Atletiekkoningin Sifan: 'Ben gewoon een gek persoon die haar dromen volgt'
Sifan Hassan kwam naar de Olympische Spelen in Tokio met een loodzware missie: drie medailles op drie individuele afstanden. Dat lukte haar zaterdag op de 10.000 meter, door haar tweede gouden olympische medaille te winnen. Na afloop wilde ze maar één ding: slapen, slapen, slapen.
Op de slotdag van de Spelen, een dag na haar tweede gouden medaille, had Hassan dan ook heerlijk geslapen. "Ik was zo moe, ik heb zelfs niet gedroomd over die medailles", vertelt ze in een interview met NOS-presentatrice Dione de Graaff. "Het was vooral lekker toen ik wakker werd, want ik had geen stress meer. Ik heb het waar gemaakt. Fantastisch."
Het plan om drie afstanden te lopen in Tokio begon een jaar geleden eigenlijk als grapje. "Een vriend van me, die geen verstand heeft van atletiek, zei: 'waarom loop je geen drie afstanden?' Ik moest eerst lachen, maar daarna dacht ik: dat doet niemand. Dus ben ik heel hard gaan trainen."
In Tokio veroverde Hassan naast het goud op de 10.000 meter ook het goud op de 5.000 meter en pakte ze een bronzen medaille op de 1.500 meter. "Ik ben nergens bang voor, maar dit is ook ongelooflijk. Ik wil gewoon mezelf uitdagen, anders vind ik het saai. Één afstand is niets, dus ik wilde het gewoon proberen."
Bekijk hieronder de gouden en bronzen races van Hassan in Tokio.
Gaat ze dan in Parijs misschien ook nog voor de marathon? "Ja, dat wil ik wel hoor", vertelde Hassan. "Ik dacht altijd dat lange afstanden saai zijn, maar ik geniet er juist van hoe moe je dan wordt. Als je zo'n lange afstand loopt en dat ook uitloopt, daar geniet ik van. Alles wordt daarna ook makkelijker."
Na afloop van die tweede gouden race bleef Hassan in het stadion om de estafetteploegen aan te moedigen. "Dit maakt de Spelen zo bijzonder. Je doet het voor je land en je wilt dat Nederland wint. Het gaf me ook echt energie, terwijl ik hartstikke moe was. Ik was mezelf gewoon vergeten."
Hassan liep in Tokio alle wedstrijden met een blessure aan haar bovenbeen. "Mentaal ben ik moe, maar fysiek niet. Ik heb niet voor niets zoveel getraind en zoveel kilometers gelopen. Wij mensen zijn zo bijzonder in hoe we met alles omgaan. We zijn echt veel beter dan we denken. Ups en downs maken je sterker, zolang je maar niet blijft liggen. Het is opstaan en doorgaan."
Drie medailles op drie individuele afstanden: sinds 1988 was dat niet meer gepresteerd op de Spelen. De BBC noemde haar 'de allerbeste'. "Nee hoor, ik ben gewoon een gek persoon die haar dromen volgt."
