De vrouwen van 2022: geen bier en Instagram, geef Florijn maar boeken en bananen

• Rens Went

In de laatste week van 2022 blikken we terug op het voorbije sportjaar met zes Nederlandse vrouwen die successen beleefden. Vandaag in de zesde en laatste aflevering: roeister Karolien Florijn.

In de kombuis van haar skiff ligt een tros bananen. Die zijn voor op het keerpunt bij Nes aan de Amstel. Ga daar tussen de weilanden aan de waterkant staan en de kans is groot dat wereldkampioen Karolien Florijn in het wild langsroeit.

Florijn (24) start de urenlange trainingssessies kilometers stroomafwaarts bij studentenroeivereniging Nereus in Amsterdam. Voor dag en dauw door de verlaten stad, skiff uit de opslag en gaan. "De Amstel op, met die rust." Florijn wil niets liever. Vijftien kilometer heen, vijftien terug.

"Ik neem wat bananen mee in de boot, om tussendoor mijn suiker een beetje op level te houden." Maar die zijn na twee uur roeien wel op. "Meestal krijg ik trek op het laatste stuk. Dan denk ik al snel: ga ik op weg naar huis nog langs de bakker?"

Toch is het alweer even geleden dat Florijn over de Amstel voer. Met een roeierspols staat de Europees en wereldkampioen in de skiff al drie weken op de kade. Een ontstoken pees, door overbelasting. Handen schudden deed al pijn.

"Hier zit nog een beetje vocht", wijst Florijn naar een verdikking op de onderarm. Inmiddels mag ze gelukkig weer op de roeimachine, want die wattbike is ze nu wel zat. Het water roept, maar dat mag pas volgende week.

Florijn zat de laatste tijd met een speciaal herstelschema vooral in het krachthonk. Met uitzicht op de Bosbaan, vertelt ze in het topsportcentrum van de KNRB. Wekenlang alleen maar kijken naar het water. "Ik word er niet zo onrustig van, hoor. Hoe het roeiend gaat, zien we over een paar dagen wel weer."

EK- en WK-goud in skiff

Onwillige pols of niet, het verpest haar ongekende jaar in de boot niet. Begin augustus pakte Florijn in München EK-goud op het onderdeel skiff. Eind september kwam daar de wereldtitel bij. Geen Nederlandse skiffeuse deed haar dat ooit na.

En dat terwijl de voorbereiding op die gouden WK-race in Tsjechië nog dramatisch verliep. "Na de EK gingen we op hoogtestage en toen werd ik ziek. Helemaal leeg. Het was voor mij spannend hoe ik ervoor stond bij die wedstrijd."

Twee versnellinkjes op het water tijdens het opwarmen gaven weinig hoop. "Dat ging echt voor geen meter. Ik dacht: dat wordt wat, zo meteen." Maar in de finale laat Florijn olympisch kampioene Emma Twigg kansloos.

"Na de wedstrijd was ik vooral ook opgelucht. Je kunt je voorstellen dat het niet echt leuk is als je de hele dag op je kamer op je bed ligt en met gekruiste vingers hoopt dat je zondag weer al je energie hebt."

Waren de interviewverzoeken na het EK al wat veel, na de wereldtitel kon de roeibond de aanvragen bijna niet meer aan. Bovendien roeide Florijn zich op de shortlist voor Sportvrouw van het Jaar. En tegen het eind van 2022 namen de aanvragen weer toe.

Bananenbad

Iedereen wil alles weten over Florijns dieet van 70 bananen per week, een eetpatroon dat ze al haar hele leven heeft. "De voedingsspecialiste raadde er zelfs nog meer aan." Of men vraagt naar het heuvelop eenwieleren als kind, waardoor ze nu uitstekende rompstabiliteit heeft.

De Telegraaf, het Leidsch Dagblad en Het Parool kwamen allemaal langs. De Volkskrant legde haar bij een fotoshoot in een bad vol bananen. "Veertig kilo lag er op mij. De vloerverwarming stond aan, het was nogal warm. Zo maak je nog wat mee."

Uiteraard droomt Florijn van olympisch goud over twee jaar op de Spelen in Parijs. Daarna staat papa en tweevoudig olympisch kampioen Ronald Florijn (in 1988 en 1996) misschien daadwerkelijk eerder bekend als 'de vader van'.

In de Franse hoofdstad kan Florijn ook de 80-jarige Jan Wienese opvolgen. Tot dusver de enige Nederlander die olympisch skiffgoud won, in 1968 in Mexico-Stad. "Die loopt hier trouwens nog steeds met zijn skiff op zijn hoofd rond en gaat dan de Bosbaan op. Als ik zo fit zou zijn op die leeftijd..."

In Florijns agenda staat overigens geen rood cirkeltje op de dag van de olympische finale van 2024. Sterker nog, herinner haar er maar liever niet te vaak aan. "Het is heel belangrijk niet de hele tijd eraan te denken. Je moet het uit kunnen zetten. Even ontspannen."

Haar studie Rechtsgeleerdheid aan de VU helpt daarbij. Vlak voor Kerst deed Florijn de tentamens van jaar twee. "Ik probeer komend jaar nog zo veel mogelijk te doen, want in het olympisch jaar is het moeilijk te combineren. Dan ben je nog meer weg, nog meer trainingsuren. Maar ik wil wel zo snel mogelijk mijn bachelor halen."

Lezen en koken

Overige uren buiten de boot deelt ze doordacht in. Kokend. Of lezend. Geef Florijn maar een goed boek. Van Jonas Jonasson bijvoorbeeld. Of wat ze nu leest, Liever dier dan mens, het waargebeurde verhaal van een joods meisje dat de oorlog overleeft bij een nazi-familie en in Nederland terechtkomt.

"Wist je dat die vrouw hier nog in Amstelveen woont?" Niet ver van het trainingscentrum van de roeibond aan de Bosbaan, waar Florijn en de andere Nederlandse olympische roeiers een groot deel van hun tijd doorbrengen.

Daar voltrok zich een jaar met gebruikelijke lange dagen, van vroeg opstaan en vroeg naar bed. Precies waar Florijn van houdt, de structuur en de discipline.

Toch eet ze ook echt wel eens chocola of een stuk taart. "Zo streng ben ik niet. Alleen kan ik niet heel goed doseren." Pas als er siroopwafels in huis zijn, wordt het een probleem.

Doseren gaat bij het trainen wel vanzelf. "Ik weet dat ik niet nog meer moet gaan trainen. Niet nog meer uren maken." Maar het doel en de schoonheid van het roeien zijn duidelijk. "Dat ik mezelf elke dag beter kan maken. En als je dan ergens kan winnen, dat is zo vet, dat geeft een kick."

Wordt ze sinds de wereldtitel al herkend in de supermarkt? "Ja, ik moet tien handtekeningen per dag uitdelen", grapt ze. "Nee, maar je merkt wel dat het meer losmaakt in mensen. Het is ook heel makkelijk uit te leggen: ik zit in een eenpersoonsboot." Net even anders dan na het olympisch zilver dat ze in Peking won met de vier-zonder.

Zo lijkt het klassieke studentenleven plots ver weg. Al trok dat haar toch al niet zo. "Twee keer per week naar de borrel, bier drinken en je daarna slecht voelen. Niks voor mij, verschrikkelijk."

Ook zat Florijn lange tijd bewust niet op Instagram. "Dan zou ik de hele tijd door die stomme filmpjes scrollen. Dan ben je drie uur verder en denk je: wat heb ik met mijn tijd gedaan? En waar ik niet zo van hou: dat veel mensen de zonnige, mooie foto's laten zien, terwijl dat helemaal niet waar hoeft te zijn. Die dubbele wereld."

Toch vond haar broertje Beer het na de WK-titel tijd worden voor een Instagram-account. Florijn lacht: "Ik investeer nul tijd erin, mijn broertje doet het allemaal. Hij maakt grapjes dat hij mijn manager is."

"Ik vind de exposure voor het roeien wel belangrijk, maar daarin heb ik nog niet helemaal mijn roeping gevonden. Stel: je bent uitgeselecteerd, zet je dat dan ook op Instagram?"

Trials

In januari zijn de trials voor het nieuwe roeiseizoen. Drie weken lang selectiewedstrijden, met meerdere meetmomenten, waar de bondscoach bepaalt wie het beste is in welke boot. Het is hopen dat Florijns pols dan weer volledig functioneert. "Dat moeten we volgende week even afwachten."

Voor nu is het herstellen van de matineuze krachttraining, die een stel stijve hamstrings opleverde. Dan komt het goed uit dat Florijn de rest van de middag vrij is. Precies genoeg tijd voor een bezoekje aan het Rijksmuseum.