Geurts verrast zichzelf met olympische kandidatuur: 'Bungelde altijd onderaan'

Bij de eerste olympische kwalificatiewedstrijd van de turnvrouwen is Elze Geurts (26) zondag verrassend als beste meerkampster geëindigd. Ze liet gevestigde namen als Lieke Wevers, Vera van Pol en Tisha Volleman achter zich en legt daarmee een mooie basis voor een plek in de olympische ploeg, die uit vier turnsters bestaat.

"Het komt voor mij wel als een verrassing, het is een heel sterk deelnemersveld", constateerde een stralende Geurts na afloop. Haar zege in Rotterdam is een kroon op het werk voor Geurts, die van ver is gekomen.

"Tijdens mijn middelbare schooljaren bungelde ik altijd onderaan in de eredivisie. Daarna ben ik verhuisd naar Amsterdam, waar ik ging studeren en turnen bij een nieuwe club. Maar toen scheurde ik twee jaar achter elkaar een achillespees af."

Vechtlust

Aan vechtlust geen gebrek bij Geurts, die het blessureleed te boven kwam en aansluiting vond bij de nationale top. "Ik kan flink doorbijten en tijdens trainingen werk ik heel hard. Ik weet ook dat ik dat nodig heb."

Bij een oefeninterland in april wist ze zich in de olympische trajectselectie te turnen, wat haar de kans bood om een gooi naar de Olympische Spelen te doen. En die lonken, na haar optreden in Rotterdam. "Ja, wie weet. Er komt nog een tweede kwalificatie. Dus het kan nog alle kanten opgaan. Maar ik heb het begin in ieder geval goed neergezet en ik hoop te kunnen doorpakken."

Geurts won in Rotterdam de meerkamp, mede dankzij sterke optredens op sprong en vloer. Dat zijn haar twee favoriete toestellen. Opmerkelijk, gezien het verleden met haar achillespezen. "Ik heb met name op vloer mijn hele programma moeten ombouwen. Ik doe veel afzetten voorover, omdat ik anders pijn krijg. Dus ik heb mijn oefening om mijn blessure heen gebouwd."

Lieke Wevers turnt met schouderblessure

In het meerkampklassement bleef Geurts de ervaren Lieke Wevers voor. Wevers turnde met een schouderblessure, verklaarde ze na afloop.

"Afgelopen maandag had ik een inklemming in mijn schouder. Dat was superpijnlijk, waardoor ik er de eerste drie dagen van de week niets mee kon doen. Het was elke dag spannend of het zou lukken. Ik heb echt moeten terugvallen op mijn ervaring en mijn mindset."

Wevers kon daardoor niet voluit gaan en turnde een aangepaste oefening op brug. Daags voor de wedstrijd besloot zij pas ook op sprong in actie te komen. "Zo afgewogen is het geweest, deze week. Ik ben heel blij dat het uiteindelijk zo is gelopen."

"Alles had nog wat beter gekund, maar ik ben er supertrots op dat ik hier sta. Ik heb de ondergrens kunnen neerzetten. Nu even herstellen en doorbouwen de komende twee weken."

Sanne Wevers experimenteert op brug

Tweelingzus Sanne, de voornaamste Oranje-turntroef op de Spelen, gebruikte de kwalificatiewedstrijd in Rotterdam vooral als test om een nieuw element op brug te proberen.

Wevers opende haar oefening met een spectaculair vluchtelement, de tkatchev gestrekt met halve draai. Dat ging niet helemaal naar wens, Wevers moest een val incasseren. "Heel erg vet om daarmee te beginnen. Maar hij is nog niet helemaal stabiel, zoals je ziet."

Toch is Wevers blij dat ze haar nieuwe element, dat - mits goed uitgevoerd - 0,8 punt extra oplevert, in een wedstrijd heeft durven uitvoeren. "Het is nog maar net klaar. Als je het uiteindelijk in je oefening wilt opnemen, moet je het in een wedstrijd testen. Je gaat dit niet voor het eerst doen op de Spelen zelf."

Op balk turnde Wevers een degelijke oefening, waarmee ze de beste van het veld was. En dat na een week waarin zij last kreeg van haar voet én haar opwachting maakte in de rechtszaal om haar vader bij te staan in een kort geding. Vincent Wevers hoopt daarmee af te dwingen dat hij toch als begeleider van zijn pupillen naar Tokio mag.

Dochter Sanne wil er inhoudelijk niet op ingaan. "We proberen hetgeen er buiten de turnzaal gebeurt, daar ook echt buiten te houden. Het is soms moeilijk schakelen. Maar als ik kijk naar de oefeningen die ik wil laten zien, dan doe ik leuk mee."

Thorsdottir is toeschouwer

Eythora Thorsdottir moest de wedstrijd vanaf de zijlijn aanschouwen. Zij is nog niet voldoende hersteld van een enkelblessure die zij begin april opliep tijdens een oefeninterland tegen België. De hoop van Thorsdottir is gericht op de tweede kwalificatiewedstrijd, op 26 juni.

"Ik kon deze wedstrijd niet doen omdat ik geen enkele oefening kan landen", zegt Thorsdottir in Rotterdam. "Ik hou er niet van als ik in wedstrijden niet voluit kan gaan. Dan zet ik ook helemaal niets neer. We gaan er de komende twee weken alles aan doen om mij op de wedstrijdvloer te krijgen."

Thorsdottir: "De vraag is wel met wat voor programma dat zal zijn. Ik wil mijzelf in ieder geval de kans geven om het beste neer te zetten. Als het dan mijn dag niet is, dan is dat zo. Het is een beetje hoe het leven nu is. Ik kan er niets beters van maken."

Aanvankelijk had Thorsdottir nog de hoop dat de blessure zou meevallen. "Ik dacht eerst nog: bandjes wat verrekt, daar zal niet zoveel tijd overheen gaan. Maar het blijkt een kneuzing te zijn. Dat valt toch wel vies tegen. Het is van dag tot dag kijken wat ik kan doen en de hoop erin houden."

Olympische droom

Maar voor Thorsdottir begint de tijd te dringen. Haar olympische droom kan daarmee zomaar in duigen vallen. "Daar ben ik wel een beetje angstig voor. Maar het is pas voorbij als het echt voorbij is. Al is het moeilijk om zo te denken. Het is echt een zware weg. De houvast moet ik vinden in wat ik in het verleden heb gedaan. Daar moet ik de komende twee weken aan denken: ik wás dit waard, dus dat kan ik ook wel weer."

Mocht het Thorsdottir niet lukken om bij de tweede kwalificatiewedstrijd haar beste kunnen te tonen, dan moet zij hopen op clementie van de bondscoach. In 2016 was zij met de negende plaats in de allroundfinale de beste Nederlandse meerkamp-turnster ooit.

"Maar ik kan daar niet vanuit gaan. Ik vind het ook te makkelijk gedacht ten opzichte van de andere meiden, die vandaag een goede prestatie hebben neergezet."