Na het schaatsseizoen komen de vragen: verkassen, stoppen of toch doorgaan?
Met een muts en een mondkapje op zit hij daar, haast onherkenbaar, op de slotdag van het schaatsseizoen. Tweevoudig olympisch kampioen Nils van der Poel hoeft zondag niet meer in actie te komen, maar is wel bijna de hele middag op het middenterrein van Thialf te vinden.
Ontspannen hangt hij op een muurtje bovenaan de tunnel. Af en toe draait hij zich om naar de schaatsers in de bocht achter hem, hij kletst wat met zijn coach en maakt hier en daar een praatje met de sporters die op dat moment nog zijn collega zijn. Nu het seizoen erop zit, zijn het oud-collega's.
Zijn hart dwingt Van der Poel een andere weg in te slaan. Hij is regerend wereldkampioen, olympisch kampioen en wereldrecordhouder op de vijf en tien kilometer, maar voelt diep van binnen: "Ik moet een nieuw avontuur aangaan." Wat dat wordt? "Daar ga ik op vakantie eens goed over nadenken."
Vanaf zijn zitje op het middenterrein ziet de tweevoudig olympisch kampioen zondag keer op keer mede-goudenmedaillewinnaars zegevieren bij de wereldbekerfinale. Zondag kent alleen de 500 meter bij de mannen een andere winnaar dan in Peking, bij afwezigheid van de Chinees Tingyu Gao.
'Ik wilde vooral heel snel zijn'
De dubbele zege van Erin Jackson op de 500 meter was dan ook zeker geen verrassing meer. Hoe anders was dat bij de eerste internationale krachtmeting in het Poolse Tomaszów, half november, toen ze de toon zette voor een sensationele winter met haar eerste wereldbekeroverwinning ooit.
"Ik had vooraf eigenlijk helemaal geen verwachtingen voor dit seizoen, omdat ik vorig jaar geen internationale wedstrijden heb gereden. Ik wilde vooral snel zijn", zegt Jackson.
Dat is de vrouw die pas in 2016 voor het eerst op schaatsen stond meer dan gelukt. Ze volgde Nao Kodaira op als olympisch kampioen en reed uitgerekend tegen de Japanse haar laatste race van het seizoen. "Het is altijd een eer om tegen Nao te rijden, ze is een grootheid. Nu ik ook de wereldbeker heb gewonnen, voelt het seizoen helemaal compleet."
Waar Van der Poel op zijn hoogtepunt op zoek gaat naar uitdagingen buiten het schaatsen, is Jackson vastberaden nog meer titels op het ijs te pakken. "Ik kijk ernaar uit dit succes de komende vier jaar uit te bouwen."
Gaat Takagi ook stoppen?
De grote vraag is of ook de 27-jarige Miho Takagi er volgend seizoen nog bij is. De Japanse, meervoudig olympisch kampioene en wereldkampioene allround (2018) én sprint (2020), twijfelt openlijk of ze nog doorgaat.
"Ik heb me zo gefocust op de Spelen van Peking, dat ik nu eerst even rust nodig heb in mijn hoofd voor ik een besluit neem." Wat de keuze bemoeilijkt, is dat er nog geen duidelijkheid is over de toekomst van Johan de Wit. De Nederlandse coach bracht Takagi naar de wereldtop, maar zijn contract loopt af en is nog altijd niet verlengd.
"Het is voor ons allebei moeilijk. Ik heb nu vooral tijd nodig om erover na te denken. We gaan het zien."
Bergsma en Roest wisselen mogelijk van ploeg
Als Van der Poel nog maar eens even de benen strekt, maken de massastart-rijders zich klaar voor de sluiting van het schaatsseizoen. Na afloop van de mannenrace praat de winnaar van het brons, Jorrit Bergsma, ook over zijn toekomst.
Bergsma wil nog wel een paar jaar door, maar bij welke ploeg? "Daar ga ik me de komende weken op beraden, op dit moment weet ik het niet." Een vertrek bij de ploeg van Jillert Anema, al meer dan een decennium zijn trainer, sluit de 36-jarige stayer niet uit.
"Ik ben in gesprek met een andere ploeg, dat is een heel positief gesprek geweest." De mogelijkheid om samen te gaan werken met Jac Orie, trainer van Jumbo-Visma, ligt volgens Bergsma "reëel op tafel".
Een week geleden liet ook Patrick Roest weten dat hij om zich heen kijkt. De rijder van Jumbo-Visma, die de wereldbekerfinale miste door een coronabesmetting, ging om de tafel met Reggeborgh, de ploeg van Gerard van Velde.
"Ik vind het goed om met beide partijen een goed gesprek te voeren en daar mijn keuze op te baseren. Daar heb ik nu nog niet de tijd voor gehad", zei hij voor de WK allround waar hij achter Van der Poel tweede werd.
Voor sommigen zijn er geen grote knopen om door te hakken. Irene Schouten lijkt nog helemaal op haar bij plek Team Zaanlander van Anema. Wat voor reden zou ze ook hebben om na een droomseizoen te verkassen?
Haar cijfers over de afgelopen vierenhalve maand zijn Kramer- en Wüstiaans: acht gereden, acht gewonnen op de 3.000 meter, vier zeges in vijf optredens op de 5.000 meter en vijf uit zes op de massastart. In nog geen maand tijd werd ze drievoudig olympisch kampioene en wereldkampioene allround.
Geweldig einde
"Het begon met winst en eindigt met winst", straalt Schouten, die afgelopen week twijfelde of ze wel mee zou doen aan de wereldbekerfinale. "Na de WK allround kon ik gewoon niet meer. Maar ik wil zo'n vol Thialf niet missen. Geweldig om met dit publiek nog zo te eindigen."
"Het was niet normaal", vat ze haar seizoen in vier simpele, maar veelzeggende woorden samen. "Dit had ik van tevoren niet durven dromen. Drie olympische gouden plakken en ook nog wereldkampioen allround worden. Ja, niet normaal."
