Van der Poel heeft leren pieken: 'Als het zo blijft gaan, dan is het heel leuk'

Zijn af en toe opspelende rugblessure en een overvolle wedstrijdkalender zorgen ervoor dat Mathieu van der Poel niet altijd top kan zijn. Maar zaterdag was hij weer eens de allerbeste en won hij solo het Italiaanse wielermonument Milaan-Sanremo.

"Iedereen wist dat ik deze koers heel graag wilde winnen, ik ben heel blij dat het gelukt is", stelde Van der Poel tevreden vast in een eerste reactie. "De manier waarop ook, dat is iets om te herinneren. Ik denk dat ik heel trots mag zijn."

De kopman van Alpecin-Deceuninck is pas de vierde Nederlander die zegevierde in 'La Primavera'. Bovendien was het 62 jaar geleden dat zijn opa Raymond Poulidor Milaan-Sanremo wist te winnen. Het was de enige keer dat de Franse wielerlegende een monument wist te winnen.

'Heel vet'

Van der Poel plaatste zijn beslissende aanval op de top van Poggio, de korte maar steile klim op vijf kilometer van de aankomst. Met een voorsprong van vijftien seconden hield hij klasbakken Filippo Ganna, Wout van Aert en Tadej Pogacar achter zich op de Via Roma.

"Ik was heel goed, dat voelde ik op de Cipressa al. Op de Poggio konden er nog vijf anderen volgen en toen had ik eigenlijk nog niet heel diep hoeven gaan. Toen wist ik dat ik nog wel een goede versnelling in de benen had."

"Er zijn er nog niet veel die hier solo gewonnen hebben", lachte Van der Poel. "Dit betekent toch wel veel voor me. Milaan-Sanremo was mijn eerste grote doel van het seizoen. Ik vind het nog moeilijk om te geloven, maar het is wel heel vet."

Van der Poel vierde begin februari zijn laatste grote succes, toen hij voor de vijfde keer wereldkampioen veldrijden werd. Daarna kon hij geen grote uitslagen meer neerzetten. In Strade Bianche eindigde hij teleurstellend als vijftiende en vorige week in de Italiaanse rittenkoers Tirreno-Adriatico speelde hij geen rol van betekenis.

Beter in pieken

"De Tirreno viel een beetje tegen, maar ik heb niet gepanikeerd", vertelde Van der Poel. "Al had ik om eerlijk te zijn ook niet verwacht dat ik hier vandaag zó goed zou zijn."

In het recente verleden putte Van der Poel zichzelf nog wel eens uit met solo-aanvallen van 50 kilometer in bijvoorbeeld de Tirreno. Vanwege overbelasting aan zijn rug behoren dergelijke monsterontsnappingen tot het verleden.

"Ik ben beter geworden in het pieken naar bepaalde doelen", glimlachte de 28-jarige Brabander met Vlaamse tongval. "Daar voel ik me ook iets beter bij. Het is mentaal makkelijker vol te houden."

En opnieuw met een brede glimlach: "Als het zo blijft gaan en ik heb zulke momenten als vandaag, dan is het heel leuk natuurlijk."