Ongrijpbare Tannane terug in Nederland: 'Wist al dat het buitenland keihard was...'
Het is de zomer van 2017 en Oussama Tannane is op vakantie. Na hectische maanden bij Saint-Étienne heeft hij zichzelf en een paar vrienden een weekje rust gegund in de Turkse kustplaats Izmir.
Tannane ligt even lekker op bed in zijn hotelkamer als plots de receptie belt. Of hij naar beneden kan komen. "Göztepe bleek voor me in de lobby te zitten. Ik snapte eerst totaal niet wat er aan de hand was, maar deed wat me werd gevraagd."
De directie van de plaatselijke club had via via vernomen waar Tannane zijn vakantie vierde. "Eenmaal beneden zag ik al die gasten daar voor me zitten en ging ik met ze in gesprek. Ze vertelden dat ze me heel graag wilden hebben."
En dat deed Tannane wel wat. Bij Saint-Étienne wilde hij namelijk weg. Hij was er sterk begonnen en speelde mooie wedstrijden in de Europa League, maar toen er een nieuwe trainer kwam, werd het snel minder. Uit het niets verloor hij zijn basisplek en het perspectief op een rol van betekenis.
Afgeketst
De mannen van Göztepe hadden het doel van hun onaangekondigde bezoekje bereikt. Tannane had ze aangehoord en met de minuut een beter gevoel gekregen bij de Turkse subtopper, beroemd om hun bloedfanatieke aanhang. Met een opgewonden gevoel liep Tannane terug naar zijn hotelkamer.
Toch mocht het uiteindelijk niet zo zijn. Göztepe ging in gesprek met Saint-Étienne, maar de Franse club accepteerde het bod van de club niet. Een huurtransfer naar La Liga-club Las Palmas volgde, maar Tannane werd er nooit gelukkig. Hij voelde zich alleen op het Canarische eiland.
Terug naar Nederland dus. Bij FC Utrecht en Vitesse zette hij zichzelf weer op de kaart. In zijn tweede seizoen in Arnhem ging het echter mis. Tannane botste met trainer Thomas Letsch en hij moest op zoek naar een nieuwe club.
Op dat moment had Tannane geen idee waar hij naartoe zou gaan. Tot zijn zaakwaarnemer belde en hem een rijtje clubs met interesse voorschotelde. Eén daarvan: Göztepe.
"Ik ging daarna kijken bij een thuiswedstrijd en dacht: wow. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt. De supporters zorgden voor een muur van geluid. Ik zat gewoon te trillen. Ik zei tegen mijn zaakwaarnemer meteen: hier wil ik tekenen, hier wil ik knallen."
Acht millimeter
En dit keer ging het wel door. Tannane tekende een contract en was vastbesloten Göztepe uit de degradatiezone te helpen. Maar na zijn beroerde laatste maanden bij Vitesse was hij niet wedstrijdfit. Althans, dat vond hij zelf.
"Ik zei tegen de trainer dat ik even nodig had om fysiek op orde te komen. Ik was bang om iets te scheuren als ik meteen wedstrijden ging spelen. Maar hij zei dat hij me echt meteen nodig had. Ik zei daarop dat ik dan wel eerst een scan wilde laten maken. Toen bleek er scheur van acht millimeter in mijn kuit te zitten."
Na een herstelperiode van een maand merkte hij dat de situatie was veranderd. "We stonden laag en verloren veel. Het vertrouwen was helemaal weg. Na mijn eerste vijf wedstrijden werd de trainer ontslagen, waarna een groep basisspelers om onbekende redenen niet meer mocht spelen."
"De trainer vertelde me later dat de president had geëist dat er spelers met lange contracten werden opgesteld, zodat ze die na degradatie nog konden verkopen." Uiteindelijk wist Göztepe niet te ontsnappen aan een plek onder de rode streep en kwam er een teleurstellend eind aan zijn tijd in Izmir.
"Voetballen in Turkije was geen droom van me, maar wel iets wat ik altijd al eens wilde meemaken. Ik baalde er enorm van hoe het afliep. Mensen hadden me vooraf nog gewaarschuwd voor dit soort dingen, maar ik wilde het niet geloven."
Terug in Nederland
Tannane is nu weer neergestreken in Nederland, bij NEC. Een ervaring rijker, maar een tweede buitenlandse illusie armer. "Ach, ik wist al dat het buitenland keihard is... Dat leerde ik al eerder. In Nederland word je als buitenlandse speler goed in een groep opgenomen, maar buiten de grenzen is dat lang niet altijd het geval."
Nu hoeft hij in elk geval niet meer te twijfelen of hij zich thuis voelt. Dat gevoel komt helemaal terug als hij in Almelo is, bij zijn oude club Heracles waar hij tussen 2013 en 2016 speelde. Een week geleden was hij daar op bezoek toen NEC een oefenwedstrijd speelde tegen Heracles.
Als hij zijn weg naar de perszaal probeert te vinden, wordt duidelijk dat hij hier nog lang niet vergeten is. René Kolmschot wil even kletsen, Bilal Başacikoglu wil een boks en een knuffel. De ene na de andere oude bekende komt langs.
Zijn Turkse avontuur lijkt alweer lang geleden en na drie maanden niet wedstrijdfit te zijn geweest, kan hij inmiddels alweer "lekker op en neer rennen". Zondag mag hij dat ook weer in een officieel duel gaan doen, als NEC in de eerste wedstrijd van het seizoen FC Twente ontvangt.
