Lodewijks teleurgesteld over ontslag bij KNVB, maar: 'Mooi moment om te resetten'

Hij weet dondersgoed hoe de hazen lopen, toch was het een grote teleurstelling. Toen na het tegenvallend verlopen EK voetbal bondscoach Frank de Boer bij de KNVB van het toneel verdween, trok die min of meer Patrick Lodewijks, de keeperstrainer bij het Nederlands elftal, in zijn kielzog mee.

"Het is een beetje gemeengoed geworden dat als er een nieuwe hoofdcoach komt, er vaak ook wijzigingen in de staf zijn", kijkt Lodewijks terug. "Dus op het moment dat Louis van Gaal bondscoach werd, wist ik dat de kans groot zou zijn dat ik niet zou kunnen blijven. Teleurstellend natuurlijk. Ik vond het een ontzettend leuke baan."

Luister hieronder naar het interview met keeperstrainer Patrick Lodewijks.

"En ook eervol", vervolgt Lodewijks, die de periode vanaf 2014 onder Guus Hiddink meegerekend in totaal vijf jaar keeperstrainer van Oranje is geweest, maar zijn plekkie kwijtraakte aan Frans Hoek. "Het is best bijzonder om je land te vertegenwoordigen en dan is het jammer dat het op deze manier stopt."

"Als je zelf aantoonbaar heel grote fouten hebt gemaakt en daarop wordt afgerekend, is dat makkelijker te accepteren dan dat je weg moet, omdat de hoofdcoach wordt ontslagen. Maar ja, ik zeg wel vaker: dat is de wereld waarin ik werk en gelukkig niet de wereld waarin ik leef."

Uitgewerkt plan

Met zijn vertrek kwam tot zijn verdriet ook een eind aan zijn bemoeienis met het opleiden van jonge keepers in Nederland. Want daar bestond, toen hij in 2018 voor de tweede keer in KNVB-dienst trad, tot verbijstering van de 54-jarige oud-doelman van PSV, FC Groningen en Feyenoord helemaal geen uitgewerkt plan voor bij de voetbalbond.

"Dat verbaasde mij echt. Ik dacht: er hebben hier toch heel veel mensen voor mij gezeten met heel veel verstand van keepen, waarom hebben die daar niets aan gedaan? Het is makkelijk om te roepen: we hebben geen topkeepers meer. Maar volgens mij moet je, als je dat vindt, de vraag stellen: waaróm hebben we die niet en wat kunnen we daaraan doen? Nou, dat heb ik met een grote groep mensen opgepakt."

De insteek was: hoe kun je keepers van onder de dertien jaar zodanig beïnvloeden dat ze bepaalde aspecten van het keepen veel sneller leren en zich sneller ontwikkelen? Lodewijks: "Drie jaar zijn we bezig geweest om daar vorm aan te geven en het zou nu worden uitgerold naar de clubs."

"Ik was ook coördinator van alle keeperstrainers van de nationale jeugdteams. We hebben een portfolio gebouwd, zodat keepers kunnen worden gevolgd en er een overdracht kan zijn als een keeper naar een oudere leeftijdsgroep gaat, zodat er een goed beeld van zo'n jongen bestaat."

Lodewijks: "We hebben goede keeperscoaches bij de KNVB zitten en die zouden een nauwer contact moeten hebben met de trainers van de clubs waar die jongens spelen, om te kijken of we samen - met name samen - zo'n jongen wat sneller naar een hoger niveau kunnen tillen."

Betrokken

Het gaat Lodewijks, die ook bij Feyenoord en het Engelse Everton de keepers heeft getraind, aan het hart dat hij daar nu niet meer bij is betrokken. "Ik zou het wel prettig vinden als alles wat ik met een heleboel mensen bij de KNVB heb opgestart een vervolg gaat krijgen. En dat ik over een aantal jaren kan denken: hé, dat heb ik toch mooi op poten gezet."

"Bij alle clubs waar ik heb gewerkt, heb ik geprobeerd wat achter te laten. Je bent er vrij in om het te veranderen, maar er ligt wel wat. Ga daarmee verder of ga het op jouw manier net iets anders doen. Maar de basis is goed, dus ga het uitbouwen."

Aan dat uitbouwen komt Lodewijks nu zelf niet aan toe, als werkloze keeperstrainer. "Het klinkt heel gek, maar ik ben geen moment in paniek geweest nadat ik geen baan meer had. Ik heb best wel hectische jaren achter de rug, ook op privégebied. Dit is een mooi moment om te resetten. Even niets is ook goed, merk ik, aan mezelf en aan mijn lijf."

Knock-out

In 2015 verongelukte Lodewijks echtgenote, met wie hij drie kinderen heeft. "Het gaat nu echt wel weer goed met me, maar het is een enorme klap geweest. Yvonne is er nog dagelijks voor mij. Dat gaat ook nooit weg. Ik heb een nieuwe vrouw ontmoet, ben vorig jaar getrouwd en voel mij ook weer gelukkig. Maar die schade gaat nooit meer weg. Dat hoeft ook niet; het mag er gewoon zijn."

Zo zijn er de momenten dat hij denkt: dat had ze moeten meemaken. "Ik ben inmiddels twee keer opa en Estelle, mijn huidige vrouw, is nu gewoon de oma voor mijn kleinkinderen. Die weten niet beter. Maar het was wel mooi geweest om te zien hoe Yvonne als oma zou zijn geweest, al was het maar één keer. Dat weten we nu niet. En daar komen we ook nooit achter."

"Het leven kan soms heel hard zijn", mijmert Lodewijks in zijn Limburgse onderkomen. "Je kunt weleens een knock-out krijgen. Maar dan gaat het erom: hoe sta je daarna op? Ik denk dat dat wel goed is gelukt. Ik kan 's ochtends echt wel met een glimlach opstaan."

Toch heeft het overlijden van zijn vrouw hem wel veranderd, beseft hij. "Ik kon vroeger echt wel chagrijnig zijn van een nederlaag en ik kon heel blij zijn met een overwinning. Maar als zoiets je is overkomen, wordt werk wel heel relatief. Ik ben sindsdien nooit meer euforisch geweest om een overwinning, maar ik ben ook niet compleet van de kaart als we verliezen. Er zijn echt belangrijkere dingen in het leven."