam alles er op dat moment uit."
"Het was ook het besef dat hetgeen we in Nederland gepresteerd hadden, het winnen van het EK en het halen van de finale van het WK, dat dat niet zomaar geluk was. Dit was de ultieme bevestiging dat hetgeen wij met z'n tweeën doen succesvol is. Dat we in een ander land, met een andere cultuur en op zo'n korte termijn, opníeuw Europees kampioen werden, ja, dat raakte me echt. Het kwam allemaal samen daar op Wembley."
Onafscheidelijk
Even terug naar 2017. Veurink was net gestopt na bijna vijf jaar als hoofdtrainer van FC Twente vrouwen, toen Sarina Wiegman hem belde en vroeg haar assistent te worden bij Oranje. Hij nam de gok, want eigenlijk kenden ze elkaar alleen vanaf de zijlijn. Maar die gok pakte, zo weten we inmiddels, uitstekend uit.
Nog datzelfde jaar werden ze met de Nederlandse vrouwen Europees kampioen en in 2021 besloot hij Wiegman naar Engeland te volgen. Dezelfde missie, hetzelfde resultaat. "Toen we het EK wonnen zeiden mensen tegen me: Arjan, je kan je misschien inbeelden wat deze titel voor onze voetbalcultuur betekent, maar helemaal begrijpen doe je het nooit. Zó diep ziet het."
Inmiddels dekt 'assistent van' de lading niet helemaal meer. Wiegman en Veurink zijn misschien meer een onafscheidelijk duo. Al zegt Veurink: "Dat moest wel groeien. In de eerste twee jaren hebben we wel echt momenten gehad dat we met elkaar sparden over onze samenwerking en hoe we die nog beter vorm konden geven."
"In het begin vond Sarina het bijvoorbeeld moeilijker zaken uit handen te geven en te delegeren. Dat is een verschil van dag en nacht met hoe het nu gaat. Nu zegt ze letterlijk: Arjan, jij zorgt er samen met de technische staf voor dat alle voetbalgesprekken die we hebben vertaald worden naar het trainingsveld. Ik kan inmiddels wel echt zeggen dat we op één lijn zitten. Het zorgt voor rust."
Thuis in Twente, werk in Engeland
Veurink vertelt het ontspannen vanachter de keukentafel. Hij is nu even thuis in Borne, waar hij woont met zijn vrouw en drie kinderen. Maar gewoonlijk is hij zeker de helft van de week onderweg.
Op zondagen pakt Veurink de trein naar Schiphol en vliegt hij naar Engeland om de internationals bij hun club op te zoeken: de ene keer bekijkt hij Manchester City of Chelsea, de andere zondag zit hij op de tribunes bij West Ham United of Arsenal.
Hij selecteert vervolgens beelden van de spelers, analyseert die en iedere dinsdag komt hij samen met Wiegman - the boss - en de rest van de staf voor besprekingen. "Met een nationaal team leef je natuurlijk van interlandperiode naar interlandperiode. Omdat je dan weinig tijd hebt, ben je in de voorbereiding al continu bezig die tijd zo goed mogelijk in te richten. Het moet, zoals de Engelsen zeggen, spot on zijn."
En daar wordt ook volop in geïnvesteerd. Op St. George's Park, het 'Zeist' van Engeland, heeft Wiegman een team van "26 à 27 specialisten" om zich heen die zich enkel en alleen met de Lionesses bezighouden.
De Engelse voetbalbond FA koos er een paar jaar geleden bewust voor de vrouwentak net zo in te richten als de mannentak: voor elke functie die er is in het mannenvoetbal, is er ook een specialist bij de vrouwen. "Het grote voordeel wat ik daarvan zie, is dat je daardoor heel veel en heel snel stappen kunt maken. Zeker in de wereld van het vrouwenvoetbal zijn er, denk ik, niet veel plekken waar het op dit moment beter geregeld is dan hier."
Tegelijkertijd zorgt dat voor verwachtingen. Waar hij en Wiegman in hun beginperiode bij Oranje redelijk ongedwongen hun werk konden doen, zat de druk er in Engeland van begin af aan op. Het is niet het enige verschil met hun tijd in Nederland.
Leidinggevenden krijgen vaak betrekkelijk weinig feedback. Ik benoem het wél als het niet goed gaat.
"Ik merk dat spelers in Nederland iets makkelijker op me afkwamen. Als assistent kon ik zo een belangrijke brug zijn richting Sarina. Hier merk je dat het opbouwen van die relatie toch wat meer tijd kost: ze stappen soms eerder naar de stafleden die bijvoorbeeld ook uit Engeland komen."
Eén ding is de afgelopen jaren nooit veranderd: de manier waarop Veurink als assistent "een spiegel en klankbord" voor Wiegman probeert te zijn. "Wat je vaak ziet is dat mensen die leiding geven of hoog in de hiërarchie staan betrekkelijk weinig feedback krijgen. Het is een behoorlijke stap is. Ik denk dat ik voor Sarina wel iemand ben, die zich uitspreekt en eerlijk is en die het benoemt als dingen niet goed gaan. Ook dát is loyaal zijn."
Capuchon
Over krap twee maanden beginnen de twee aan hun volgende test: het WK in Australië en Nieuw-Zeeland. Hoe lang het succesduo Wiegman-Veurink daarna nog onafscheidelijk blijft, laat Veurink in het midden.
Hij sluit niet uit de stap naar hoofdtrainer ooit weer te willen maken. "Maar dat neemt niet weg dat ik het nu heel goed heb en juist veel energie haal uit de samenwerking met Sarina."
En bovendien: hij weet inmiddels als geen ander wat erbij komt kijken als manager in het meest voetbalgekke land ter wereld. "Ik loop rustig door het stadion en over straat, maar dat geldt niet voor Sarina. Die moet haar capuchon op", lacht hij. "Ja, ook dat is lekker aan de rol van assistent."
