Hassan heeft haar lesje wel geleerd: 'Met alleen talent red je het niet'
Een mens is nooit te oud om te leren. Ook niet als die naar de naam Sifan Hassan luistert. De 29-jarige specialiste op de midden- en lange afstand houdt aan alle mondiale toernooien waar ze in haar leven aan deelnam een speciale herinnering over.
De WK van 2015 in Peking was, met brons op de 1.500 meter, haar doorbraak. Londen 2017 was, met een derde plaats op de 5.000 meter, een bevestiging van haar kunnen.
Meesterwerk
Doha 2019, met de gouden dubbelslag op 1.500 en 5.000 meter, was de definitieve doorbraak op het allerhoogste podium. De Olympische Spelen van Tokio waren haar absolute meesterwerk. In Japan speelde ze met goud op de 5.000 en 10.000 meter plus brons op de 1.500 meter het schier onmogelijke klaar.
Ook Eugene 2022 krijgt een speciaal plaatsje in Hassans hart. Vierde op de 10.000 meter, zesde op de halve afstand. Hoe vreemd het ook klinkt, het maakte de vierde WK waar ze haar opwachting maakte voor haar speciaal. "Het was een wijze les."
Met haar 14.48,12 was ze bijna twee seconden langzamer dan de Ethiopische winnares Gudaf Tsegay, haar voormalige landgenote die 14.46,29 noteerde.
Heel hard trainen
Het verschil maakte in ieder geval één ding duidelijk. "Een mens moet heel hard trainen om te kunnen winnen. Met talent alleen red je het niet."
"Een mens moet heel hard trainen om te kunnen winnen. Met talent alleen red je het niet."
Liefst, zo leek het althans in de catacomben van het Hayward Field Stadium, had ze onmiddellijk na haar mislukte missie op de 5.000 meter haar trainingsschoenen gepakt om de draad weer op te pakken. Ze had slim gelopen, alles gegeven en gemakkelijk standgehouden. Toch verliet ze met lege handen de studentenstad aan de Amerikaanse westkust.
"Ik was goed. De rest was beter."
Keerzijde
Ze betaalde de prijs voor de post-olympische maanden waarin Hassan, 49 kilogram bij een lengte van 1.70 meter, het tengere lichaam noodgedwongen rust gaf. Fysiek, maar zeker ook mentaal maakte ze kennis met de keerzijde van haar drie olympische medailles.
De negen maanden pauze waren een onontbeerlijke investering met oog op de WK van 2023 in Boedapest en vooral de Zomerspelen van 2024 in Parijs. Hassan wist wat dat voor 2022 betekende.
"Wie slaapt, kan niet winnen", zei ze daar na de 10.000 meter al over. Ze kon zich het uitstapje veroorloven. "Want ik heb alles al gewonnen wat er te winnen valt."
Slim spel
Hassan probeerde op de voorlaatste dag in Eugene het spel daarom maar slim te spelen. Ze liep zuinig achter in het veld en probeerde vlak voor het ingaan van de laatste bocht vanaf de uiterste binnenkant van de baan de ultieme aanval in te zetten. Ze versnelde, maar moest al snel concluderen dat die inspanningen voor niets bleken.
Ze had zich niet helemaal aan de opdracht van haar coach Tim Rowberry gehouden, zo gebood de eerlijkheid haar te bekennen. Die sommeerde haar vooraf om na 4.700 meter met de ultieme aanzet te komen. Dat bleek evenwel te veel gevraagd voor Hassan in deze vorm. "Ik was vooraf al bang dat die 300 meter te veel was om zo'n aanval vol te houden. Dat bleek wel."
De Hassan van Eugene is nu eenmaal niet de Hassan van Doha en, vooral, Tokio, wist ze als geen ander. "Vroeger maakte het niet uit wat ik deed." Nu wel, bedoelde ze duidelijk te maken zonder die woorden daadwerkelijk in haar mond te nemen.
Remedie
De Europese kampioenschappen in München laat ze komende maand aan zich voorbijgaan. Wel staat er een aantal wedstrijden in de Diamond League met potlood in haar agenda. Hard werken en veel lopen, het is Hassans enige remedie. Lachend: "Ik heb mijn lesje wel geleerd."
