Van assistent-coach naar co-commentator, bij Mulder is het ijs nooit ver weg
Zo mooi als op die tiende februari in 2014 wordt het op en rond een schaatsbaan nooit meer; Michel Mulder is de eerste om het te erkennen. Maar geef de olympisch kampioen op de 500 meter van Sotsji een plekje op of rond het ijs en hij is gelukkig.
Met ingang van deze winter laat de tweevoudig wereldkampioen sprint als NOS-commentator zijn licht schijnen over het schaatsen. Afgelopen weekeinde maakte hij, na talloze rondes óp het ijs van Thialf, zijn debuut als commentator bóven de ijsvloer die hij zo goed kent.
Het is vreemd om ineens het schaatsen van de andere kant te bekijken, zegt Mulder. Aan uitdagingen in ieder geval geen gebrek in die nieuwe hoedanigheid. Commentaar geven, zo gebiedt de eerlijkheid hem te erkennen, is moeilijker dan hij van tevoren dacht.
"Je kunt beter analist zijn en minutenlang een race nabeschouwen. Dan heb je de tijd om na te denken wat je gaat vertellen. Nu krijg ik ineens beelden voor mijn neus en moet ik uitzoeken wat ik zeg. Als sporter had ik altijd een mening over mijn races. Die was niet altijd hetzelfde als de commentator. Nu weet ik dat je niet alles weet van een schaatser, omdat die nu eenmaal uit zelfbescherming bepaalde zaken voor zichzelf houdt."
Van assistent-coach naar co-commentator
Lang ambieerde Mulder (36) een functie als coach binnen een professionele schaatsploeg. Hij trad na het beëindigen van zijn loopbaan toe tot de technische staf van Reggeborgh, maar hield het daar na twee seizoenen aan de zijde van Gerard van Velde voor gezien.
Laat hij het, enigszins gechargeerd, zo zeggen: "Ik wilde meer zijn dan de man die het rondenbord omhooghield. Of een loopjongen is."
Ik heb nog steeds de ambitie om ergens bij een ploeg als hoofdcoach aan de slag te gaan.
Nee, het is niet zo dat de tomeloze ambitie die hij als schaatser had hem in de jaren na zijn carrière parten speelde. "Het is niet per definitie topsporter-eigen om hogerop te willen. Ik denk dat ieder mens het nastreeft om het beste uit zichzelf te halen."
"Ik heb vanaf het begin aangegeven dat ik hoofdtrainer wilde worden. Daar was binnen Reggeborgh gewoon geen plek voor. Dan is het beter voor de groep schaatsers waarmee je werkt dat je iets anders gaat doen dan dat je binnen een team gaat strijden om de hoogste plek in de trainersstaf. Daar hebben de rijders niets aan. En de coaches ook niet, trouwens."
Conclusies trekken
Misschien moet hij het anders zeggen: "Ik had best als assistent-trainer kunnen werken, als ik maar meer invloed had kunnen uitoefenen. Als die ruimte er niet is binnen een ploeg, moet je je conclusies trekken. Dan is het beter dat de wegen scheiden. Voor mijn gevoel had ik te weinig invloed, laat ik het netjes zeggen."
Die knoop doorhakken viel hem desondanks niet licht. "Supermoeilijk", vond hij het zelfs. Hij had een fijne groep schaatsers onder zijn hoede en genoot van het trainerschap.
"Ik heb nog steeds de ambitie om ergens bij een ploeg als hoofdcoach aan de slag te gaan, of om samen met iemand die kar te trekken. Ik hoef echt niet de grote baas te zijn. Het gaat mij erom dat ik het verschil kan maken en inspraak heb in het beleid. Misschien is dat wel fijn om samen met een collega te doen."
Eenvoudig zal het niet worden om in die hoedanigheid terug te keren op het ijs. Bij de vier professionele ploegen is geen vacature en het Nederlandse schaatsen biedt in zijn optiek weinig ruimte voor een nieuw team. "Aan de grootte van de vijver waarin wij kunnen vissen naar talent ligt het niet. Het is alleen de vraag of het ideaal is wanneer er tijdens de topsporturen 200 man op het ijs staan."
'Ik laat alle opties open'
Moeilijk valt het hem, naar eigen zeggen, niet om tijdens de races de groen-zwarte Reggeborgh-bril waardoor hij jarenlang keek af te zetten. Want het laatste wat Mulder wil, is over zijn graf regeren.
"Ik voel geen enkele behoefte om me met schaatsers te bemoeien. We voeren uitsluitend oppervlakkige gesprekken, op puur vriendschappelijke basis. Ik ga echt niet iemand appen met de mededeling dat hij aan zijn kniehoeken moet denken. Dat is iets voor de trainers die voor mij in de plaats zijn gekomen."
Mulder weet nog niet waar zijn toekomst ligt. Dat kan bij de televisie zijn, maar even zo goed bij een commerciële schaatsploeg. "Ik zie wel wat er op mijn pad komt en laat alle opties open." Met een knipoog: "Wie weet kom ik in de toekomst alleen nog maar als toeschouwer naar het schaatsen."
