Dun van leer, dik van smeer: de Limburgse vlaai wil Europese erkenning

Het lijkt een kwestie van tijd voordat de Limburgse vlaai een beschermde Europese status krijgt. Dat betekent dat de echte Limburgse vlaai aan strenge voorwaarden moet voldoen en alleen nog in Limburg of Belgisch Limburg gebakken mag worden.

Vandaag dient Nederland, samen met Vlaanderen, bij de Europese Commissie een aanvraag in om de Limburgse vlaai te laten erkennen als Beschermde Geografische Aanduiding (BGA). De Vlaamse minister Brouns gaat ervan uit dat de Europese Commissie snel tot erkenning overgaat.

Als dat gebeurt, staat de Limburgse vlaai voortaan in het rijtje beschermde Europese streekproducten, net zoals parmaham uit de Italiaanse stad Parma, cider uit Bretagne of Gouda kaas.

Oud Limburgs product

Vlaaien uit de rest van de wereld mogen dan niet meer als Limburgse vlaai verkocht worden. En dat is maar goed ook, zegt Christine Nijssen van Christine's Bekkerie uit Neer tegen de omroep 1Limburg. "Het is een van de oudste producten uit Limburg. Vlaai, daar praat iedereen over. Het wordt nagemaakt door anderen, maar die doen echt niet zo goed hun best. Voor de Limburgse vlaai moet je bij de bakker zijn."

Haar collega Paul Hagedoren uit Hoensbroek zei al in 2016: "Een toerist die bij een supermarkt een kleffe vlaai koopt voor een paar euro denkt dat hij een echte Limburgse vlaai in handen heeft. Wat moet die wel niet denken? Een echte Limburgse vlaai is geen diepgevroren schijf van acht dagen oud en ook geen product dat dagen in de koeling ligt."

Een echte Limburgse vlaai?

De definitie van een echte Limburgse vlaai is te vinden bij de VRT. Het gaat om een rijk gevulde taart (in de volksmond: "dun van leer, dik van smeer") met een diameter van minimum 10 centimeter en maximaal 30 centimeter, aldus de Vlaamse omroep. Ze bestaat uit een bodem, vulling en eventueel een toplaag, gevuld met fruit, rijstepap, crème, griesmeelpap, verse kaas, suiker/ei vulling of een combinatie hiervan.

De Limburgse vlaai kan voor het bakken afgewerkt worden met een deksel, latjes of kruimels en suiker. De bodem heeft een dikte van maximaal 1 centimeter na het bakken en moet zo stevig zijn dat je een taartpunt uit de hand kunt eten.