Soccer doet niet onder voor football: gelijkspel tussen VS en Engeland
Soccer doet niet onder voor football. Dat is de verrassende conclusie na een 0-0 gelijkspel tussen Engeland en de Verenigde Staten op het WK in Qatar.
De Britten hebben alles nog in eigen hand in groep B, maar zijn door de Amerikanen wel met beide benen op de grond gezet na hun riante overwinning in hun openingsduel op Iran.
Met fysiek, energiek en dynamisch spel waarin ook veel misging - het had iets van Engels voetbal - bezorgde de VS de Engelsen een vervelende avond. De VS vecht komende dinsdag in een direct duel met Iran om plaatsing voor de achtste finales. Engeland mag niet verliezen van Wales.
Engeland, dat ieder toernooi niet alleen vecht tegen de opponent maar ogenschijnlijk ook tegen de geschiedenis als uitvinder van het voetbalspel, trof de VS twee keer op een WK maar won nog nooit. In 1950 wonnen de Amerikanen met 1-0, tot de recente Argentijnse deceptie tegen Saudi-Arabië statistisch gezien de grootste WK-verrassing ooit. In 2010 werd het 1-1.
Demonen
Hoewel de Engelsen sinds de EK-finale van 2021 verlost lijken van de demonen van grote toernooien en in hun eerste groepsduel in Qatar de Iraniërs met 6-2 oprolden, bleek na de eerste helft tegen de VS dat het voetbal nog ver van 'thuis' verwijderd is.
Sterker nog, het voetbal leek voor rust thuis te horen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan.
Engeland begon nog aardig. Via Kieran Trippier, Jude Bellingham, Bukayo Saka en Harry Kane ging het in de openingsfase even razendsnel, maar Walker Zimmerman kon een schot van Kane tot hoekschop blokkeren. In de naweeën van de corner dribbelde mandekker Harry Maguire met Laurel-en-Hardy-achtig gestrompel zo door de Amerikaanse defensie en vond Sterling, maar ook zonder resultaat.
VS voetbalt met durf
Daarna was het enkel de VS dat de aanval zocht en met durf voetbalde. Vaak was Christian Pulisic de aanjager van het offensief, soms het eindstation. De Chelsea-middenvelder was het dichtst bij de 1-0 toen hij de bal bijna achter Engeland-goalie Jordan Pickford in de bovenhoek jaste. De lat zat in de weg.
Was het niet Pulisic, dan waren het Juventus-bankzitter Weston McKennie en AC Milan-reserve Sergiño Dest die gevaar stichtten. De voormalig Ajax-back draafde op karakteristieke wijze op en neer aan de rechterflank. Met iets minder zonderlinge voorzetten hadden de Amerikanen de eerste helft misschien wel gescoord.
De Engelsen speelden de bal vaak lang en besluiteloos rond en stichtten zelden gevaar voor het Amerikaanse doel. Pas vlak voor rust veerden de Britse fans op. Doelman Matt Turner, tweede keus bij Arsenal, ging gestrekt naar de hoek op een schot van Mount.
Direct na rust leek er weinig veranderd: de VS bleef Engeland vastzetten, alleen leverde het veel minder kansen op dan voor rust.
Na invalbeurten van Jack Grealish en Jordan Henderson kreeg Engeland iets meer grip. Maar ook nadat bondscoach Gareth Southgate Marcus Rashford binnen de lijnen had gebracht, kregen de Engelsen bijzonder weinig voor elkaar. Kane had de winnende nog op zijn voorhoofd, maar zijn kopbal scheerde over de lat.
Zo eindigde het Engelstalige onderonsje in de woestijn in een aardige 0-0 - de vijfde al dit WK - en hield het Amerikaanse soccer zich knap staande tegen het Engelse football. Het jeugdige Team USA kan vast dromen van een WK-sprookje in eigen land in 2026, als de Verenigde Staten, Mexico en Canada het toernooi organiseren.
