Otter geeft zijn shorttracksters een '9', maar maakt zich zorgen over mannen
De Olympisch Spelen zitten erop voor Jeroen Otter en zijn shorttrackploeg. En wat doe je als coach, bezeten van de sport, op de eerste dag zonder shorttrack? Juist, erover (na)praten. Otter blikt terug. "We hebben veel meegemaakt en veel overwonnen."
De wens vooraf was duidelijk. Otter wilde met zijn team meer medailles winnen dan vier jaar terug in Pyeongchang, waar Oranje thuiskwam met vier plakken. Vier jaar later is de oogst in aantal hetzelfde, maar in kleur niet. Het aantal goud is verdubbeld, van één naar twee.
De opbrengst is vooral toe te schrijven aan Suzanne Schulting. Zij won individueel goud, zilver en brons en veroverde met Xandra Velzeboer, Selma Poutsma en Yara van Kerkhof goud op de aflossing.
Bekijk hieronder alle medailles van de Nederlandse shorttrackers in Peking.
Otter geeft zijn vrouwen een 9 als rapportcijfer. "De aflossing was natuurlijk de kers op de taart, maar als ik zie dat we op de 1.500 meter met drie van onze trainingsploeg (ook de Belg Hanne Desmet, red.) vertegenwoordigd zijn, dan is dat geweldig. Dat was normaal alleen vergeven voor een land als Korea."
Maar waarom dan geen 10? Waar zit het kritiekpunt? "Ik denk dat we op de 500 meter, met de kwaliteit die we in huis hebben, meer hadden kunnen doen...", stelt Otter, die Schulting op die afstand zilver zag pakken, waar Poutsma en Velzeboer al in de kwartfinales sneuvelden.
"Het is voor beiden hun eerste Olympische Spelen. Op die 500 meter laten zij toch iets liggen. Want ze hebben snelheid genoeg en beschikken over een bepaalde behendigheid, maar kwamen toch ergens iets tekort. Heel erg jammer, want qua potentie zit het erin."
Mannen geen medailles
Waar de vrouwen dus voor de medailles zorgden, bleef de teller bij de mannen op nul steken. "Fysiek was iedereen ongelooflijk goed in orde", legt Otter uit. "Blijkbaar lukte het overbrengen van het tactische plan beter bij de vrouwen dan bij de mannen."
Het zorgt bij de coach voor ontevredenheid. "Ook omdat ze fysiek in staat zijn om bepaalde dingen te doen, maar het komt er niet uit omdat ze niet elke rit met dezelfde manier van strijden, van een bepaalde overgave, met de ballen in de broek, ingaan..."
"En het meest frustrerende is dat we het volgende week niet zomaar kunnen overdoen. Je moet vier jaar wachten om het weer te kunnen laten zien. Dat maakt het tot een uniek evenement, maar ook een frustrerend evenement."
Kanoën in Canada met zoonlief
Voor nu zit het werk er even op. En dus is de vraag: wat gaat de bondscoach nu doen? "Ik denk aan een groot avontuur, ergens in het noorden van Canada. Naar de Poolzee kanoën. Dan ben je wel een paar weken onderweg."
Dat hoopt Otter samen met zijn zoon te doen. "Even kijken of ik hem onderweg nog wat wijze lessen kan bijbrengen. Hij is zeventien, dus ik hoop dat hij nog iets van zijn vader aanneemt."
