Na zenuwslopende week staat Aboukhlal tóch op het WK: 'Mijn grootste droom'
Het is de 44ste minuut van Stade Rennais-Toulouse als de wereld van Zakaria Aboukhlal even instort. Hij moet nog één wedstrijdje in de Ligue 1 ongeschonden doorkomen, vooral géén blessure oplopen, voordat hij met Marokko zijn WK-droom kan gaan beleven. Maar dan voelt de 22-jarige aanvaller een steek in zijn hamstring.
Met een ernstige blik gaat Aboukhlal de kleedkamer in, waar hij de tweede helft niet meer uitkomt. Het ultieme doemscenario dreigt. Nog geen 24 uur nadat bekend was geworden dat hij een plek had bemachtigd in de WK-selectie van Marokko, raakt hij geblesseerd.
En dat uitgerekend na zijn sterke eerste maanden bij Toulouse, waar hij zich met bloed, zweet en tranen terugknokte na het bittere einde van zijn tijd bij AZ. De club waar de Rotterdammer via Willem II en PSV in 2019 belandde.
Want leuk was anders, die laatste maanden in Alkmaar. Na een goed begin, waarin hij vaak scoort, raakt onder trainer Pascal Jansen een basisplek steeds verder uit zicht. Uiteindelijk komt Aboukhlal tot 90 wedstrijden in het eerste elftal van de Alkmaarders.
"Ik zat bij AZ in een heel lastige situatie", kijkt Aboukhlal terug. "Ik viel altijd in en startte eigenlijk nooit. Ik was het er niet mee eens, vond dat ik moest spelen, maar uiteindelijk had ik het te accepteren."
Veilige haven
Wat ook niet meehelpt zijn de fluitconcerten van het AZ-publiek. In de laatste minuut van de play-off-wedstrijd tegen Heerenveen schiet hij zijn ploeg naar de finale van de play-offs om Europees voetbal in de Conference League.
Hij trekt zijn shirt uit en viert het doelpunt met het tricot omgekeerd richting de tribune, zodat de mensen die hem een paar minuten eerder nog uitfloten, beseffen voor wie ze nu staan te juichen.
Niet lang daarna volgt een belletje uit Frankrijk. Toulouse, een ambitieuze club uit de Ligue 1, wil hem hebben. "Ze kwamen met een heel goed plan, ook met het oog op het WK. Anderzijds wist ik ook dat er een risico aan zat, want je moet natuurlijk wel snel wennen aan een nieuwe speelstijl in een nieuw land. Dan kun je zomaar op de bank belanden."
En dat zou héél erg vervelend zijn, want het Marokkaanse elftal bood ook in die moeilijke AZ-maanden altijd een veilige haven. Aboukhlal debuteerde op zijn twintigste voor Marokko, het land waar de zoon van een Libische vader en Marokkaanse moeder kort na zijn geboorte naartoe verhuisd was om op zijn derde weer in Nederland terug te keren.
Fysieke strijd
Hij wordt daarna een vast onderdeel van de selectie en heeft inmiddels dertien interlands achter zijn naam staan.
Maar, zo weet Aboukhlal als hij naar Toulouse vertrekt, een plek in de WK-selectie is voor hem geen vanzelfsprekendheid. De concurrentie is juist in de voorhoede enorm: Marokko beschikt over een heel bataljon aan technische voetballers, dat kans maakte om naar Qatar te gaan.
Hij staat dus voor de zware opgave om zich in een mum van tijd in de basis te spelen bij Toulouse. Maar dat lukt verrassend snel.
"Eigenlijk ging het vanaf het begin heel goed. De Ligue 1 is veel fysieker dan Nederland en het tempo ligt hoger. Maar het blijkt me juist heel goed te liggen: ik ga veel diep, ik houd van de fysieke strijd en van de duels op snelheid."
Midden augustus maakt Aboukhlal tegen Troyes zijn basisdebuut. Hij geeft een assist en raakt zijn plekje daarna niet meer kwijt.
De oproep
En dan is het 11 november 2022. Negen dagen voor de start van het WK maakt Walid Regragui, de nieuwe bondscoach van Marokko, zijn selectie bekend.
"Ik wist dat het net na mijn training, om kwart over twaalf, bekend zou worden gemaakt", vertelt Aboukhlal. "Ik zette buiten naast de kleedkamer de stream aan op YouTube, en er kwamen steeds meer jongens bij om mee te kijken. Dat maakte het nóg spannender, want moet je voorstellen dat je dan niet geselecteerd wordt."
Na een paar zenuwslopende minuten komt Regragui bij de aanvallers. "Hakim Ziyech", "Sofiane Boufal", "Youssef En-Nesyri". En dan: "Zakaria Aboukhlal". De medespelers die over zijn schouder meekijken naar de livestream worden helemaal gek en meppen hem uit dolle vreugde op zijn hoofd.
Aboukhlal stapt een metertje naar voren, gaat door zijn knieën en dankt God. Hij gaat naar het WK!
Het goede nieuws
Maar dan volgt dat moment tegen Stade Rennais. Een dag na die wedstrijd vliegt Aboukhlal vanuit Frankrijk naar Qatar. Op dat moment heeft hij nog geen idee hoe zijn spierblessure herstelt: het zou zomaar kunnen dat hij een paar dagen later alweer in het vliegtuig terug naar Europa zit.
In Doha volgen voor Aboukhlal een reeks medische testen. Na de eerste dag is het nog steeds niet duidelijk of hij aan het WK mee gaat doen of dat er een vervanger wordt opgeroepen.
Maar dan, vier dagen voor de eerste wedstrijd op het WK, volgt het bevrijdende nieuws van de medische staf: hij mag blijven. Aboukhlal, die na zijn blessure stil is geweest op zijn sociale media, zet een foto van zichzelf in het Marokkaanse WK-shirt online. Het is zijn bevestiging van het goede nieuws.
De droom van Aboukhlal is nog springlevend: tegen Kroatië kan hij zijn WK-debuut maken. "Eerst leek het erop dat ik lange tijd uit de roulatie zou liggen. Maar ik heb hier in Doha iedere dag wel vier of vijf keer getraind om het toch nog te redden. Ik ben terug en mijn grootste voetbaldroom gaat uitkomen."
