Het jaar van Daley Blind: 'Je gaat nu over bepaalde dingen wat langer nadenken'

• Jitse Bos

In de laatste week van 2020 kijken zeven sporters en oud-sporters terug op een bewogen jaar. Vandaag: Daley Blind.

Het is vrijdag. Het is koud en stil. Er is nauwelijks iemand op het sportcomplex De Toekomst. Normaal gesproken is de vrijdag een persdag bij Ajax. Er loopt bovendien altijd wel een groep jeugdspelers rond en jeugdtrainers als Cedric van der Gun, Yuri Rose en John Heitinga zijn in de kantine om te lunchen en altijd bereid een praatje te maken.

Sinds corona ook het voetbal heeft bedekt met een deken van voorzichtigheid, zijn de persmomenten echter schaars geworden. Daley Blind (30) komt in een dikke jas en muts naar buiten lopen. Het interview moet immers buiten plaatsvinden. We lopen naar boven op de Bobby Haarms-tribune. Daar is de koude wind het minst voelbaar. Het gesprek is ondertussen al begonnen.

"In maart werd de eredivisie stilgelegd. Het voelde vreemd. Wij stonden bovenaan en in de andere landen werd wel de competitie hervat of een kampioen aangewezen."

Kun je al wennen aan lege stadions?

"Ik vind het eigenlijk helemaal niks. Je voelt minder prikkels dan met veel publiek in het stadion. Voorheen kon je spelen met het publiek, je kon erop reageren. En je mist soms ook - veel zullen zeggen dat kan of mag niet - de extra kracht in een laatste kwartier, bijvoorbeeld."

"Als het publiek er in zo'n fase achter gaat staan, dat gaat toch effe makkelijker dan dat je de klus zonder publiek moet klaren. Het is iets wat onbewust naar bovenkomt. De supporters van ons waren de afgelopen jaren fantastisch, dus die hebben we zeker gemist."

Word je weleens moe van al die coronatests?

"Het is gewenning. Het is iets wat er nu gewoon bij hoort. Je weet wanneer een test op het programma staat, je hoort er ook niemand meer over klagen. De eerste paar weken was dat wel anders, zo van: 'weer een test?' Maar eigenlijk is het nu gewenning geworden voor een wedstrijd. Iedereen beseft dat het gewoon nodig is."

Wat vind je ervan dat het voetbal gewoon doorgaat?

"Het voetbal is een grote business. Aan de andere kant: wij moeten ook blij zijn dat we ons vak nog mogen beoefenen. Er zijn genoeg mensen die nu thuiszitten."

Besef je dat?

"Jawel, zeker. Ik heb genoeg vrienden die thuis werken of die thuis zitten omdat ze helemaal geen werk hebben. Dan hoor je dat het pittig is voor ze. Daarom zeg ik: wij zijn bevoorrecht dat we mogen spelen, elke dag ons werk mogen doen en met de jongens onder elkaar kunnen zijn. Wij mogen lekker voetballen. En dat terwijl een groot deel van Nederland thuis zit."

En je bent druk genoeg nu je vader bent. Hoe is het met Lowen?

"Het gaat goed. Hij is al één. Hartstikke leuk. Het wordt alleen maar leuker. De eerste paar maanden was anders. Nu wordt het echt een mannetje met zijn eigen wil."

Is je leven veranderd?

"Je hebt iets tastbaars erbij gekregen. In dat opzicht is het een hele grote verandering in je leven. Ik moet hem straks na trainen ophalen van de opvang, dat moet je ook weer plannen, zo gaat het eigenlijk elke dag. Je hebt veel meer verantwoordelijkheid. Je hebt een kleine die je de normen en waarden moet meegeven waarmee jij ook bent opgegroeid."

En er komt een tweede aan.

Ja, klopt. In februari is mijn vrouw uitgerekend. Dat gaat snel. Ik kan gelukkig nog genoeg bijslapen de komende tijd. Of het een meisje of jongen wordt? We houden het nog voor ons."

Merk je dat het vaderschap energie vraagt?

"Ik hoef er 's nachts voor een wedstrijd ook niet uit. Op andere dagen doe ik het. Ik heb in die zin zo min mogelijk proberen te veranderen en ben zo goed mogelijk voor mijn lichaam blijven zorgen."

Toch weet Blind ook dat je niet alles altijd in de hand hebt. Het is 25 augustus. In de Johan Cruijff Arena is het oefenduel met Hertha BSC zo'n tachtig minuten aan de gang.

De bal is niet in de buurt en hij trekt ook geen sprint. Er klinkt een korte, harde kreet. Ineens zakt Blind in elkaar. Hij is bij bewustzijn. Enkele medespelers komen om hem heen staan. Hij wijst naar zijn hart. Na een korte behandeling van de clubarts, loopt Blind zelf naar de kant. Hij voelt zich goed, maar wordt uit voorzorg gewisseld.

Na afloop blijkt zijn ICD te zijn afgegaan. Een geïmplanteerde defibrillator, die een schok geeft bij een hartritmestoornis. Blind draagt een ICD sinds hij vorig jaar de problemen ondervond van een ontstoken hartspier, ontdekt toen hij in het Champions League-duel met Valencia behandeld moest worden.

Was het mentaal zwaar voor je?

"Jawel. Daardoor ga je over bepaalde dingen wat langer nadenken. Je gaat extra letten op je lichaam."

Heeft dat moment in het duel met Hertha BSC je doen twijfelen over je carrière?

"Twijfelen. Nee, eigenlijk niet."

Je zei net: 'ik ga soms wat langer over dingen nadenken'.

"Ik werd daarna weer klaargestoomd, door medici. Ik kreeg groen licht. Dat geeft voor mij aan dat ik gewoon veilig ben. Als er een enkele twijfel zou zijn, zouden zij als eersten op de rem trappen."

Hebben andere mensen jou moeten overtuigen?

"Familie, vrienden en mijn vrouw vertellen mij gewoon de waarheid en steunen me ook in de keuze die ik maak. En ik geef een grote rol aan de medici van het ziekenhuis en Ajax en vraag hoe zij erin staan. Als zij zeggen dat iets kan, waarom zou ik dan zeggen dat het niet kan?"

Er wordt veel gevraagd, gezegd en geschreven. Vond je dat moeilijk?

"Ik begrijp de vragen over mijn hart. En ik waardeer dat ook wel hoor, natuurlijk. Dat is ook een teken van interesse. Maar als we bijvoorbeeld net een wedstrijd hebben gespeeld, wil ik het liever gewoon over de wedstrijd hebben."

"En vraag dan even buiten de camera om hoe het met me gaat, bijvoorbeeld. Het is natuurlijk zo dat het publiek het ook graag wil weten. Ik snap het daarom heel goed, maar soms heb je het er liever niet over."

Ajax ligt onder een vergrootglas. Journalisten en supporters hebben een mening. Maar ook het bestuur laat zich horen: kwalificatie voor de volgende ronde Champions League brengt miljoenen in kas. Geeft dat druk?

"Nee, daar hebben we het onderling niet over. We hebben het nooit over wat jullie schrijven. En je weet hoe dat gaat: het ene moment is de competitie te zwak, het andere moment kunnen wij er niets meer van."

Heb je een voorbeeld?

"Emmen, bijvoorbeeld. We winnen met 5-0. Dan schrijven de media dat het als het ware een Mickey Mouse-competitie is, maar dat dwingen we zelf af. Als je kijkt hoe er druk wordt gezet, hoe de omschakeling is, hoe iedereen erbovenop zit. Dat komt niet uit de lucht vallen. Dat is heel veel werk dat erin gestopt wordt."

Jouw contract loopt nog anderhalf jaar door, wat wil je?

"Ik heb het ontzettend naar mijn zin. Ik wacht op Ajax. Ik ben bereid om te praten, laten we het daar op houden. Ik heb altijd gezegd dat mijn ambities nog wel verder reiken dan Ajax. Maar je moet ook realistisch zijn nu, ook als je ziet hoe ik ervoor sta. Laat duidelijk zijn dat ik het hier heel erg naar mijn zin heb en wie weet sluit ik hier wel af. Dat ligt ook aan Ajax natuurlijk. Ik doe geen beloftes."

Wat wil jij nog kwijt over 2020?

"Een jaar met tegenslagen, maar ook met veel momenten dat ik mezelf heb weten terug te knokken."

Ben je daar trots op?

"Ja."

Het blijft even stil. Er verschijnt een kleine lach.

"Al met al was het een bijzonder jaar."