Hassan leert van nederlagen: 'Ik haatte verliezen, maar het motiveert me nu wel'
Voorlopig voltrekt het jaar 2022 zich vrij anoniem voor Sifan Hassan. De tweevoudig olympisch kampioene van Tokio bleef lang weg van de atletiekbaan en toen ze haar rentree uiteindelijk maakte bij de WK in Eugene, bleek winnen ineens een stuk moeilijker dan in het verleden. "Ik vind het goed om te verliezen. Dat motiveert me om harder te trainen."
Hassan loopt vanavond in Zürich bij de finale van de Diamond League de 5.000 meter. Die afstand, waarop ze vorig jaar in Tokio een van haar twee gouden olympische medailles veroverde. De andere gouden plak noteerde ze op de 10.000 meter.
Bij de WK in Eugene in juli gokte Hassan, woonachtig en trainend in Amerika, na een lange rustperiode opnieuw op haar gouden afstanden van Tokio, maar haar inactiviteit brak de superatlete op. Ze finishte op de 10.000 meter als vierde en op de 5.000 meter als zesde. Tegenvallend dus.
Focus kwijt
Haar mindere optreden op de WK was terug te voeren op de trainingsarbeid in de voorafgaande maanden. Of beter gezegd: het gebrek aan trainingsarbeid. Hassan was na haar imposante en succesvolle olympische optreden de focus even kwijt.
De geboren Ethiopische had tijd nodig om alle indrukken te verwerken, nieuwe doelen te bepalen en de focus weer op atletiek te krijgen. Het altijd maar willen winnen, was uit haar hoofd verdwenen.
Na de WK volgde wel winst op de 3.000 meter bij de Diamond League-meeting in het Poolse Chorzow, een zege die werd gevolgd door een misstap en de vierde plaats bij de 3.000 meter tijdens de Diamond League-wedstrijd in Lausanne. Voor iemand die doorgaans doodziek van een nederlaag was, bleef ze opvallend vrolijk.
Geen excuses
"Als ik vroeger verloor dan wilde ik weg, met niemand meer spreken", zegt ze over haar mindset. "Ik houd niet van verliezen, maar ik ga wel harder werken. Je kunt wel met allerlei excuses komen, maar dat werkt niet motiverend."
Hassan had voor Lausanne vijf dagen niet kunnen trainen. Ze was met een voet in glas terechtgekomen. "Ik had kunnen zeggen: ik heb geen zin, omdat ik vijf dagen niet heb kunnen trainen. De voet deed nog zeer, maar ik wilde lopen."
Dat ze bij de WK een ondergeschikte rol speelde, deed haar geen zeer. Eigenlijk was het perfect dat ze geen medaille won. "Ik ben harder gaan trainen, zodat ik beter word. Ik ben een tijger geworden. Ik heb mezelf nog nooit zo sterk gezien. Ik ben in de vorm van mijn leven."
Toch zei ze na Lausanne de Diamond League-wedstrijd in Brussel af. Ze was niet fit. Vanavond in Zürich gaat ze zich nog wel mengen. Het eindklassement bij de Diamond League is aardig wat geld waard.
Halve marathon
Hassan kijkt aan het einde van het seizoen al uit naar 2023, het jaar waarin de wereldkampioenschappen atletiek (Boedapest) opnieuw op de kalender staan. "Ik wil dit jaar misschien nog het wereldrecord op de 10.000 meter aanvallen en kijken of ik de halve marathon onder 65 minuten kan lopen." Definitief zijn die plannen nog niet.
Maar haar hoofddoelen zijn de WK in 2023 en de Olympische Spelen in 2024. Na zo'n tussenjaar is de honger naar medailles weer gegroeid. "Ik wil er alles uithalen. Ik weet dat er heel veel in mij zit en dat wil ik ook terugzien", blikt ze vooruit. "Ik wil een powervrouw zijn. Soms is verliezen goed. Dan zie je wie je bent."
