Polsstokspringer Vloon naar WK-finale, estafetteploegen missen finale 4x100 m
Menno Vloon is bij de wereldkampioenschappen atletiek in Eugene met een sprong over 5,75 meter doorgedrongen tot de finale bij het polsstokhoogspringen. De hoogte was in de kwalificatie voldoende om tot de beste twaalf springers te behoren die zondag om de medailles gaan strijden.
Rutger Koppelaar lukte het niet de finale te bereiken. Hij deed drie mislukte pogingen op 5,75 meter. Met een geslaagde poging op 5,65 eindigde hij als dertiende, net buiten de finaleplaatsen.
Derde poging
Vloon ging zonder problemen over de starthoogte van 5,30 meter. Daarna ging het bij zijn eerste poging op 5,50 meter mis. Zijn tweede sprong was wel succesvol. Daarna volgde soepeltjes 5,65 meter. Met 5,75 had de Nederlandse recordhouder meer problemen. Zijn eerste twee sprongen mislukten. Zijn derde was raak en meteen ook voldoende voor een volgend optreden op zondag.
"Alles is mogelijk in de finale", zei de Nederlandse recordhouder, die door een geblesseerde hak een moeizame voorbereiding op de WK kende. "Ik ben bij een training op stenen geland en heb daarbij een hakblessure opgelopen. Ik heb de Nederlandse kampioenschappen en andere wedstrijden geschrapt", keek hij terug op zijn aanloop naar de de titelstrijd in Eugene.
Koppelaar baalt
Rutger Koppelaar lukte het niet Vloon te volgen. Hij begon op 5,50 en had daar maar één poging voor nodig. Toen de lat op 5,65 werd gelegd, ging hij ook moeiteloos over die hindernis. Bij 5,75 ging het drie keer mis en wist Koppelaar dat hij afhankelijk was van anderen of hij toch de finale zou halen. "Twee slordige fouten op 5,75 meter en een te lichte stok", gaf Koppelaar aan waarom zijn kwalificatie mislukte. "Balen, maar ik blijf positief."
De Nederlandse estafetteploegen slaagden er niet in een finaleplaats af te dwingen op de 4x100 meter. De mannenformatie eindigde in de serie als zesde in 39,07 seconden. Het vrouwenkwartet deelde in de serie de zesde plaats met Denemarken in 43,46 seconden. De ploegen moesten bij de eerste drie van de serie eindigen of tot de twee tijdsnelste verliezers behoren.
Te weinig snelheid
De mannenploeg, bestaande uit Hensley Paulina, Taymir Burnet, Joris van Gool en Raphael Bouju, kwam halverwege op achterstand te lopen en noteerde een tegenvallende tijd.
"Dit was niet zo goed. Vroeger profiteerden we van scherpe wissels, maar dat doen andere landen inmiddels ook. We moeten met zijn allen sneller worden", keek Van Gool terug op de moeizame race. "De trainingen waren scherp, maar we verloren na de start al snel terrein", voegde Paulina eraan toe.
Nederland finishte aanvankelijk als zevende. Japan werd echter gediskwalificeerd, waardoor het team nog een plaats opschoof. De finale bleef echter buiten bereik. De Amerikaanse ploeg was over twee series de snelste met 37,87 seconden.
Ook de Nederlandse vrouwenploeg redde het niet. De formatie moest het in Amerika doen zonder ervaren sprintsters als Dafne Schippers en Jamile Samuel en raakte kort voor de series Marije van Hunenstijn kwijt door een blessure. Ze werd vervangen door Andrea Bouma, een specialiste van de 400 meter.
Het kwartet Bouma, Zoë Sedney, Minke Bisschops en Naomi Sedney finishte uiteindelijk op de met Denemarken gedeelde zesde plaats. "Dit is natuurlijk niet de sterkste opstelling. We wisten dus dat het lastig zou worden", keek Naomi Sedney terug op de race.
Prima gedaan
"Ik denk dat we het gezien de omstandigheden prima hebben gedaan. Je moet roeien met de riemen die je hebt. Ik denk niet dat er veel meer mogelijk was", aldus de oudste en meest ervaren Sedney.
Voor Bouma was de 4x100 meter een nieuwe ervaring. "Dit zijn mijn eerste WK in de buitenlucht en dan ineens op een voor mij totaal andere discipline. We hebben het uitgebreid besproken, want ik maak ook deel uit van de ploeg op 4x400 meter, die zaterdag moet lopen. Het kon wel"', zei Bouma over haar invalbeurt.
De Amerikaanse vrouwenploeg was de snelste in de series met 41,56 seconden. Jamaica zette zonder de topsprinters Shericka Jackson, Shelly-Ann Fraser-Pryce en Elaine Thompson-Herah de derde tijd (42,37) neer.
